Staat en Maatschappij.

Bezuinigingsplicht.
Het Socialistische Kamerlid, de heer Schaper, kan soms rake dingen zeggen, die bij de partijgenooten niet altijd met vriendelijkheid worden bejegend. Maar naast dezen bijzonderen karaktertrek van dien Socialist staat de eigenschap, dat wanneer de woorden in daden moeten worden omgezet, die zelfde heer Schaper vaak wonderlijke wegen bewandelt.
Van deze mentaliteit van het Socialistische kamerlid vindt men weer een nieuw bewijs in hetgeen hij onlangs schreef over „Bezuinigingsplicht".
Wanneer b.v. — zoo zegt de heer Schaper — kan worden vastgesteld, dat tegenover de loonen, in de particuliere nijverheid verdiend, de ambtenaren en werklieden in dienst der Overheid onevenredig hooge inkomsten hebben, dan is herziening dier inkomsten geboden.
Zelfs de armste arbeider moet belasting betalen voor de salarissen en loonen, besteed bij de Openbare besturen. Van een man, die 25 gulden loon per week voor zwaren arbeid verdient, te vergen, dat hij belasting opbrengt voor het loon van ƒ 35.— van een man, die veel minder vakbekwaamheid heeft dan hij, en wellicht minder presteert, dat gaat niet aan.
Dat de loonen in openbaren dienst moeten worden verlaagd, is voor deze medemenschen zeer onaangenaam ; te veel hebben zij ook thans niet ! Doch de arbeiders en employes in particulieren dienst ondergaan dit lot evenmin met genoegen en het is van hen niet te vergen, dat zij van dit verlaagde inkomen onevenredig veel offeren voor hun lotgenooten in openbaren dienst.
Wij cursiveerden in deze opmerking van den heer Schaper enkele woorden, om het te duidelijker, dan bij het eerste lezen zou blijken, te doen uitkomen, dat wat hier gezegd wordt, zelfs door den Minister van Financiën niet beter zou kunnen worden geschreven.
Met krasse woorden wordt hier den partijgenooten de bezuinigingsplicht voorgehouden.
Maar als dan in hetzelfde artikel door den heer Schaper gewezen wordt op 't geen Vrijdag 4 Juli in de Tweede Kamer met het wetsontwerp tot opleiding van officieren gebeurde, en hoe toen daar de behandeling van dit wetsontwerp, dat eene bezuiniging op de militaire uitgaven van jaarlijks 188.000 gulden zou brengen, werd afgewezen, dan wordt die afwijzing wel als een kwade noot den Roomsch-Katholieken aangerekend, doch dan wordt over de houding der Sociaal-democratische Kamerleden, die zich evenmin bereid verklaarden om 't wetsontwerp te behandelen, geen woord gezegd.
Het lijkt ons hier een wonderlijke wijze van doen.
Dag aan dag roepen de Sociaal-democraten om beperking van de militaire lasten, en als men dan een kans krijgt om aan inkrimping der uitgaven mede te werken, dan gaat men liever met vacantie, dan zijn bezuinigingsplicht te vervullen.
Hier is een staaltje van Socialistische mentaliteit, dat het onthouden waard is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen