Rapport betreffende punt 8 van het Agendum inzake het vraagpunt eener "Samenspreking" met de Deputaten der Synode-Duursema. / commissie I (Schilder, K.) - pagina 8

komen we terug). Ons gehoorzaam willen gaan staan in den weg, waarlangs mogelijk de Geest Gods bekeerend zou willen gaan. is beantwoord met diezelfde kilte, als welke niet alleen de ettelijke revisie-verzoekers ginds heeft doen bevriezen, maar die ook ons in het gelaat slaat wij kiijgen den onweersfaanbaren indruk, dat men gmds al tevreden is, indien de vrijmaking ivocdt opgehouden; maar van een ernstigen wil om zakelijk, en op korten termijn te komen tot vrede langs den weg van rechtsherstel blijkt ons niets. Schoone woorden zeqgen ons niets. Een blad, dat onder redactie staat van twee der Utrechtsche deputaten, spreekt al openlijk van hereeniging met een smaldeel. W e denken hier, nu we zoo indringend hooren spreken van lie[de, aan een woord, dat Paulus richtte tot de gemeente van Corinthe (II Cor. 2 : 8 ) . Paulus spreekt daar over een man, die. Iioe dan ook, zich had schuldig gemaakt. E r kwam inkeer, en nu moet, zegt Paulus, naar de parafrase van Grosheide, de gemeente liefde gaan betoonen, E N D A T OFFICIEEL. Officieel, wij voegen er aan toe: in een duidelijke, afsluitende, rechtsgeldige handeling. Het woord. H-;' hier in den grondtekst gebezigd wordt (kuroun), wijst immers op een rechtsgeldige, afsluitende officieele handeling. Hetzelfde aan de rechtszaal ontleende woord ontmoet men bij de rechtsgeldige afsluiting van een testament, bij de officieele onderteekening onder getuigen (Gal. 3 : 15 vgl. vs. 17); het woord doet dan ook bij Paulus dienst in de teekening van Gods rechtskrachtig verbond. Behm (Kittel, W t b c h . ) typeert dit woord uit 2 Cor. 2 : 8 als een term van het kerkrecht in wording, en dan ontleend aan de juridische sfeer; en die is hier niet, zooals sommigen in onklare onderscheiding klagen, in strijd met of vreemd aan de ,,sfeer" der ,,liefde", want omgekeerd, Paulus verplicht de liefde in haar procedure tot de in dezen rechtstenn aangeduide officieele handeling, en wil dat de liefde, in stee van te zeuren, en te kweelen, of naar haar bedoeling en concrete eischen te laten raden, zich nu maar zoo spoedig mogelijk zal laten ,,kuroun", d.w.z. rechtsgeldig laten constateeren in bindende afsluitende en openlijke handelingen van kerkelijke orde en met bindend kerkrechtsgezag. Is er liefde, welnu, dat ze dan kome tot een laatste rechtsbeslissing; anders is ze niet ,.beproefd" gevonden. W i j hooren nog al eens spreken over een „impasse", waarin wij zouden verkeeren, nu de deputaten der overzijde geweigerd hebben, op de kortst mogelijke wijze, desnoods in enkele regels schrift, te helpen komen tot een korte en bondige wederzijdsche sitaatieteekening. Wij wijzen dit woord „impasse" af. D e Schrift zelf eischt haar, J U I S T als er liefde is. Men zegt ons, dat het de liefde tot God en Zijn W o o r d en tot ons zelf was, die de synode van 1944 en vervolgens noopte tot dat ,,kuroun", dat schorsen en afzetten heet en buiten-verband-plaatsing. W i e , daarna van hereeniging sprekende, aan een officieele scherpe situatieteekening weigert mee te werken, die dringt ons de vraag naar de lippen; W a a r o m zoo tróag in het generale (de handelingen namens synodale vergaderingen) en tegelijk zoo vlug in plaatselijke ontmoetingen? D e mogelijkheid om te komen tot een konkrete schriftelijke beantwoording van wederzijds te stellen vragen w a s er ongetwijfeld evenzeer als het blijkens de Acta van Eindhoven aan de gindsche deputaten gegeven verlof daartoe. Hadden de deputaten van ginds gewild, en was er een werkelijk symptoom van een verlangen naar veranderde rechtspositie inzake de in 1944 in geding zijnde punten geweest, ten goede, dan zou op ditzelfde oogenblik tusschen twee synodes het ,,kuroun", het officieel besluiten van den rechtshandel-in-liefde na wederkeer tot den Heere (met welke conclusie dan ook) kunnen geschied zijn. Wij vinden bij de deputaten v a n ginds onwil, en een permanent schuiven van de zaken op de lange baan, en ontmoeten noch bij hen, noch bij hun synode ook maar eenig blijk van eenzelfde spontane bereidheid om den Geest Gods, mocht Hij de geesten veranderen, aanstonds als zijn dienaars gereed te staan, als welke de Groningsche synode heeft aan den dag gelegd, toen zij een tu.?schentijdsche synode mogelijk maakte, en dit reeds in 1946. f) Trouwens, nu wij van de Utrechtsche deputaten tot hun synodes komen, moet het uw commissie van het hart, dat juist deze synodes, allen schoonklinkenden woorden over eenheid en liefde ten spijt, veelszins hebben gedaan wat de kloof inplaats van haar te dempen móest verbrecden. Men wist. dat de vervangingsformule van 1946 ons zakelijk móest bedroeven en uit zedelijk oogpunt moest hinderen, wijl zij, naar eigen zeggen, niet alleen de betwiste uitspraken van 1905-1942 nogmaals uitdrukkelijk sanctioneerde doch ook - een enkel detail daargelaten naar den inhoud repeteerde, en de tegen ons gekeerde „wet" veranderde, zonder meteen schuld te belijden over de op de oucfe „wet" gebaseerde vonnissen. Desniettemin heeft men niet alleen deze nieuwe formule vastgesteld, doch ook haar voorgelegd aan een vergadering, die den valschen naam voert van ,,eerste oecumenische synode" te Grand Rapids, U.S.A. in 1946. O p deze dusgenaamde synode zijn ten aanzien van de geschiedenis onzer kerken onderscheidene besluiten gevallen, en uitspraken gedaan, welke niet alleen in strijd met de waarheid zijn, doch ook het rechtsbesef wonden. Z o o is, door de vergadering van Grand Rapids, uitgesproken - en dit alles op verzoek en met volle medewerking van de kerken die ons hebben uitgestooten - dat de vervangingsformule van 1946 „de Utrechtsche besluiten" heeft vervangen; hetgeen - wijl er veel meer uitspraken in geding zijn, die nog niet vervallen verklaard zijn - tastbare onwaarheid is. Een kleinigheid? Neen. Ook niet, omdat men nu door deze tastbare onjuistheid onze kerken temeer in een valsch daglicht plaatst. Inzake aanleiding, en motief, en omvang, en wijze, en rechten naam van onze vrijmaking van zondige besluiten, wordt een voorstelling van zaken

6

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen