Prof. L. Lindeboom en 1905 - pagina 5

'

Prol.

L.

Lindeboom

en

1905

Op de vergadering der classis Groningen der Gereformeerde Kerken, die 18 Jan. 1.1. gehouden werd, sprak de praeses een woord ter gedachtenis aan Prof. L. Lindeboom, dat wij hier goeddeels kunnen laten volgen, omdat het later bleek stenografisch opgenomen te zijn. „Wanneer wij gewone tijden hadden beleefd, waarin de pers op normale wijze verschijnen kon, zou waarschijnlijk onder uw aandacht zijn gebracht een feit, waar u nu misschien niet bij stil gestaan hebt. Op den dag van gisteren, 17 Jan. 1945, was het juist 100 jaar geleden, dat Lucas Lindeboom te Frankhuis, bij Zwolle, geboren werd. Als zijn kleinzoon meen ik niet te behoeven nalaten, wat een andere praeses zeker zou hebben gedaan, een woord ter gedachtenis te spreken aan dezen groote in Israël. En dit te meer, wijl in den kerkdijken strijd van onze dagen de naam van Lucas Lindeboom zoo vaak wordt aangehaald, juist van schismatieke zijde, om haar zondige actie van kerkscheuring te steunen en te staven. Ik, die meen ook eenige kennis te hebben aan den persoon en de geschriften van Lucas Lindeboom, ben van oordeel, dat men hem daarmee oneer aandoet. Wel heeft Lindeboom gestreden als een militante figuur, als een strijdbaar held voor wat hij zag als goed en recht en naar Schrift en Belijdenis, maar steeds, zooals zijn opvolger, Dr S. Greydanus, zeide bij de aanvaarding van zijn professoraat, als een man wiens naam blijft schitteren in onbesmetten glans. Wanneer we zóó Lindeboom's nagedachtenis eeren, bev/egen we ons geheel in de lijn van wat Dr K. Schilder geschreven heeft bij het verscheiden van Lindeboom: „Had deze man zijn invloed en zijn naam en zijn afkomst en zijn positie in de waagschaal geworpen om in een actueelen kerkstrijd te spelen met het helsche vuur van sectarisme, — de kerk ware in ons land verscheurd, verstrooid. Maar deze man heeft God gevreesd, en breed gezien...." Wat Prof. Schilder toen als verwijt richtte tot de Christel. Gereformeerden, herhaalt zich nu, dat men citaten knipt uit vroegere fasen van Lindeboom's polemiek, en dan thans speciaal uit zijn strijd tegen de leer der z.g. veronderstelde wedergeboorte, terwijl men tot dusver niet in staat bleek één citaat bij te brengen van wat Lindeboom schreef na 1905'), dat zou kunnen dienen ter bestrijding van 1905 en 1942. Schilder schreef: „God zij geloofd: niet de secte, maar de kerk heeft Lindeboom begraven" (door Dr K. S. gecursiveerd). Vóór alles voelde Lindeboom de trekking van den broederband. Hij was leerling van Helenius de Cock, en diens opvolger in zijn eerste gemeente 's Hertogenbosch; dat heeft invloed gehad op zijn vorming en ontwikkeling. Nochtans heeft Lindeboom heel goed begrepen, dat vereeniging der toenmalige Christel. Gereformeerden met de Doleerenden een levensbelang was voor héél de Geref. Christenheid in ons vaderland, en bovenal eisch van Gods Woord. Of, zooals Prof. Lindeboom dat zelf op college heeft gezegd, naar het getuigenis van Dr K. Schilder: „De Doleantie heeft ons noodig gehad, maar wij ook haar; de Doleantie heeft ook ons gered." En dat dit hem ^leilige ernst was, heeft hij duidelijk getoond èn in 1892 èn in 1902 èn in 1905. Daarom is het goed, dat we elkander hieraan eens herinneren, op1) Prof. Lindeboom overleed 4 Jan. 1933. 1

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen