Staat en Maatschappij.

Geen verootmoediging.

De geweldige wereldkrijg, die thans reeds langer dan een jaar woedt, heeft over het algemeen op de volkeren nog weinig indruk gemaakt. Zij heeft op de massa's nog niet het stempel gedrukt van de bange tijden, die op de oorlogsfronten worden doorworsteld.

Het dagelijksche leven gaat voort zonder dat het zich bekommert over de ontzettende ellende, die door de oorlogvoerende legers op de slagvelden geleden wordt.

Alles gaat gewoon zijn gang. Een klein getal belangstellenden moge nog het oorlogsnieuws lezen, maar de overgroote menigte telt de rampen zelfs niet meer, die de gevolgen zijn van de wereldschokkende gebeurtenissen.

De geest van verootmoediging jegens de slaande hand Gods, die hier en daar inden beginne opgemerkt werd, is bij de meesten reeds geweken. In stede van Gods aangezicht in de bedehuizen te zoeken, wordt de lust naar vermaak en uitspatting weer grooter.

Zelfs in de landen waar dagelijks de duizenden iu de doodenregisters worden opgeschreven, valt zulks op te merken.

De Engelsche correspondent van een onzer groote dagbladen, die bij gelegenheid van den bekenden Engelschen vacantiedag op den eersten Maandag van Augustus met belangstelling naging, in hoeverre de oorlog den lust tot pretmaken heeft doen wijken voor de zucht tot ingetogenheid en het bekrimpen en sparen, waartoe de Britsche natie van alle daken wordt opgewekt, moest eonstateeren, dat het leven op dien dag weinig verschilde van dat in vorige jaren. Oud en jong ging uit met het klaarblijkelijk voornemen om zich te amuseeren, en niemand scheen het noodig te échten de veiligheid van het Britsche Rijk, of de overwinning der Britsche troepen te bevorderen, door op dezen vacantiedag eens buitengewoon spaarzaam te wezen.

De correspondent deelt als illustratie mede, dat al vroeg in den middag een der avondbladen uitkwam met den juichkreet, dat ergens op een sportterrein, reeds vóór twaalf uur, meer dan 50000 menschen door de tourniquets waren gegaan, om den een of anderen wedstrijd bij te wonen.

Zoo staat het volk tegenover den meest gruwelijken oorlog, welke de wereld ooit aanschouwd heeft.

Is het niet ontzettend, dat terwijl duizende jonge levens dagelijks door het moordend lood weggemaaid worden, en nog meer duizende mannen in de kracht van het leven voor goed worden verminkt, het volk, ziende de oordeelen Gods, zijn vermaak zoekt in de ijdelheid en lichtzinnigheid der wereld?

En niet anders is het hier te lande. God spaarde tot op heden ons land en volk voor de rampen van den oorlog. De oorlogsfakkel bleef tot op dit oogenblik buiten de palen van het vaderlijk erfdeel. Nog mogen wij ons in het bezit van den vrede verheugen.

Maar aan verootmoediging wordt niet gedacht. Geen bededag wordt uitgeschreven om van God af te smeeken dat Zijne verbolgenheid en toorn verre van ons blijven. Van dit alles niets. Wel is het ook hier het zoeken van het wereldsch vermaak.

Ook op ons volk heeft de geweldige wereldkrijg nog geen beslag gelegd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen