Uit de Pers.

De 8-urige werkdag en het kerkelijk leven.

In het Noord-HoUandsch Kerkblad lazen wij dezer dagen onderstaand artikel van de hand van ds. Lindeboom te Amsterdam: „Een arbeider mag in fabrieken of werkplaatsen niet langer arbeid verrichten dan 8 uren per dag en 45 uren per week een arbeider mag in fabrieken of werkplaatsen geen arbeid verrichten tusschen 6 uur des namiddags en 7 uur des voormiddags."

Indien straks de Eerste Kamer, op het voetspoor van de Tweede, de Arbeidswet van Minister Aalberse, waarvan dit artikel één der belangrqkste is, aangenomen heeft, zal daarvan-eene ingrijpende verandering het gevolg zqn in den levensgang van duizenden en tienduizenden. De arbeiders — neem dit woord niet in al te engen zin —zullen de beschikking krijgen over véél vrqen tqd.

Reeds nu worden stemmen gehoord, die ernstig waarschuwen tegen het gevaar, dat hierdoor dreigt. Ook in wereldsche kringen geeft men uiting aan de vreeze, dat de mindere gebondenheid zal leiden tot bandeloosheid, de meerdere vrqheid tot meerdere ontaarding. Zelfs in Frankrgk gaan de oogen hiervoor open. De „Temps" althans schreef onlangs:

„De acht-urendag levert den bioscoop duizenden aan handen en voeten gebonden moderne slaven, wier verbeeldingskracht hq naar eigen willekeur zal kneden in den vorm, die hem behaagt. Nu zqn macht vertienvoudigd wordt, zal zqn tirannie een buitensporige willekeur toonen. De bioscoop is de ware avondschool der arbeiders. Hq bedekt het land met duizenden tafereelen, waarin door vaak ongeletterde beroepsmannen dagelijks de geest van duizenden wordt „gevoed" met orthographie, moraal, philosophie, schoone kunsten en wetenschap. En deze cursussen trekken te meer en overtuigen te eerder, omdat er niet aan dogmatiek wordt gedaan. Een indirect onderwqs, dat zeldzaam doeltreffend blqkt. De hersens der menigte worden hier volgestopt door een machine, die dwaasheid en leugen fijn maakt tot een mengsel. En dan de quasi-religieuse macht, die hq oefent I De bioscoop is de religie der ongeloovige massa, daar hq in de gedachten der ongeletterde toeschouwers een element van het bovennatuurlqk-mystieke wetenschappelqke giet....

De bioscoop-eigenaars, glimlachend achter hun lessenaars, stroopen hun mouwen reeds op, om zich op deze menigte nieuwe bezoekers te werpen. Deze nieuwelingen zullen nog minder eischen dan hun voorgangers. Het is niet noodig, zich voor hen veel moeite te geven.

Zullen wq toestaan, dat deze menschen, die de publieke opinie vergiftigen, een geheel volk bederven, zonder te protesteeren tegen hun misdaad... ? " Zou deze waarschuwing, gericht tot het Fransche volk, voor het onze overbodig zqn?

Gelukkig — van onze ohristelqke arbeiders is de bioscoop nog niet „de avondschool." Laat ons toezien, dat hq dit nimmer worde. Voorkomen is beter dan genezen. Daarom verheugt het ons, dat ons christelqk volksdeel reeds nu zich bezint over de rechte wq ze, waarop de vrqkomende tqd zal worden besteed.

Onderscheidene middelen worden aan de hand gedaan: het openen van handelsen vakcursussen, het oprichten van christelijke leeszalen en bibliotheken, het organiseeren van lezingen, enz. Ledigheid is 's duivels oorkussen. De rust van den arbeider mag niet een roestige maar moet een bedge rust worden, die aan zgn geestelijke ontwikkeling ten goede komt. J)it worde bedacht in stad en dorp. Nu is het tijd, Grgpt als 't rgpt. Dat de nieuwe toestand ons niet onvoorbereid vinde !

Intusschen dient bij de te treffen maatregelen tweeërlei te worden bedacht.

Allereerst, dat bg den arbeider het besef worde verwakkerd van zijn roeping, zich te wijden aan het gezinsleven. Velen zijn daaraan ontwend. Zg gingen des morgens van huis, eer het gezin was ontwaakt, en in den laten avond keerden zg terug, als de kinderen reeds ter ruste waren. Samenleving was er haast niet. Van de huiselijke opvoeding kwam weinig terecht Van de huiselijke godsdienstoefening evenmin. Dit kan en moet nu anders worden. Wij gunnen onzen christen-mannen en - vrouwen gaarne, dat zij gebruik maken van de gelegenheid tot geestelijke verheffing, die buitenshuis hun geboden wordt, indien zij maar waken tegen alle onnoodige uithuitigheid, en zg zich voortdurend het woord herinneren: „Wat uwe hand vindt om te doen, doe dat met al uwe macht." 

Ten tweede — en dit geldt bizonder onze jongere en oudere kerkleden — het kerkelgke leven biedt reeds nu vele gelegenheden, om den vrijen tgd nuttig te besteden. 

Daar is de catechisatie. Met name onze jongelingen verzuimen vaak. Soms vrgwillig. Vaak echter buiten hun schuld. De arbeidsdag werd zoolang gerekt. Er moest worden over-gewerkt. Dit zal nu uit zijn. Om 6 uur zgn ze vrij. Indien nu maar niet op den catechisatie-avond door allerlei andere, op zichzelf misschien uitnemende, werkzaamheden beslag wordt gelegd! Eerst het noodige, daarna het nuttige.

Daar is, al verder, de week-godsdienstoefening, hier en elders vervangen door een lidmaten-samenkomst, indien niet opgeheven, omdat de opkomst zoo bedroevend was. Velen waren inderdaad wettig verhinderd, Wie om zeven uur vermoeid thuis komt, kan wel eens een enkele maal, maar niet geregeld, na een korten maaltijd aanstonds weer van huis gaan. Het lichaam heeft ook zijn eischen. Thans zijn deze bezwaren vervallen. De arbeidsdag eindigt nu een uur vroeger, en indien de lust er is, kan men zonder al te groote inspanning den weekdienst O of de lidmaten-samenkomst bgwonen. 

Daar zgn, niet te vergeten, onze vereenigingen, die wel niet rechtstreeks een kerkelgk karakter dragen, maar bg wier bloei het leven der kerk zoo nauw is betrokken, o. a. die onzer jongelingen en jongedochters, In vele plaatsen moest tot heden de vergadering der Jongelingsvereeniging op Zondagavond worden gehouden. Zeker geen gewenschte toestand, 't Mag geen regel wezen, dat onze Konen zich eiken Zondagavond aan het gezin onttrekken. Maar het drukke leven, o, dat drukke leven ... In de week kón niet worden vergaderd; 't werd te laat eer men beginnen, en dan vanzelf ook te laat, eer men eindigen kon . . .

Indien onze kerkleden de inperking van hun arbeidsdag als een goede gave dankbaar uit 's Heeren hand ontvangen, en oprecht begeeren, hun vrgen tqd naar Zgn wil te besteden, dan zal verrgking van hun kerkelgk, en bij gevolg van hun geestelgk leven, als kostelgke winst zgn te boeken. Ook de ambtelgke dienst kan er een zegen van wegdragen. In onze groote steden vooral zal men met het huisbezoek wat vroeger op den avond aanvangen, en meer dan één gezin bezoeken kunnen.

Misschien zal het zelfs gemakkelgker gaan, in de vacaturen vau ambtsdragers te voorzien. Meermalen moesten broeders, tot ouderling verkozen, van hun benoe­ ming worden ontheven, omdat hun werkkring hun niet de beschikking liet over de voor het ambtelgke werk noodige avonduren. 

Bg het zoeken naar geschikte krachten voor het evangelisatie werk stuitte men op hetzelfde bezwaar. Er was wel lust, maar — geen tijd. 

Dit alles kan nu anders worden. 2al het dat ook? Zal de achturige arbeidsdag aan ons gezins-, ons christelgk, ons kerkelgk leven ten goede komen? Wg hopen het. Wij bidden er om.

Onze God is machtig, uit deze sociale verbetering ons rgken geestelgken zegen te bereiden.

Indien het volk, dat den naam des Heeren belijdt, nu maar zgn verantwoordelgkheid beseffe, en zgn roeping versta! Indien de wachters op Sions muren nu maar het Woord spreken, het ook voor dezen nieuwen tijd niet verouderde, het eeuwig blgvende Woord.

„Och, dat al het volk des Heeren profeten . ware; dat de Heere Zijnen Geest over hen gavel"

C. LINDEBOOM.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen