Voor Jong en Oud.
Een moede zwerver.
10) (Auteursrecht voorbehouden.)
Wat-een rijkdom bood de stad aan ! Ginds, vanwaar zij kwamen, woei de verstijvende adem van het modernisme. Daar werd de zwakke kerkformatie der Gereformeerdenen der Lutherschen meestal gesticht door een leesbeurt, en zij kwijnden. Hier was het koepeldak der Luthersche kerk reeds van verre zichtbaar. Binnen haar ruime wanden verdrong zich telkenmale een groote schare om te hooren naar den man, die het licht op den kandelaar deed glanzen en als Naphtali schoone woorden gaf. Nebur en Mina hadden zich haast niet kunnen indenken, dat het Woord des Heeren zoo rijk, zoo onbelemmerd in ons land gepredikt werd en met zooveel waardeering door een beschaafd publiek ontvangen werd. Hun ziel ademde ruimer, en hun dank voor zooveel zegen steeg ten hemel.
In het koude Noorden van Holland leefde men in het drukkend gevoel of de wereld Jezus had overwonnen of teruggedrongen. Hier in het schoone Gelderland werd het geloof gesterkt in Jezus' triomf.
Nebur en Mina maakten spoedig kennis met den predikant. En die kennismaking leidde tot een wederkeerige sympathie. Zeker, daar waren meer ontwikkelden, meer welgestelde, meer invloedrijke menschen in zijn gemeente dan deze eenvoudige lieden. Maar, ziende op de kracht huns geloofs, op de werkzaamheid van hun zieleleven, zocht hij hen tot steun in zijn ambt.
Eenerzijds stond een luxe-christendom, dat hem toejuichte en fêteerde om zijn talent; anderzijds een smaldeel van Lutheranen, die in hem de traditie eerden van den grooten Reformator, doch weinig, waren zij in aantal, die in hem den zielenherder zagen, door God gezonden om het brood des levens uit te deelen aan de hongerigen. Hij ontkende niet. dat er onder de luxe-Christenen oprecht zoekende zielen waren ; hij wist, dat er onder de Lutheranen waren, die meer zagen op don oversten Leidsman Jezus Christus dan op zijn getrouwen dienstknecht Luthcr.
Maar hij zag rondom zich zooveel inconsekwentie, zooveel wereldschgezindheid. Daar waren onder zijn getrouwe volgelingen, die met hetzelfde genoegen zich des morgens onder zijn woord schaarden en des avonds een bal gaven, of daaraan deelnamen. Hoe bitter gevoelde hij zich gegriefd, toen hij Zondagmorgen uit de kerk komende. Mevrouw B. in de Pastorie vond. Ze complimenteerde hem met zijn schoone rede, en zeide dat zij tevreden zij zou zijn, als ze 's avonds in de groote Stadsschouwburg bij de gastvoorstelling van den tooneelspeler Louis de Vries, evenveel genoot, als 's morgens in de kerk onder het Evangelie.
„Kerk en schouwburg ! Welk een combinatie ! Welk een sorteering in amusement! Christus en Belial!" — klonk het in zijn benauwde ziel, Was dat het resultaat van zijn arbeid ? Neen, dat wist God. Hij worstelde tot benauwens toe. En soms dreigde hij moed te verliezen. De Christelijke aristocratie wilde beslag op hem leggen. Daaronder waren ook betere elementen, zeker, maar de toongevende kringen haatten het strenge, - het steile in de theologie zijner collega's uit de Hervormde en de Gereformeerde organisatie.
De leer legt eischen op het leven, die wel is waar, door eenvoudige lieden beter en gemakkelijker zijn op te volgen dan door de hoogere standen. Maar vallen dezen buiten den eisch des Evangelies ? Verre van dat. En hij werd geprikkeld om strenger en steiler te worden in zijn woord.
Maar zijn publiek bleef; tegenover een enkele, die wegbleef om de harde waarheid, stonden anderen, die hem te meer daarom zochten, 't Was voor hem een blijde ure, als hij met Nebur en Mina van hart tot hart mocht spreken over de groote dingen, die de Heere nog aan de ziel van arme zondaren deed. En des Zondags klonk een diepere toon van ellende, en een blijder klank van genade uit zijn hart, bij de Bediening des Woords.
Ongedacht werd de kennismaking met den predikant voor Nebur tot maatschappelijken zegen ook.
Dominé's raad werd door een rijke familie ingeroepen omtrent de keuze van oen onderwijzer, die een tweetal knapen van 8 en 10 jaar gezellig en leerzaam kon bezighouden, des Woensdag en Zaterdagmiddags van 2 tot 6 uur. Die kinderen bezochten inrichtingen van onderwijs, zoodat meer afleiding en ontspanning dan positief onderwijs verlangd werd. Het oog viel dadelijk op Nebur, wien dominé als Christen kan aanbevelen
Een proef voor drie maanden werd genomen, en die viel zoo goed uit, dat Nebur op die dagen voor onbepaalden tijd in dienst werd genomen. De belooning was zoo rijk, zoo royaal, dat Nebur weigerde aan te nemen, wat men hem aanbood. Met de helft ware hij tevreden en dankbaar geweest. Doch, daarvan was geen sprake, wat hij verdiende, moest hij hebben, 't Was die familie zooveel honderden per jaar waard, en daarmee uit.
(Wordt vervolgd.)
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 juni 1911
De Waarheidsvriend | 4 Pagina's