Van de Leestafel

Eeuwigheidslicht door Rutia, D. A. Daamen, den Haag

Een nare geschiedenis. Een mooi, een prachtig boek. Jammer dat het zoo'n geschiedenis is. 't Is het treurigste wat eigenlijk in een menschenleven gebeuren kan. Maar om het dan zóo te dragen, zóo te strijden, zóo te bidden, zóo te overwinnen, dat is heerlijk, aangrijpend schoon.

't Begint naar met dien zonderlinge horoscoop op Meerwijk. Dan komt zijn gast Göran Scotte. En de derde in het verbond is de niets aantrekkelijke en onbegrijpelijke Marianne. Vreemd alles. Dwaze verloving. Een huwelijk uit medelijden. Een ongelukkig huwelijk. Göran Scotte, de geleerde, is een aantrekkelijke figuur. Daar naast komt Ulla Brese, de secretaresse en vriendin van professor Verornius' vrouw. En op Kabouterheim ontmoeten die twee elkaar — terwijl Marianne in een krankzinnigengesticht is.

Die vertrouwelijke avond bij de ouderwetsche vleugel-piano! 't Gaat niet meer voorbij. Brandend smeult het, maar het slaat niet uit. 't Komt voor Gods aangezicht te liggen. We hooren: »Heere, nu kan ik niet meer, neem mij geheel voor Uw rekening? *. Mooi is die brief van Göran aan een jongen man. Hij schrijft aan zich zelf, waarbij zijn geloofsleven heerlijk uitkomt.

Ula gaat op reis. Vér weg. Marianne wordt beter; komt terug bij Göran. Ula verheugt zich oprecht. Marianne sterft. Dan kunnen Göran en Ula elkander in de oogen zien. Zij tiebben beiden hun kracht gezocht op dezelfde plaats. Daardoor is het verloop van de geschiedenis boeiend om na te gaan.' Maar toch blijft het een nare geschiedenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen