Uit de Pers.

Kerspelvorming

De kerkeraad van Rotterdam — zegt de Heraut — zal weldra voor de ernstige vraag komen te staan, of men niet tot de invoering van het zoogenaamde parochiestelsel zal overgaan. Door de enorme uitbreiding van Rotterdam was de plaatselijke eenheid der kerken feitelijk reeds verbroken. Kralingen, Charlois, enz. zetten hun zelfstandig bestaan als kerken voort. Zoo moest de vraag wel opkomen, of de kerkeiaad niet nog een stap verder zou gaan en ook de oude stadskerk in wijkkerken zou verdeelen. Aan een commissie uit den kerkeraad, bestaande uit ds. H. C. van den Brink en J. H. Landwehr en de ouderlingen H. Bos Kzn, P Coulander, Jac. Hazelnet en W.J Kruis, werd opgedragen den kerkeraad in deze zaak van advies te dienen. En deze commissie kwam niet alleen tot de slotsom, dat splitsing der massale stadsgemeente in verschillende kerken wenschelijk was, maar ze gaf daarbij ook een uitgewerkt plan aan de hand, hoe deze verdeeling tot stand behoort te komen.

De commissie acht die kerspelvorming wenschelijk, a. "met het oog op de geestelijke bearbeiding der gemeente door het Woord: de prediking kan beter op de behoeften van de gemeente worden gericht; b. met het oog op de uitoefening der tucht; c. «met het oog op de oefening van de gemeenschap der heiligen« : het gemeenteleven wordt er door bevorderd; d. met het oog op den welstand der gemeente.

De commissie veroordeelt de kerspelvorming of het stelsel van kerkwijken — ieder met een eigen predikant — die gezamenlijk onder éen kerkeraad zouden komen. Een indeeling in kerspelen ieder met zijn eigen predikant en eigen kerkeraad vindt de commissie te ingrijpend. Het aanbevelenswaardigst acht zij het, dat de stadsgemeente verdeeld worde in enkele groote wijkkerken, die door de natuurlijke ligging daarvoor zijn aangewezen. Elk dezer kerken zou dan/twee kerkgebouwen en twee predikanten krijgen, zoodat afwisseling bij het hooren der predikanten mogelijk bleef. Voorts zouden deze kerken geheel als zelfstandige kerken optreden, met een eigen kerkeraad, en alleen classicaal met de andere kerken verbonden zijn. Volgens het voorstel der commissie zou het oude Rotterdam aldus verdeeld worden in drie kerken.

De Heraut hoopt, dat de kerkeraad dit plan, waar ze veel voor voelt, ernstig zal overwegen en zoo mogelijk uitvoeren. «Reeds lang genoeg is gewezen op de ernstige nadeelen, die de uitbreiding onzer stadskerken aankleven, en van meer dan één zijde is daarom op parochievorming aangedrongen. Toch dorst nog geen stadskerk noch bij ons noch in de Hervormde Kerk dit geneesmiddel aanwenden. De macht van het conservatisme is vooral op kerkelijk gebied groot, en ons phlegmatisch karakter brengt nu eenmaal mee, dal we liefst blijven voortroeien in 't schuitje, waarin we eenmaal zitten. Toch vergete men niet, dat het hier een der meest" belangrijke vraagstukken geldt, dat voor de toekomst van ons volk van de grootste beteekenis is. Nergens neemt het kerkelijk leven zoo sterk af, als in onze groote steden. Het aantal leden der Kerk, dat nog de kerk bezoekt en kerkelijk meeleeft, is reeds zoo bedroevend klein en daalt nog voortdurend. En omgekeerd wint het socialisme en het openlijke ongeloof steeds meer veld in onze steden. Indien hiertegen geen krachtige dam opgeworpen wordt, zal het bij ons evenals in Duitschland gaan, waar in bijna alle groote steden het socialisme reeds oppermachtig heerscht. Des te grooter eere zal het voor Rotterdam wezen, wanneer het een kloeke poging waagt om een geneesmiddel voor deze kwaal te vinden.«

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen