Stichtelijke overdenking.

De glazen Zee.

U'we oordeelen zijn een groote afgrond. Wellicht begrijpt gij wat de dichter van Psalm 86 met deze woorden bedoelt.

Een afgrond kan niet gepeild noch cj-emeten worden. Wie aan den rand van zulk een afgrond staat en naar beneden blikt, diens oog staart in een daizeüngwekkende diepte waaraan geen eind is te zien. De grond van zulk een afgrond kan aUeen bereikt worden door hem die er in verpletterd wordt.

Zoo nu is het ook met de oordeelen Gods. Ook die oordeelen kannen niet gepeild of gemeten worden. Als wij aan den rand van die oordeelen staan, dan zien wij er het einde niet van. De apostel Panlus zegt dan ook zoo terecht: O, diepte des rgkdoms, beide der wijsheid en der kennisse Gods, hoe ondoorzoekelijk zijn Zijne oordeelen en onnaspeurlgk Zijne wegen.

Ja ondoorzoekelijk en onnaspéurlgk, dat kan van al de oordeelen des Heeren getuigd worden en bijzonder ook van dat oordeel waarin gansch ons werelddeel als in een maalstroom dreigt weg te zinken en onder te gaan. Niet waar, ook; aan dat oordeel wordt geen einde gezien, \ en onwiRekenrig rijst de vraag of dat de 1 sanvang zou zijn van dat schrik'kelgke'f oordeel Gods waarin gansch het geschapene straks als in een afgrond vermorzeld zal morden.

Nu is er echter Eén, die den afgrond van Gods oordeelen heeft gepeild, die de sterkte van Gods toorn heeft gedragen en Zijne verbolgenheid naar dat zij te vreezen is heeft gekend.

Die Eéne is de eenige Middelaar Gods en der menschen, de mensch Jezus Christus. Hij is eenmaal in den staat Zgner vernedering in de allerdiepste schuiihoeken van dien afgrond nedergedaald. Maar door Zijn indalen in dien afgrond, heeft Hij voor al de Zijnen die oordeelen Gods van hunne verschrikking beroofd, zoodat die afgrond voor hen nu tot een kristallijnen zee is geworden, in wier wateren zich voor hen afspiegelt de heerlgkheid Gods.

Die zee, die glazen zee met vuur gemengd, heeft Johannes eenmaal aanschouwd in het hemelsch gezicht waarvan hij ons in zijn openbaring een beschrijving gegeven heeft.

Volgens zijn eigen getuigenis toch was die zee voor hem een beeld van de voleinding van Gods oordeelen.

Wanneer hij die zee ziet dan heeft hg, - zooals blijkt nit het verband van hei; woord dat we hierboven schreven - eerst de zeven engelen gezien die de zeven laatste plagen hadden, waarin de. toorn. Gods geëindigd was

. Blijkbaar ziet Johannes hier dus wat het eens in de voleinding der eeuwen zal zijn. Immers dat de toorn Gods geëindigd is, dat zal niet zijn voor het einde van deze bedeeling daar zal wezen. Wel wordt ook nu zoo gedurig de toorn des Almachtigen van den hemel geopenbaard en dan denken we inzonderheid aan de oordeelen Gods die in deze dagen over de aarde gaan, maar thans wordt de volle doorwerking van Gods toom nog door de lankmoedigheid des Heeren getemperd.

Het is de Heere die in den toom nu nog steeds des ontfermens gedenkt. Maar eenmaal zullen de fiolen van Gods toorn in al hun ontzetting worden uitgegoten. Dan zal het gericht des Heeren zonder eenig erbarmen worden uitgevoerd. Dan de groote wijnpersbak van den toorn Gods buiten de stad getreden worden en er bloed uitkomen tot aan de toomen dier paarden, duizend zeshonderd stadiën Ver.

Maar waar die toorn des Almachtigen  voor de goddeloozen een peillooze afgrond zal zijn, waarin zij voor eeuwig Vermorzeld en verpletterd zullen worden, daar is die toom voor al Gods kinderen gebluscht in het bloed van den Middelaar, dat in den hemel wordt voorgesteld onder het beeld van een glazen zee. Ja, wanneer in de Openbaring van Johannes sprake is van een glazen zee met vuur gemengd, dan is, naar de verklaring van vele uitleggers, die zee het zinnebeeld van het bloed van den Heere Christus, waarin het vuur van Gods toorn voor Gods verloste gemeente is uitgebluscht.

Evenals dus het waschvat in den tabernakel en de koperen zee in den tempel een zinnebeeld waren van de reiniging van alle ongerechtigheid, zoo wijst ook deze glazen zee ons op de verzoening der zonde door het bloed des Lams.

Deze zee is van glas, d. w. z. doorzichtig en helder als kristal en daardoor worden wg er op gewezen hoe de Heere den Zijnen de ongerechtigheden niet toerekent. Immers voor al Gods kinderen is de hitte van Gods gramschap door Christus gedragen. Het vuur van den goddelijken toorn verloor zgn verterende kracht in het bloed van den Middelaar. Door die zee nu van Christus' bloed worden in den geest al Gods kinderen geleid. Ja, ook daarin was de weg van het vleeschelijk Israël een beeld van den weg die door Gods geestelijk Israël betreden moet worden.

Gij weet immers hoe ook de Israëlieten op hun tocht uit Egypte geleid zijn door de Roode Zee. Gods weg was in de zee en Zijn pad in groote wateren. En die Eoode Zee is voor de Egyptenaren een groote "afgrond geweest, waarin Farao met zijn gansche leger jammerlijk verdronken is. Maar voor Israels volk was diezelfde zee het middel om aan hunne vervolgers te ontkomen. Toen zij dan ook stonden aan den oever der zee waarin het paard met zijn ruiter verzwolgen was, toen hebben zij den lof des Heeren bezongen. Vandaar dat in ons Doopsformulier die doortocht door de Eoode Zee dan ook aangeduid wordt als een zinnebeeld van den H. Doop, die weer een teeken en zegel is van het bloed der verzoening.

Immers evenals het vleeschelijk Israël, zoo moet ook gansch het geestelijk Israël den tocht ondernemen door de Roode Zee. Door het geloof moeten zij hun weg als 't ware nemen door het bloed van hun Borg. En die weg is niet altijd een gemakkelijke weg. Immers een weg door de zee is geen gewone weg. Integendeel, het is een weg die door Gods Geest gebaand moet worden en waarop alleen Gods onwederstandelijke genade ons leiden kan. De weg door de zee is een diepe weg, een weg waarop de ziel zoo vaak met bange vrees is vervuld. Of kunt ge 't u niet indenken, dat de Israëlieten niet eer gerust geweest zullen zijn voor zij aan de overzijde van de Schelfzee gekomen waren. O, zoolang zij in de zee waren, bestond daar nog vrees dat zij door Farao achterhaald zouden worden. Eerst toen zij aan de overzijde gekomen waren en de wateren hunne vijanden overdekt hadden, hebben zij gezongen tot eer des Heeren die hun kracht en hun lied en die hun tot heil was geweest.

Welnu, datzelfde lied van Mozes dat, wat het wezen betreft, toch ook was het hed des Lams, heeft Johannes in den hemel hooren zingen door allen die hij met cithers Gods om de glazen see geschaard heeft zien staan. Dat waren, zooals het uit het verband duidelijk is, diegenen die de .overwinning hadden van het beest en van zijn beeld en van zijn merkteeken en van het getal zijns Naams. Blijkbaar heeft de apostel Met het oog op de Satanische macht die zich in verschillenden vorm en op verschillend terrein openbaart en waartegen door allen, die straks de overwinning zullen hebben, in de kracht des Heeren gestreden moet worden. Maar nu kan die strijd vaak zoo moeilijk wezen. Het kan soms zijn dat een kind van God zich van alle zijden ziet ingesloten, zoodat hem nergens hulp of uitkomst is overgebleven en hij zich met David gaat voorstellen dat het nog eene der dagen een omkomen in de hand des vijands zal zgn. En als zij zelf den strijd strijden èn de overwinning behalen moesten, dan zou het ook zeker een verloren zaak voor hen zijn. Maar nu God hun tot een schild is 'in 't strijdperk van dit leven en zij dus in Zijne mogendheid de listige omleidingen des Satans mogen weerstaan, nu zullen zij straks aan den oever van de glazen zee eeuwiglijk zingen van de goedertierenheid des Heeren, waardoor de kroon der eere, de kroon der overwinning hun geschonken zal zijn.

J«, in de zee van .Jezus' bloed is het vuur van Gods toorn gebluscht; in de zee van Jezus' bloed is dus al de macht van Satan verzwolgen; in de zee van Jezus' bloed worden eenmaal alle raadselen van dit leven verklaard. Juist toch omdat het een glazen zee is zal aan den oever van die zee zooveel opgeklaard worden wat hier in dit leven steeds een verborgenheid gebleven zal zijn. O, hier zijn zooveel vragen waarop zelfs door een kind des Heeren geen antwoord gegeven kan worden. Gods kinderen moeten hier zoo vaak langs wegen die zg niet geweten hebben en langs paden die zij niet gekend hebben. Vandaar dat wij hier zoo vaak geneigd zijn om God van ongerijmdheid te beschuldigen en dat we zoo menigmaal wanen dat de wegen des Heeren geen rechte wegen met ons zijn. Maar wie verwaardigd zal worden eenmaal met de schare der verlosten te staan aan den oever van die zee, waarin het vuur van Gods toorn voor eeuwig zal üitgèbluscht zal wezen die zal Gode niets ongerijmds meer toeschrijven. Integendeel, zulk een zal God danken voor al de wegen, ook voor al de donkere en diepe wegen, voor al de wegen door de zee, waarop de Heere hem geleid had. Immers Juist omdat het een glazen zee is zal hij zien waarom het noodig was dat de Heere zoo vaak die diepe wegen met hem houden moest, en zoo zal hij verstaan dat alle dingen moesten medewerken ten goede dengenen die naar Gods voornemen geroepen zijn.

Welgelukzalig wanneer, als de oordeelen des Heeren openbaar zullen worden, ook gij zult behooren tot de koninklijke zangers die daar met de cithers Gods aan den oever van die glazen zee eeuwiglijk zullen zingen ter eere van God en het Lam.

.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen