Staat en Maatschappij.

Profaan.

Het optreden van de Hervormd Gereformeerde Staatspartij wordt meer en meer ergerlijk. Haast zouden wij zeggen, dat het bij die organisatie een spotten wordt met het heilige.

Eerst kondigde die partij aaii, dat men in liaar naam .kon ibeluisteren „Gods stem" (H.G.S. beteekent: „Hoor Gods stem"). Thans komt zij in 'het laatste nummer van , )Staat en Kerk" aankondigen, dat wan neer de „enkeling", haar candidaat, de heer Hagen, zal gekozen zijn, die „enkeling" minder moederziel alleen zal zijn, dan die 99 anderen tezamen, met al die „recht - schen" ingesloten, omdat „de Heere ' aan zijne zijde is."

Wij willen van deze eigengerechtige woor den niets zeggen.

Alleen, vragen we ons af op welken grond de Herv. (Geref.) Staatspartij van den heer Hagen, " die openbaar onderwijzer is, kan zeggen, idat, met allen eerbied gezegd, de Heere aan zijne zijde staat, en dat dus de Heere aan geen enkel ander lid der Kamer deze genade wil bewijzen ?

Weet de Herv. (Geref.) Staatspartij niet, dat de onderwijzer aan de Openbare School .den kinderen Gods stem niet mag laten booren en ook niet dat alleen dan op Gods nabijheid mag worden gepleit wanneer de Heere ons verwaardigt om voor' Zijne eere op alle terrein des levens op te komen ?

En dit is toch aan den onderwijzer op - de Openbare School verboden.

De uitslag.

De uitslag der Kamerverkiezing heeft in menig opzicht verrast.

Vooreerst wijzen de cijfers er op, dat de vrees is beschaamd geworden, dat de vrouwen in meerendeel van de stem'bus zouden wegblijven. Naar te berekenen valt, zijn zoo wel de mannen als de vrouwen trouw opgekomen. Het gevolg van de' massa opkomst der vrouwen was, dat het aantal zetels, dat in de tegenwoordige Kamer door de revolutionairen wordt bezet, in de nieuwe Kamer belangrijk njinder zal zijn.

In de tweede plaats heeft het optreden van den Vrijheidsbond volslagen fiasco gemaakt. Van ide 16 leden, die zitting hadden, keeren er maar 10 leden in de Kamer teru.g. De Christen-Democraten noch de Christen-Socialen konden het tot den kiesdeeler brengen. Daarbij werd van de 'belangen-partijetJ'' geen enkele candidaat gekozen.

En in de derde plaats, wat ons hartelijk heeft verblijd, is de rechterzijde in niet geringe mate versterkt uit den stembusstrijd naar voren gekomen. En onder de partijen der rechterzijde was het de Christelijk Historische Unie, .die ruim 300.000 stemmen en de Antirevolutionaire partij, die meer dan 400.000 stemmen uitbracht.

Soli Deo Gloria.

God alleen zij de eere.

Ook onze Hervormd Gereformeerden hebben een groot aandeel in de overwinning gehad, welke door de Antirevolutionaire partij met haar 16 leden werd bevochten. Zeker, het had hier en daar beter .gekund, en dan hebben we bijzonder ihet oog op het voor onze partij zoo sterke Gelderland, dat ruim duizend stemmen ibij de verkiezing van 1918 achterbleef, maar toch is .ook daar alle reden tot danken en om Gods Naam groot te maken.

Moet de uitslag van de verkiezing ons dan ook verblijden, wij. Antirevolutionairen mogen het ons intu.sschen niet ontveinzen, dat onze verantwoordelijkheid .groot is.

In den ernstigen tijd, dien wij doormaken, in de dagen van financiëelen nood en economische crisis, hebben we het meer dan ooit van noode om onzen God wijsheid en kloek verstand af te bidden en van Hem te vragen bekwaammakende .genade voor onze mannen, die geroepen worden dm in Staat en maatschappij leiding aan de zaken te geven.

Aan die leiding mogen zij zich niet onttrekken, temeer niet nu God ons op zoo ondubbelzinnige wijze aan de stembus Zijn zegen schonk.

„Een heidensch land".

Die uitdrukking is van dr. A. W. Brons.veld, den bekenden Utrechtschen predikant in ruste, redacteur van „Stemmen voor Waarheid en Vrede".

Een heidensch land — dat werd Nederland in de jaren 1870 en volgende. Door af te zakken tot allerlei goddelooze practijken. Door het verkondigen van allerlei paganistische leerstellingen. Dat voelde dr. Bronsveld heel duidelijk in 1874. En hij verblijdde zich van heeler harte over de verkiezing van dr. A. Kuyper die door het district Gouda afgevaardigd werd als lid. van de Tweede Kamer.

In de „Stemmen voor Waarheid en Vrede" vertolkte hij zijn vreugd aldus : „Neen, we zijn geen machtelooze, geen „stille" partij meer. De liberalen „het denkend deel der natie" moeten met ons rekenen. Hun schoon ste dagen zijn voorbij. Het blijkt meer< en meer, '.dat er ook nog bij de kern van onze natie niet weinigen worden aangetroffen, die van-.het streven om ons land weer tot een heidensch land te maken, afkeerig zijn".

Wat had dr. Bronsveld in 1874 een goeden kijk op de dingen ! Geen „stille" partij —---de liberalen moeten met ons rekenen — de kern van onze natiè wil niet dat van ons land een heidensch land gemaakt wordt allemaal waarheden.

En nu is dr. Bronsveld al zóó veranderd, dat hij zijn vloek uitspreekt over de Antirevolutionairen — dat hij in toorn ontsteekt als er gezegd wordt, dat er paganistische factoren in ons volksleven zijn, waarvoor te waarschuwen is — en als bewijs, dat dr. Bronsveld heelemaal op z'n 'hoofd loopt, kan dienen zijn advies bij den nu gelukkig volbrachten stemibusstrijd gegeven n.l. dat wie evangelisdh-christen is, in de politiek liberaal moet zijn.

Wat kan een mensch toch wonderlijke din gen uithalen in z'n leven.

Toen er liberalen waren waarschuwde dr. Bronsveld voo'r ihen en juichte over de verkiezing van dr. Kuyper.

Nu er geen liberalen meer zijn zegt dr. Bronsveld, dat evangelische christenen er voor'moeten zorgen, dat ze er weer komen !

Gelukkig, dat „de kern van onze natie" er anders over gedacht heeft !

Ons Christelijk Onderwijs.

Innig dankbaar nnogen, ja moeten we zijn, nu de "uitslag van de verkiezing zóó is, dat we een rechtsche meerderheid hebben in de Tweede Kamer en daardoor ook wel zullen krijgen een rechtsöh ministerie, 't zij diet oude gereconstrueerd, 't zij een nieuw.

Vooral met het oog op het onderwijs verheugt 't ons zoo zeer, dat we een irechtsoh ministerie krijgen. Want ja, hier zal bezuinigd moeten worden. Er kan zelfs véél bezuinigd worden. En ook zal er wel een en ander gewijzigd moeten worden ten opzichte van 'de nieuwe schoolwet ; waarmee trou wens al-een begin is gemaakt.

Maar die bezuiniging, en die herziening moet onder leiding van een rechtsch ministerie geschieden ; anders loopen we vast en zeker gevaar, dat het christelijk onderwijs weer aan 't kortste eind trekt en het openbaar onderwijs met de winst gaat strijken. En dat mag .niet Daarvoor (hebben we geen gelijkheid voor de wet gekregen I

Er zal bezuinigd moeten worden. De nood is ons opgelegd, 't Is vóór de verkiezing aangekondigd en het zal na de verkiezing in daden moeten worden omgezet. Dat is natuurlijk niet prettig. Maar het moet. En wij 'hebben deze dingen kloek , te aanvaarden en eerlijk mee te werken, dat de Regeering hier ook werkelijk tot bezuiniging komen kan. Doch — zooals we reeds zeiden — het openbaar en bizonder onderwijs zal in alles, ook bij de bezuiniging, op gelijken voet moete-n worden behandeld.

En wee ons ! indien we eens een linksch ministerie hadden gekregen. Want alle teekenen zijn er voor, dat men 'bij de linker groepen ons bizonder, christelijk onderwijs niet gunstig gezind is.

Het Buitenland leert ons dat wel ; en wie zich aan een ander spiegelt spiegelt zich zacht.

Hoe is het in Duitsohland gegaan ?

Nauwelijks was de revolutie uitgebroken of 29 Nov. 1918 werd namens ihet Pruisische ministerie voor Wetenschap, Kunst en Volks ontwikkeling bepaald : „Het bidden vóór en na den schooltijd, wordt, waar ihet tot heden nog gebruikelijk was, afgeschaft. School feesten mogen geen religieus karakter dragen. Het is verboden, voor 'godsdienstonderwijs huiswerk , op te geven, met name het van buiten-leerén van gedeelten uit den catechismus. Bijbelteksten, Bijbelsche varhalen of Kerkliederen."

Natuurlijk was dat nog 'maar het begin. Den 21 November 1918 werd aan den President van het Ev. Luthersch Landsconsistorium te Dresden van hoogerüiand meegedeeld, dat de kerkelijke auioriteiten' er maar op moesten rekenen, dat 'het godsdienstonderwijs op de volksschool zou worden afgeschaft.

En in Hamburg 'besloten de Arbeiders-en Soldatenraden 1 Jan. 1919 dat het met het godsdienstonderwijs op alle Staatsscholen gedaan moest zijn. En zoo werd aan het godsdienstonderwijs voor 135.000 kinderen een eind gemaa.kt.

Te Brunsvvijk organiseerden de volkscommissarissen in den , , Evangelischen"Dom voor 1500 daar saamgebrachte kinderen een anti-christ'elijke Kerstfeestviering, waarbij het tegen den godsdienst ging, met de meest opwindende toespraken.

Hieruit blijkt wat de meest radicale linksche elementen in 't schild voeren ten opzichte van het christelijk onderwijs.

En laat het dan waar zijn, dat niet allen links zóó gesteld zijn — gelukkig niet! — doch de kracht om ihet rÈldicalisme in deze te weerstaan is z'oo gering oftder de linksche groepen. Er zijn er - wel, die voelen vo'or den godsdienst. Maar was het onlangs de moderne dominé van Zutfen niet — dr. de Graaf ^— die schreef, dat men links zoo „ontzaggelijk koel staat tegenover de religie" ?

Gelukkig daarom dat rechts gewonnen heeft. Dit kan ook 'ons onderwijs ten goede komen.

Daarbij zullen we elkander .moeten helpen. Want er .moet bezuinigd worden. Dat m o e t. En wij, voorstanders van het bizonder onderwijs, wij zullen daaraan flink meehelpen ! Het moet onze Regeering mogelijk gemaakt worden te kunnen regeeren.

Evenwel — openbaar en bizonder onderwijs gelijk opdeelen !

Gelijk opdeelen in de voordeden.

Gelijk opdeelen ook in de bezuinigingen ; in de lasten en de zorgen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen