Vragenbus.

VRAAG. Wat is de Roomsche wijze van Kerkregeering ?

ANTWOORD. Geheel verschillend van de Gereformeerde Kerkregeering en geheel afwijkend van de beginselen van Gods Heilig Woord, is de Roomsche wijze van Kerkregeering.

De Roomsche Kerk kent geen plaatselijke gemeenten met eigen Kerkeraad. De Kerk over gansch de wereld is éen geheel, éen lichaam; en over dat groote geheel zwaait de Paus — en in gehoorzaamheid aan hem, de lagere geestelijkheid — den Schepter.

De Paus is in de Roomsche Kerk de allerhoogste profeet en leeraar, die onfeilbaar is in zijn leerentaande op zijn kansel, zittende op zijn stoel, is hij het onfeilbaar orgaan des Heiligen Geestes en heel de geestelijkheid moet voor hem buigen, heel de kerk hem gehoorzamen. Hij staat dan ook boven de concilies of Kerkvergaderingen. Hij is de mond des hemels. Hij is de Pontifex Maximus, de Opperpriester die zelfs de macht heeft om de zonden te vergeven. Hij is de Koning der koningen, de Heer der heeren. In zijn tiara of driedubbele kroon, symbool zijner drievoudige waardigheid van profeet, hoogepriester en koning, teekent zich zijn verhevenheid boven alle priesters, boven alle koningen en keizers.

De Roomsche Kerk leert, dat de Paus niet slechts en dienende, maar ook een heerschappij-voerende macht heeft. Onder den Paus staan de aartsbisschopen, bisschoppen, priesters enz., allen met heerschappij  voerende macht bekleed.

Het woord van de geestelijkheid is wet; van de gemeente of van het leeken element is geen sprake. en Kerkeraad bestaat niet. Van Ouderlingen enz. weet men niet. 't Draait alles om de geestelijkheid. Dit Roomsche of papale (pauselijke) stelsel van kerkregeering draagt met recht den naam van hiërarchie of priester-heerschappij,

Dat Gods Woord gansch andere lijnen trekt, behoeft geen betoog!

Wat de wereldlijke macht van den paus betreft, leert de Roomsche Kerk: de Paus is de zon en de Vorst is maan. De Paus is Petrus, die de twee zwaarden heeft van de kerkelijke èn van de wereldlijke macht.

Christus heeft de twee zwaarden aan Petrus of den Paus gegeven en de Vorst des lands ontving het zwaard zijner wereldlijke macht van den Paus.

Van het Roomsche stelsel zijn dit de drie eigenaardigheden :

1. Rome kent maar éen Kerk over heel de wereld, met éen taal (het Latijn) en éen Paus.;

2. De geestelijkheid is streng gescheiden van de leeken en de leek wordt onmondig verklaard;

3. Rome leert dat de Kerk te gebieden heeft over den Staat. Rome's Kerk duldt geen macht boven haar.

***

Het Luthersche stelsel.

Vlak naast het Roomsche staat het Luthersche stelsel. Ook de Luthersche Kerkregeering kent geen plaatslijke Kerk. De Kerk des lands is de Kerk. Het volk behoort immers in éen en hetzelfde land, als onderdanen van éen en denzelfden Vorst, van éen en dezelfde belijdenis te zijn en in éen en dezelfde Kerk saam te wonen, waar dan geen afzonderlijke Kerkelijke macht noodig is, maar waar, als de meest natuurlijke zaak, de Vorst des lands als een Vader des volks de regeering der Kerk in handen heeft! De Vorst heeft goddelijk gezag ontvangen. Hij heeft voor alles te zorgen, óok voor de Kerk en zoo werd de Caesar of landvorst de nieuwe paus der Kerk! Vandaar de naam Caesaro papistische Kerkregeering, waarmee het Luthersche stelsel gekenmerkt is.

»Wie heer is in het land, zet den godsdienst naar zijn hand"* (Cuius regio eius religio),

In de Luthersche landen heeft dus de Vorst, als het eerste en voornaamste lid van de Kerk, de voedsterheer en de vader der Kerk zijnde heerschappijvoerende macht. En hij oefende die macht uit door middel van een consistorie, een gezelschap of raad, waarin het predikanten-element het een en het al was.

Welk consistorie dienen moest om de heerschappij van den Vorst te bevorderen en de Kerk in toom te houden.

Dat deze consistorien dus ook een heerschappijvoerende macht bekleedden spreekt van zelf.

Daar waren ze voor ingesteld! En door de aanstelling van superintendenten enz. kon men dezen teugel 't beste over de Kerk doen werken.

Héél gemoedelijk dus alles: de onderdanen zijn als landskinderen, evenals de kinderen in een huisgezin, verplicht de belijdenis van hun landsvader of Vorst te volgen.

De Vorst verzorgt de Kerk.

De consistoriën of besturen van predikanten zorgen voor de wetten en ordonnantiën. Die consistorien hebben weer ondergeschikte ambtenaren, die meehelpen, dat de teugel in aller mond gelegd wordt en er goed in blijft zitten. En zoo loopt alles van zelf. Eén Kerk in het land en in het land éen Gebieder.

Prachtig! Jammer... dat het geheel in strijd is met Gods Woord; dat eischt, zooals onze Geref. Vaderen beleden, (art. 30 Ned. Gel. bel.) »een geestelijke bediening n.l. dat er Dienaars of Herders moeten zijn om Gods Woord te prediken en de Sacramenten te bedienen; dat er ook Opzieners en Diakenen zijn, om met de Herders te zijn als de Raad der Kerk, en door dit middel de ware religie te onderhouden en te maken, dat de ware leer haren loop hebbe enz«.

dat de ware leer haren loop hebbe enz«. Het Luthersche stelsel past ook in 't geheel niet op de werkelijke toestanden, daar de Kerk op deze wijze héél ongeestelijk doodgedrukt wordt wat haar waarachtig en levend beginsel betreft.

En ziet, — Koning Willem I heeft dit Duitsch-Luthersche stelsel ook toegepast, op onze Ned. Herv. (Geref.) Kerk in den jare 1816. Hij benoemde een commissie, hij gaf een kerkelijke organisatie, hij regelde de zaken der Kerk tot in alle bizonderheden. Synode, Prov. besturen en Class, besturen traden in de plaats van Consistorie en Superintendenten. Waarin in den jare 1852 wel verandering gekomen is; maar een verandering, die alleen de omstandigheden wat wijzigde maar overigens het stelsel zelf liet, zooals het was. Bestuurscolleges met heerschappij-voerende macht zijn nog steeds de zenuw van onze tegenwoordige Kerkregeering, terwijl het hoogste bestuur der Kerk berust bij de Synode, die bestaat uit 13 predikanten en 6 ouderlingen.

Art. 55 van het Algem. Reglement zegt toch: "de algemeene belangen der gemeenten, behoorende tot de Nederlandsche Hervormde Kerk, zijn toevertrouwd aan de Algemeene Synode, die de Kerk vertegenwoordigt en voor haar in rechten optreedt».

En art. 6f zegt: "Bij de Synode berust de hoogste wetgevende, rechtsprekende en besturende macht, onder waarborgen van de reglementen".

De volgende maal nog iets over het Independentistische stelsel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen