Uit het kerkelijk leven.

Onze Onderwijzers.

Woensdag 24 October j 1. is een belangijke vergadering gehouden te Utrecht. De Vereeniging van Christelijke Onderwijzers en onderwijzeressen in Nederland en de Overzeesche Bezittingen kwam toen saam in „Buitenlust" om te spreken over de salarissen der onderwyzers. Afgaande op de-couranten verslagen heerschte er een goede toon en was het streven om in go& de samenwerking met de Besturen te staan naar verhooging van de salarissen, die werkelijk over 't algemeen voor onze Christelijke Onderwijzers véél te laag zijn.

Om te schetsen wat daar gesprokenis en hoe daar is vergaderd knippen we uit wat de heer J. C. Wirtz, districts-. schoolopzier te Winschoten en lid van het Hoofdbestuur gezegd heeft over „de salarissen en de Besturen", 't Luidt als volgt:

De strijd voor de vrije school is een trijd voor het Recht on daarom moeten e allereerst beginnen met aan onze esturen recht te laten wedervaren.'t Is iet waar, dat de offervaardigheid is fgenomen: ze is-grooter dan vóór de et-Mackay. In 1889 brachten de voortanders van de school met den Bijbel voor de 80880 kinderen S, f 15 de som van f 1.218.300 op en in 1917 moesten e voor 191632 leerlingen minstens f20 per hoofd bypassen, d. i. f 3.832.640 of 2 millioen en 6 ton meer dan toen ze geen subsidie ontvingen. Het onrecht onze Besturen aangedaan door Rijk en Gemeente, is ook toegenomen.

Voor de wet-Mackay kostte ieder kind, dat de openbare school bezocht, aan de publieke kassen f 23.19, toen kregen onze Besturen; iets, dus per kind en per jaar een onrecht van f 23.19. Nu kost ieder kind op de openbare school aan de publieke kassen plm. f 55 en krijgen onze Besturen per kind plm. f 33, zoodat het onrecht is aangegroeid tot f 32 per kind en per jaar. Ook moeten we onze Besturen recht laten wedervaren, door te erkennen, dat zij voor de intellectueele ontwikkeling van ons volk meer doen dan de openbare scholen, want het aantal bijzondere scholen, waar onderwijs gegeven wordt in de moderiie talen, in wiskunde en aflgemeene geschiedenis, is grooter dan dat der openbare scholen.

Onze Besturen moeten dus blijven roepen om recht en we moeten ze daarin bijstaan; ook de rechtsche Kamerleden moeten daarin behulpzaam zijn; We hebben elkaar noodig. Als de Christelijke onderwijzers niet vooraan staan in den verkiezingsstrijd, loopt het op een nederlaag uit. Welnu „Ons keurkorps" vraagt om behoorlijke voeding, om een nette uniform en om de noodige ammunitie. En onze onderwijzers moeten begrijpen, dat, ook al stelt rechts wel teleur, ze van links niets anders te wachten hebben dan een hoogere aanslag in de belasting, zooals deze dagen ons leeren: voor de openbare onderwijzers salaris verhooging van f 500 en meer op eenmaal, voor de bijz. onderwijzers hooger belasting.

In de tweede plaats ging spreker na, of onze Besturen alles hebben gedaan, wat mogelijk is tot verbetering der salarissen en hij meende, dat dit niet zoo was: hooger schoolgeld, hooger contributie en bijzondere hulpbronnen kunnen helpen.

En als, zoo vroeg spreker, de oplossing der schoolkwestie nu eens werd opgeofferd aan de politiek? Wat dan? Dan zal het Hoofdbestuur, evenals vroeger, op de bres staan en desnoods de groote trom roeren om daartegen te protesteeren en opnieuw artikelen schrijven als „Verklaarbare Onrust". En als de Besturen wel vragen om Recht aan de Overheid, maar geen Recht doen aan hun onderwijzers? Ook dan zal dat Hoofdbestuur alle wettige middelen gebruiken om die Besturen aan hun plicht te herinneren.

Maar als nu alles tegenloopt: de bevrediging uitblijft; omdat de gemeentebesturen het geld opmaken, om daarmee de salarissen der openbare onderwijzers te verhoogen; de rechter-en linkerzijde der 'Kamer ons met moties uitbetaalt; de besturen onzer scholen den moed verliezen ; wat zullen dan onze onderwijzers, doen ? Dan zullen er enkelen overloopen naar de openbare school, naar de vleeschpotten van Egypte: hun getal zal veel kleiner zijn dan in de eerste jaren van onzen schoolstrijd. Een ander deel, iets grooter, zal buiten het onderwijs het bestaan zoeken, dat de Christelijke school niet oplevert. Maar het overgroote deel zal het kind niet loslaten en ook het Kruis vasthouden; het kind kunnen ze niet loslaten, omdat ze door God geroepen zijn als onderwijzers, en het Kruis houden ze omklemd, omdat ze Christelijke onderwijzers zijn in hart en nieren. En als ze dan het sober maal genuttigd hebben, zullen ze zich voor bet huisorgeltje plaatsen, wanneer ze althans dit troostrijk meubelstuk nog niet hebben moeten verkoopen, en met heel hun gezin zingen :

Als ik omringd door tegenspoed, • Bezwijken moet, schenkt Gij mij leven, Is 't dat mijns vijands gramschap brandt, Uw rechterhand, zal redding geven.

De Heer is zoo getrouw als sterk. Hij zal Zijn. werk voor mij volenden; Verlaat niet wat Uw hand begon, O Levensbron, wil bijstand zenden."

Tot zoover 't verslag van de rede van den heer Wirtz, waarbij nog kan worden opgemerkt, dat de vergadering staande dit Psalmvers zong, wat diepen indruk maakte op alle aanwezigen.

Van harte hopen we, dat mede als vrucht van deze vergadering spoedig door de Regeering een betere minimum salaris-regeling voor alle onderwijzers zal worden ontworpen, 't Kan met een regeerings-minimum van ƒ 500.— niet meer. En een regeerings-maximum van ƒ 825.— na 20 dienstjaren lijkt ook nergens naar!

Hulde aan onze trouwe onderwijzers en onderwijzeressen die voor een karig loon hun werk met trouw en liefde blijven verrichten. Mogen ze lieflijk ervaren, dat de Heere weet te zorgen voor lichaam en ziel. En worde spoedig hun lot — en het lot van hun vrouwen en kinderen — verbeterd naar den eisch van recht en billijkheid, zooals ook Gods Woord ons dat leert.

Intusschen, staan hier weer merkwaardige cijfers om te onthouden: Het Rijk en de Gemeenten betalen 30 millioen gulden voor het Openbaar onderwijs, d.w.z. voor 57 % kinderen; doch slechts 10 millioen voor het Bijzonder onderwijs d. i, voor 43% kinderen.

Vóór de wet-Mackay kostte ieder kind dat de Openbare school bezocht aan de publieke kassen (Rijk en Gemeente) ƒ23.19; nu , , ., ƒ55.—.

Vóór de wet-Mackay kregen onze Bijzondere scholen.... niets; nu.... ƒ23.—.

Aan elk kind dat onze Bijzondere scholen bezoekt doet de Publieke Kas dus een onrecht van ƒ32.—.

Onze Besturen moeten dus blijven roepen om reeht!

En intusschen moeten de bijdragen voor ons Christelijk onderwijs de hoogte inl Werd er vroeger veel gegeven, nu moeten we méér nog geven.

Ook in deze tijden dat er veel geld verdiend wordt, moet de offervaardigheid van het Christelijk onderwijs bizonder zijn; terwijl we in bange tijden onze hand niet mogen terug trekken!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen