Spero.

Veel is er dat in 't leven, Den mensch tot klagen stemt, Dewijl bij al zijn streven. De vrees hem 't hart beklemt, Want dikwijls moet hij leeren, Dat niets bestendig is, Daar alles kan verkeeren, Al schijnt de vrucht gewis.

Er is zoo meen'ge wonde, Die nooit of nimmer heelt. Als bitter loon der zonde, Die 's menschen harte streelt. En schoon het Woord des Heeren, Ons wijst een hooger goed, Wij willen nimmer leeren. Al kost het goed en bloed.

Slechts Eén kan ons bekeeren, Al zijn wij nog zoo slecht. Zijn Naam is Heer der Heeren, Zijn doen is altoos recht. Wil Hem uw nooden klagen. Roep Hem gedurig aan. Die 't hier op Hem leert wagen. Kan veilig voorwaarts gaan.

Hoe ook de stormen woeden, Al is de nood soms hoog. Zijn arm kan u behoeden. Hij leidt u met Zijn oog. • En als straks 't einde nadert, Als 't leven u verlaat. Zal Hij, die 't volk vergadert, U geven vaster staat.

Dan wischt Hij alle tranen, U van 't bedroefd gelaat. Uw voet vindt effen banen. En vreugde zonder maat. Dan zal de Hoogste Koning U brengen in Zijn troon. Gij krijgt een eeuw'ge woning. En Jezus is uw loon.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen