Openbrief aan Ds. H.H. Schoenmaker, te Enumatil, geadresseerd aan zijn oud-leden en vrienden te Zwartsluis. Hooggeachte Ds. Schoenmaker! Verleden week ontving ik van u een brief … - pagina 4

ik met mijn eigen bezwaar een anderen kant uit moet, maar ik laat dat nu even buiten beschouwing. U wilt uw oud-leden in Zwartsluis, geachte collega, met de Gereformeerde kerk laten breken, omdat u meent, dat de gedachten over het genadeverbond, zooals die leven in den kring der bezwaarden, niet in overeenstemming kunnen worden gebracht met de uitspraken der synode, ja door die uitspraken zelfs uit de Gereformeerde kerken worden uitgebannen. Ik ben erg bang. Ds Schoemaker, dat u teveel hebt geluisterd naar allerlei brochures en vlugschriften, waarin dit den volke werd verkondigd en dat u niet ernstig genoeg kennis hebt genomen van wat onze synode in deze materie zelf tot ons te zeggen had. Ik leid dat af uit uw open brief, die op mijn tafel ligt. U geeft daar op de eerste bladzijde een uiteenzetting van wat de bezwaarden willen. N u weet ik niet of dat inderdaad het standpunt van alle bezwaarden is. Is dat het standpunt van alle bezwaarden, dan krijg ik groote hoop, dat de kloof heel gemakkelijk kan worden overbrugd, want ik geloof niet, dat de synode tegen een dergelijke voorstelling zoo erg veel bezwaren zal maken. De synode heeft blijkbaar ernstiger dingen willen „uitbannen", toen zij met haar uitspraken kwam. E r zijn wellicht nog^ andere bezwaarden die het genadeverbond nog heel anders belichten dan Ds Schoemakers het doet. U schrijft op blz. 1, geachte collega, dat de bezwaarden leeren, dat al de kinderen uit verbondsouders geboren ook verbondskinderen zijn. Gelooft u nu werkelijk, dat de Gereformeerde kerken daarin van u verschillen? Daar kent u toch de Gereformeerde dogmatiek te goed voor. Ik denk alleen maar aan de dogmatiek van onzen hooggeschatten prof. Bavinck, die de geestelijke vader is geweest van de thans zoo algemeen aandacht trekkende formule van 1905. En wat zegt onze Synode? In '42 sprak ze uit aangaande het genadeverbond: 2" dat de Heere in de belofte des verbonds toezegt de God niet alleen van de geloovigen maar ook van hun zaad te zijn. Op 23 November 1943 sprak ze uit: dat de roepstem tot geloof en bekeering in den kring des verbonds uitgaat met een eigen klem en al den kinderen der geloovigen hun voorrecht en verantwoordelijkheid voorhoudt als kinderen des verbonds (cursiveering van mij, de F.). O p blz. 2 van uw open brief. Ds Schoemaker, schrijft u over het in Christus geheiligd te zijn. U zegt dan allereerst wat het vooral niet is. ,,Het geeft dus niet noodzakelijk en altijd voor alle kinderen een inwendige heiligheid of inwendige genade te kennen of dat zij wedergeboren zijn." Dat willen de bezwaarden (die denken als Ds Sch.) dus niet. Best! Maar wil de synode der Gereformeerde kerken dit dan anders? De Synode sprak uit in 1942, dat de Heere in de belofte des Verbonds ongetwijfeld toezegt de God niet alleen van de geloovigen, maar ook van hun zaad te zijn (Gen. 17 : 7), doch in Zijn W o o r d ons niet minder openbaart, dat zij niet allen Israël zijn, die uit Israël zijn (Rom. 9 : 6 ) .

2

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen