Uit den Schat des Bijbels.

De Kaïnieten en Sethieten. (1)

In Kaïn blijkt zoo duidelijk, dat de Schrift waarheid spreekt, - wanneer we daar lezen: „wie de zonde doet is een dieMtknecht der zonde."

Neen, dan is de mensch niet meer wij, als hq Satans heerschappij heeft aanvaard en zich ia zijn dienst heeft begeven.

Dan is hij een slaaf, die, onder een hard juk gebogen, steeds voortgedreven wordt door de zweep des drijvers, tot een altoos-durenden dienst gedoemd.

Zie hem, den broedermoordenaar, den vervolger van Gods volk, den vernietiger van het uitverkoren zaad des Heeren henen trekken naar het land Nod.

^Verbannen" heet dat land. En als een uitgestootene uit de gemeenschap Gods zal hij daar als een ellendige wonen.

Niet, dat God hem alle zegeningen onthoudt

Integendeel, des Heeren weldaden zijn velen.

Gehuwd met zijn zuster wordt zijn echt gezegend met kinderen.,

Zijn handen zijn sterk en hij bouwt zich een stad ter woning, welke sterkte hij noemt naar zijn zoon.

Die stad groeit uit met de jaren en het stadsleven ontwikkelt zich grootelijks.

In aardsche kracht en in menschelijke wijsheid neemt het geslacht van Kaïn toe.

En die hooge vlucht van het menschelijk kunnen en kennen in Kaïns geslacht geschiedde' niet buiten het bestel en de inwerking Gods.

God, die Kaïn had kunnen vernielen, omdat Kaïn - zijn iiand had opgeheven tegen Gods lieve kind Abel, zijn broeder, wiens werken goed waren — God spaart Kaïn, beschermt hem, zegent hem.

Maar met de gaven en zegeningen Gods wijkt Kaïn en zijn geslacht hoe langs hoe meer af van den levenden God, de fontein van alle zegening en heil.

Hoe ineer de menschelijke geest zich ontsluit en de natuur voor den mensch haar geheimen en schatten opent tot verheffing van het aardsche leven, hoe meer het gevaar dreigt, wanneer 't al niet wordt geheiligd aan het hart, dat dé geest des menschen zich zelf ten god wordt en de mensch gevangen raakt onder de dingen van het vergankelijk leven, met sprekende daden den levenden God verwerpend, zeggende: wijk, wijk van óns, want wij willen niet dat Gij over ons heerscht, wij redden het zonder u. óok wel!

gaat ver­ Het afhankelijkheidsbesef loren.

De trek naar hoogere, geestelijke dingen wordt onderdrukt en gedood door de lust naar aardsch en stoffelijk goed.

De mensch wordt met de gaven en krachten der algemeené gratie, zoo ze niet als genade Gods, worden aanvaard, zelfgenoegzaam, onafhankelijk, vol zelfvertrouwen, goddeloos.

Zoo was het bij Kaïn, de stadsbewoner — en bij zijne nakomelingen in sterker' mate nog.

Reeds vele namen van zijn nazaten wijzen op hun leven vér van God en Zijn dienst.

Want heet de een Hirad d. i. vluchteling, de naam van den ander is: Mechujaël d. i. van God verdelgd.

't Wijst niet op een godsdienstig, teer, afhankelijk leven. Integendeek 't Zegt ons, dat Kaïns geslacht hoe langs hoe meer vér van God de weelde zocht en zich sterk maakte door het aardsche né, te jagen.

Dat komt bizonder uit in Lamech. Deze breekt het eerst de ordinantie des huwelijks en voert de polygamie d. i. net huwelijk met meer dan éen vrouw in.

Zinnelust drijft hem en hoogmoed zet ^em daarbij tot dezen stap aan.

_ Meer dan éen vrouw te hebben^ is immers de teugel der zinnelijkheid loslaten. En de stelling: '„hoe meer vrouwen, hoe meer aanzien, en vermogen", werd spoedig het lokmiddel om émderen te overtreffen in een soort hofhouding ~-gelijk we ook later zien bij Salomo. ^00 klimt de hoogmoed en zoo vermeerdert de zelfvoldaanheid bij Kaïns. Dakomelingschap.

En als in Lamech's drie nonen de uitvinders van tenten, muziekinstrumenten en oorlogsmateriaal geboren zijn, dan nooren we den vader weldra vol yerwaande trotschheid voor zijn twee vrouwen Ada en Zilla een wraaklied zingen, waarin hg zich vérheven voelt boven alle macht en alle kracht, veilig zqnde door het zwaard zijns zoons.

Wat verwaande snoever is bij, wanneer hij zijn eerste oorlogslied zingt, zeggende: „Ada en Zilla I hoort mijne stem, gij vrouwen van Lamech 1 neemt ter oore mijne redei Voorwaar, ik sloeg wel een man dood om mijne wonde en een jongeling om mgne buile! Want Kaïn zal zevenvoudig gewroken worden, maar Lamech zeventig maal zeven maal."

Hoe worden de zegeningen Gods alzoo niet schrikkelijk misbruikt.

Want was het geen groote weldaad des Heeren, dat Hij Jabal—wiens naam waarschijnlgk wandelaar beteekent — het maken vanl tenten deed uitvinden, waardpor de moeite, aan het zwervend nomadenleven verbonden, grootelijks werd verzoet ?

En was ook harp en zwaard, uit Jubals en Tubal-Kaïns kunstvaardige handen te voorschijn komend, niet een weldaad Voor het droeve leven, dat aan alle gevaren vol vernieling en smart onderworpen was?

Maar inplaats dat men klein in zich zelf zich gevoelend dén Heere leert danken voor Zijne weldadige bemoeienissen, groeit men in eigen kracht en gaat weldra trotsch de hand omhoog, uitroepend: „geen God en geen meester nu meer!"

Met spade en houweel zal men de aarde bewerken en voortaan zelf "zorgen^ voor des levens onderhoud Met zwaard en strijdbijl zal men voortaan zelf waken voor eigen levensbehoud! Men kan God missen en aan Zijn dienst denkt men niet. (Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen