De gronden voor de schorsing van Prof. Dr. K. Schilder (variant) - pagina 10

III. Vooral in den strijd met de Libertijnen en Arniinianen werd het duidelijk openbaar, dat de Gereformeerde Kerken geen bezwaar hadden dat de Professoren ter Generale Synode kwamen, wijl zij erkenden dat de theologie (hoewel zij als wetenschap eene zelfstandige positie had) altoos was ten behoeve van de kerk. Dienvolgens stonden de Professoren in dienst der kerk, geroepen om het geheel der kerken te dienen, en mochten zü daar zitting nemen, waar het geheel der kerken ter Generale Synode samenkwam. IV. Op de Synode van Dordt verschenen de Professoren met goedvinden der kerken, op uitnoodiging van de Overheid, met decisieve (d.i. beslissende) stem." Na zoo de zaak historisch belicht te hebben komt Prof. Bouwman daarna tot toetsing van de positie onzer Professoren op de Generale Synode, aan ons Gereformeerd Kerkrecht, en komt dan tot de volgende conelusie: „ I. De Hoogleeraren in de Theologie zijn als zoodanig geen leden der Synode, maar kunnen door de Synode als Doctores ecclesiae ter vergadering genoodigd. Ze zijn niet lid krachtens goddelijk recht, maar kunnen slechts lid zijn krachtens kerkelijke instelling. II. Het is alleszins wenschelijk, dat de kex'ken in Synode vergaderd, de Hoogleeraren uitnoodigen, zoowel met het oog op het belang der kerken, die met de kennis en de ervaring der Hoogleeraren winste kunnen doen, als met het oog op de Hoogleeraren zelf, die krachtens hun ambt er belang bij hebben om invloed uit te oefenen op de werkzaamheden der Synode, vooral wanneer deze de belijdenis en de algemeene regelen der kerkenordening betreffen. III. De Synode der Gereformeerde Kerken noodige, mede met het oog op den eigenaardigen toestand van ons kerkelijk leven, zoowel de Hoogleeraren van de Theologische Taculteit der Vrije Universiteit als die van de Theologische School. IV. De Synode make een vaste regelinsr van de werkzaamheden der Professoren op de Synode. Zij geve hun hot recht om deel te nemen aan de beraadslaging-en en verleene hun een adviseerende stem. De Professoren vergaderen, vóór eene zaak in openbare zitting behandeld wordt afzonderlijk on brengen bij monde van een der Hoogleeraren hun praeadvies ter Synodale tafel." Helaas zijn deze stellingen van Prof. Bouwman later in do praktijk van ons kerkeliik leven niet uitgewerkt. Onze Kerkonordening re>ï'olt de positie der Professoren op de Synodes niet. Zooveel staat slechts vast, dat ze geen afgevaardigden zi.in en geen beslissende stem hebben; zo worden echter ter Synodale vergadering uitgcnoodigd, om de kerken daar v a n praeadvies te dienen. Wanneer dan ook de Synode in haar schorsingsoverweging spreekt van „oproeping" van Prof. Schilder ter vergadering der Synode, lijkt me dit woord hier niet oii zijn plaats. Professoren worden niet opgeroepen, maar uitgenoodigd. Slechts afgevaardigden met beshssende stem worden opgeroepen. Hiermee is tegeUik gegeven dat wanneer afgevaardigden, die opgeroepen ziin, aan die oproeping geen gehoor geven, maar wegblijven, liun plicht verzaken, maar bij iJrol'essoren die uitgenoodigd zijn en wegblijven kan van plichfsverzaking in dezelfde zin als bij afgevaardigden niet gesproken worden. Wel schuilt in de uitnoodiging een zekere moreele verplichting, maar die is toch van anderen aard als do plicht die rust op de wettig afgevaardigden. Die mogen zich zonder zeer dwingende redenen niet ontlrckken, maar dit geldt voor de professoren niet. Trouwens or zijn meerdere 8

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen