Rondom de Leestafel.

De Uitgever W. D. Meinema te Delft zond ons ter aankondiging : „Licht in den Rook", door K. Schilder, gereform. predikant te Delft. Deze titel is iets bijzonders. Men begrijpt niet dadelijk wat er mee bedoeld wordt. Men kan ook niet dadelijk dus raden wat de inhoud van dit boek is. Maar het klaart op, zoodra 't boek wordt opgeslagen, want dan ziet men, dat de titel een verzameltitel is voor een aantal Schriftoverdenkingen, waarvan de laatste handelt over Gen. 15 vers 12 en 17, de geschiedenis van Abraham, waar de Heere hem met twee teekenen voorkomt tot isterkinig van zijn geloof, terwijl dan het eerste teeken is : „de sterrenhemel" en het tweede „het licht in den rook." De verzameltitel, zóó gekozen, zegt ons dadelijk, dat wij hier geen „gewone" meditaties krijgen. Het zijn wel meditaties, maar om in de overdenking van Gods Woord licht op te vangen en dat licht te doen uitstralen op een andere wijze, dan wij dat in courant of boek gewoon zijn. Dat geeft iets bizonders aan dit boek, dat door den uitgever bizonder smaakvol gedrukt en gebonden is, en dat in alles, van bladzijde tot bladzijde, verraadt, dat aan den schrijver door den Heere blzondere gaven zijn geschonken tot uitbeelding van de rijkdommen die in Zijn Woord vervat zijn.
Iets bizonders is dit boek. Zie den band maar zie de bladzijden maar, zoo smaakvol omrand en zoo sierlijk ingedeeld. Iets bizonders. Wat blijkt uit de opschriften van de 35 hoofdstukken. Iets bizonders door de tekstkeuze. Iets bizonders door taal, stijl en inhoud van de meditaties. Iets bizonders, in den zin van goed, klaar, degelijk, frisch, oorspronkelijk.
Wij hebben met veel genoegen tal van deze Schriftoverdenkingen gelezen en wij zijn blij, dat dit boek er is. De Heere vergezelle het met Zijnen Geest tot zegen voor velen. Vooral de jongeren zullen, dunkt ons, hier iets vinden dat naar hun gading is en dat goed is tot vermaning, leering en vertroosting.
Bij den Amsterdamschen Uitgever W. ten Have is verschenen : Kinderen Noord-Hollands, door H. J. Heynes, Ned. Herv. pred. te Landsmeer (N.H.). Hoewel dit boek door een dominé geschreven is, bevat het toch geen preeken of preekschetsen of meditaties over Schriftgedeelten, 't Is geen boek over dogmatiek noch over Kerkgeschiedenis. 't Is een roman, 't Is de geschiedenis van personen, die niet hebben bestaan, 't Is een verhaal, van wat nooit gebeurd is. En toch zijn het levende personen, die de schrijver-dominé ziet. Toch is wel zoo iets gebeurd van wat de dominéschrijver hier vertelt. Als dominé heeft ds. Heynes, die al zooveel jaren in Noord-Holland staat, zooveel bij de N.­ Hollanders gezien en gehoord. En wat hij zag en hoorde, wat hij gedurende zoo vele jaren daar meemaakte, heeft hem geen hoogen dunk gegeven van het godsdienstig, van het kerkelijk, van het zedelijk leven van de kinderen Noord-Hollands. Dat heeft de dominé overdacht. En zijn geest heeft het verwerkt. En zijn hand heeft gegrepen naar de pen. En wat hij neerschreef werd een verbaal, waarin tal van personen, mannen en vrouwen, vaders en moeders, zonen en dochters, vrijers en vrijsters en wat niet al in voorkomen. Personen, die er nooit geweest zijn en toch overal in Noord-Holland gevonden worden. Met een geschiedenis die nooit gebeurd is en toch uit het leven gegrepen. Dat maakt „Kinderen Noord-Hollands" tot een interessant boek. Temeer, waar de schrijver zoo mooi teekenen kan. 't Is vol van levende personen, mensohen vati vleesch en bloed. En 't is dan al om te teekenen, hoe menschen van vleesch en bloed, jongen en ouden, in Noord-Holland zijn. Jan Klaaszen Lam is een type van een boer in Noord-Holland. Kees is 'n type visscher, die „in onzen lieven Heer" gelooft. Sijtje is een Noord-Hollandsche boerendochter, die op hare wijze laat zien hoe die Noord-Hollandsche meisjes denken en doen. Gzoon is een Noord-Hollandsche fielt. En zoo staat het boek vol van de geschiedenis van N.-Hollandsche menschen. Mooi, heel mooi beschreven. Lees hoofdstuk V maar eens, dat handelt over Kees den visscher en zijn oude moeder, die sterven gaat. En dan hoofdstuk VI, dat ons verhaalt hoe in Noord-Holland een jongen een meisje vraagt. In hoofdstuk XII wordt geteekend hoe de brandspuit geprobeerd wordt. Hoofdstuk VI heet: Toen ik lid van den Kerkeraad was en handelt dan tegelijk over Gzoon. Alles mooi beschreven, maar toch moest er niet alles in beschreven zijn, naar ons voorkomt, noch in hoofdstuk VI noch in andere hoofdstukken.
Ds. Heynes, die Noord-Holland zoo goed kent, heeft ons kinderen Noord-Hollands geteekend en zijn teekening is mooi, ook waar het veelal niet veel moois is dat er te vertellen valt. Dat maakt dat het een mooi boek is, dat wij toch wel wat anders hadden willen hebben. En met de kinderen Noord-Hollands mag men wel medelijden hebben, want èn godsdienstig èn kerkelijk èn zedelijk staan zij niet hoog, ook niet in dit mooi geschreven boek, waarin alles zoo fijn geteekend is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen