Ingezonden.

ALPHEN (Z.-H.), Juli 1911.

Geachte Redactie,

Als Bondslid, en daardoor getrouw lezer van ons Bondsorgaan „De Waarheidsvriend", las ik ook met belangstelling, in de rubriek: „Staat en Maatschappij" van no 33, uw stukje: „Een ernstig gevaar." 

Naar aanleiding van de zeeliedenstaking te Amsterdam, werd daarin gewezen op het gevaar, hetwelk ons, met het oog op de groote bedrijven van de zijde der revolutie dreigt. Als reden wordt door u genoemd, dat het Christelijk element onder de arbeiders in die bedrijven haast geheel wordt gemist; en dat is volkomen waar; maar waar dit mijnerzijds wordt betreurd, wordt dit uwerzijds, als haast iets vanzelfsprekends voorgesteld. U schrijft toch : „Jonge mannen van positief Chr. beginselen kunnen om der conscientie wille geen plaats nemen in de rijen der arbeiders, die in die bedrijven werkzaam zijn, omdat zij krachtens hun beginsel bezwaar moeten maken des Zondags te arbeiden." Waarop dan volgt: „ De arbeider, die voor het gezag buigt, (hier wordt dan zeker bedoeld het gezag van God en Zijn Woord) kan dus noch bij de Spoorwegen, noch bij de Posterijen, noch in de gasfabriek, noch in die bedrijven, die des Zondags arbeid laten verrichten, werkzaam zijn. Dit terrein heeft hij over te laten aan den arbeider, die tegen het werken op Zondag geen bezwaar maakt." Geachte Redactie, ik twijfel er niet aan of de Ned. Vereen, van Chr. Spoor-en Tramwegpersoneel is dit in het geheel niet met u eens en ik geef u de verzekering dat dit ook het geval is met de Ned. Bond van Chr. Prot. Post-en Telegraaf beambten, waarvan ik de eer heb lid te zijn.

Maar niet daarom acht ik mij tot schrijven geroepen, maar wél omdat juist van de zijde van welke wij steun verwachten, het ons zoo vaak moeilijk wordt gemaakt. Dat is ook in genoemd stukje weer het geval. Zonder ook maar eenigszins de vraag te overwegen of de Christen-arbeider daar soms ook een roeping heeft te vervullen, wordt die arbeider veroordeeld. Hij kan, wanneer hij voor het gezag zich buigt, nu eenmaal bij die bedrijven niet werkzaam zijn. Derhalve, is hij daar nu tóch werkzaam, dan buigt hij niet voor het gezag, is niet positief Christelijk enz. Een dergelijke behandeling en veroordeeling M. de R., treft ons; treft ons veel meer, dan wanneer onze tegenstanders ons daarmede lastig vallen. En nu zal ik niet trachten verontschuldigingen bij te brengen, want Gods Wet zegt en eischt: „niet arbeiden, maar rusten" ! Maar diezelfde Wet zegt en eischt .in datzelfde gebod nog meer, eischt zelfs rusten, niet in de eerste plaats, maar begint: „Gedenk den Sabbatdag, dat gij dien heihgt" ! Dus rusten is niet genoeg. En zeker, zonder Sabbatsrust, geen Sabbatsheiliging, maar geachte Redactie, zou iemand der Chr. arbeiders in die bedrijven, indien hij zijn betrekking vaarwel zeide, van een der Zondagen welke de Heere hem dan nog gaf te beleven, kunnen zeggen: Nu sta ik aan het 4e gebod niet schuldig? En dan zelf rusten is nog niet genoeg. Men moet ook laten rusten. Gij zult niet arbeiden, maar ook uw dienstknecht, uw dienstmaagd niet! Dit alles echter, (ik stem dit volkomen toe) neemt van hen, die arbeiden de verantwoordelijkheid niet af. Maar mag ik u eens vragen M. de R. wat zoudt u doen in onze plaats ? Wij gelooven dat waar wij ook worden geplaatst, wij geplaatst worden door Hem, die alles regeert en bestuurt naar Zijn welbehagen, en dus, wij niet bij toeval aan onze betrekking zijn gekomen, maar het de Heere zelf is, die, ook onze werkkring heeft bepaald. En dan bedoelen we in deze al den arbeid op den dag des Heeren ; niet alleen ónzen arbeid, maar allen arbeid; want met ons trekken op, in lange rij, een leger van Ambtenaren bij Spoor en Tram, van politiemannen, van mannen bij leger en vloot, van dokters, verplegers  en verpleegsters, enz. als een gevolg der zonde. Want waren er geen zonden, er waren geen wonden. Dat is toch de oorzaak van alles. Daarom M. de R. oordeel en veroordeel ons niet langer zoo liefdeloos, maar tracht met ons te bereiken, dat ook wij in dezen leven mogen naar den wensch van ons harte, naar den wille des Heeren. Gelukkig dat Christus, in volkomen gehoorzaamheid aan den Vader, ook dat vierde gebod heeft vervuld en voor Zijn Volk een Sabbatsruste heeft bereid, welke nooit meer verbroken zal worden. Maar om nog even terug te komen op dat ernstig gevaar, U erkent dat de reden daarvan is, dat het Chr. element haast geheel wordt gemist en u zegt, volkomen terecht, dat de overheid hier een bizondere roeping heeft; maar is het dan ook niet raadzaam dat onze Chr. Pers allerwege de jonge mannen van Chr. huize opwekt, te trachten bij die groote bedrijven werkzaam te worden ? Dan althans wordt een middel aangegeven waardoor aan dat gevaar te ontkomen is.

U geachte Redactie, vriendelijk dankend voor de plaatsing teeken ik met hoogachting,

Uw Dw., J. BLIJLEVEN,

Afdeelings-Voorz. Chr. Bond

van Post-en Tel.-beambten.

Onderschrift Redactie.

Daar de Redacteur van „Staat en Maatschappij" van huis is, kan hij moeilijk antwoorden op 't oogenblik. Nochtans wilden we dit schrijven niet laten liggen tot over enkele weken. Wij hopen dat bedoelde Redacteur bij gelegenheid over deze zaak nog eens schrijven zal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen