Stichtelijke overdenking.

Het discipelschap van Jezus.
Het woord, hierboven afgedrukt, werd door Jezus gesproken in Jeruzalem. Scherp was de redetwist met Israels leidslieden geweest. Zoó scherp, dat Hij sprak : „Gylieden zijt van beneden, Ik ben van boven ; gij zijit uit deze wereld, Ik ben niet uit deze wereld."
Immers Israels leidslieden verwierpen Jezus, als den Christus. Zij wilden Hem niet erkennen als den van den Vader gezondene.
Maar gelukkig, er komt eene wending. Sprekende over Zijn-verhoogdworden, geloofden velen. Hoeveel beter werd nu de verhouding. Eerst vijandschap, zoó, dat men Jezus wilde grijpen ; nu vriendschap en geloof in hetgeen Hij zeide.
En juist nu klinkt tot degenen die zich bogen voor Hem het ernstig-waarschuwend woord, hierboven afgedrukt. De rechte prediking is hoogst ernstig, heeft tot taak om met nadruk te vermanen tot zelfonderzoek. Zoo doet Jezus bovenal.
Een onbedriegelijk kenmerk aangaande Zijn discipelschap biedt Jezus hier.
Het blijven in Zyn Woord. In onze dagen zijn er velen, die zoo gaarne in eens menschen woord blijven. Menschenvergoding is nog niet uitgestorven. Zoovelen kunnen met nadruk vertellen van woorden, die zij van begaafde predikers of diep-ingeleide vromen hebben gehoord.
En zeker, daarin ligt iets goeds. Mits wij maar niet opgaan in het menschenwoord. Ook van Gods knechten, ook van Gods kinderen geldt het : „Zij struikelen in vele."
Geen afgoderij met vroom vleesch duldt God de Heere voor Zijn aangezicht.
Wij lezen niet: „Indien gijlieden bij Mijn Woord blijft." Ook dit is tot op zekere hoogte uitnemend. Opgevoed te zijn in de Waarheid Gods, van jongsaf vertrouwd te zijn met de Schriften, is een voorrecht, dat wij in rijpere jaren pas goed gaan beseffen. Maar toch kan in het blijven bij het Woord zooveel hoovaardij ons aankleven, zooveel zonden des harten geduld worden.
Een historisch geloof is geen bewijs van deelgenootschap aan Jezus.
Ook het blijven voor Jezus' Woord biedt nog geen bewijs van het discipelschap van Jezus. Het ijveren voor de uitbreiding van Zijn Koninkrijk, het strijden voor Zijn zaak kan geschieden door een onwedergeboren mensch.
Het blijven in Jezus' Woord is alleen 't kenmerk. In de wedergeboorte wordt de band gelegd tusschen onze ziel en het Woord. Wij worden dan in den kostelijken bodem van Gods Woord ingeplant, opdat de wortelvezelen onzer ziel de levenssappen daaruit zouden trekken. Om slechts iets te noemen, alle vertroosting en verkwikking der ziel Wordt opgezogen uit het levend en eeuwig blijvend Woord.
Te blijven in Gods Woord, is dus het kenmerk. De tijd-geloovige verschilt vaak niet met den waren geloovige. Ook hij trekt voedingssappen uit Gods Woord. Doch het is alles tijdelijk.
Immers alle satansaanvallen richten zich er op den mensch van Gods Woord los te maken. Dit is hem reeds gelukt: in Eden's hof ; dat lukt hem bij den tijdgeloovige. Dat beproeft hij nu ook bij den waren geloovige. Gewis, ook Gods kind kent de tijden, dat het verband tusschen hem en het Woord zoo gering is. In tijden van zonde-struikeling, in tijden van verkoeling wordt niet meer uit het Woord geleefd.
Doch het verband zal blijven, zoodat het geestelijk leven niet geheel verdorren en verschrompelen kan. Geen kerkgang, geen godsdienstig gebruik, geen ijveren voor Gods Koninkrijk bewijst ons ons discipel-zijn van Jezus. Het inzijn in het Woord Gods is het waarachtig kenmerk.
Vandaar, dat elke oprechte vreest voor losmaking van het Woord en bidt om in dit Woord te blijven in leven en in sterven.
Maar wat is eigenlijk een discipelvan Jezus ? Wat is de juiste beteekenis daarvan ?
Ziet, een leerling van Jezus erkent Hem alleen als zijn leermeester. Geen anderen onderwijzer begeert hij. Naar den aard van-het goddelijk leven der ziel is de vernieuwde mensch geheel hart en oor voor de woorden, die uit Zijn Woord hem tegenvloeien.
Een discipel van Jezus, zoo zegt de Leermeester zelf, leert alles verlaten om Zijnentwil.
Scheiding en scheuring is een der eerste lessen, op deze school geleerd. Betrekkingen, als vader en moeder, genoegens der aarde en genietingen der zonde worden verlaten om Jezus' wil. Zelfs het eigen leven moet worden gehaat. Alle eigenwijsheid moet worden veracht. Alle valsch krachtsbetoon en eigen deugd-openbaring moet worden veracht. Alle eigen leven moet in den dood wegzinken.
Jezus' naaste discipelen, het eerste twaalftal, volgden Jezus met verlating van huis en bedrijf, familie en winstgevend beroep. Dit is een beeld van alle ware discipelen, die Jezus leeren volgen door zich los te scheuren van het aardsche om Zijnemtwil.
Een discipel van Jezus ? Wat wil dit zeggen ?
Dat is iemand, die zijn Leermeester stelt tot zijn ideaal. Een discipel wil worden als zijn Meester, wil Hem navolgen.
Zoo is het gesteld met Jezus' discipelen. Hun Meester is de Volmaakt-Heilige. Nimmer werd eenige zonde in Hem bespeurd. En alle discipelen van Jezus kennen de begeerte Hem gelijkvormig te zijn.
Bij de belijdenis, dat zij geen van Gods geboden gehouden hebben, voegen zij tevens die van eene oprechte begeerte om naar alle Gods geboden te leven.
De Meester heeft uitgemunt in zachtmoedigheid. Hoe lankmoedig was Hij in het verdragen van de vijandschap Zijner tijdgenooten ! Hij had geen vuur van den hemel over het hoofd Zijner vijanden, maar smeekte om vergeving hunner zonden.
Welnu, de discipel des Heeren Jezus beoogt hetzelfde doel. Blijvende in Jezus' Woord, dat ons toeroept: „Leer van Mij, dat Ik zachtmoedig ben", begeert hij ook te bidden voor zijne vijanden. Hij kent oogenblikken in zijn leven, waarin liefde voor den vijand wordt afgebeden van den genadigen God.
Een discipel van Jezus is een kruisdrager. De Meester was ook alzoo. Zijn gansche leven wordt beheerscht door 't teeken des kruises. En Gethsémané's hof was noodig om Hem te stemmen tot willige aanvaarding van het schrikkelijik kruis.
De discipel is niet boven den Meester. Kruisdrager wordt hij om Jezus' wil. Die achter Jezus wil komen, neme dagelijks Zijn kruis op.
De discipel leert Jezus volgen, ook al gaat de weg door Gethsémané's hof, ook al voert hij naar Golgotha's top. Een discipel is op school. Jezus' discipelen zijn op de leerschool van Jezus, waar zooveel lessen worden gegeven en genoten.
Het is een leerschool, waar les gegeven wordt in ootmoed, zelfverloochening en beoefening der naastenliefde. En alle les wordt geleerd uit het bekende lesboek „Gods Woord". Zoo gij, waarde lezer, nog niet de poort dier school zijt binnengetreden, verzoek ik u te bedenken dat slechts in het heden der genade nieuwe leerlingen worden aangenomen. Wend u tot den Leermeester met verzoek tot toelating, opdat ook gij een discipel van Jezus moogt worden. Wat geringe vorderingen maken Jezus' discipelen ! Het onderwijs is zoo uitnemend. De vatbaarheid der leerlingen echter zoo klein. Zij er toch eene toename in de kennis van den Heere Jezus Christus !
Uitnemende voorrechten belooft Jezus Zijnen discipelen. Zij worden samengevat in „verstaan van de Waarheid" en „vrijmaking door de Waarheid."
Geen enkel onwedergeboren mensch verstaat de Waarheid. Daar is in de menschheid een tasten naar de Waarheid. Verder kan de mensch der zonde het niet brengen.
Een discipel van Jezus leert de Waarheid verstaan. Hij is toch in het Woord der Waarheid, en kent Hem, die gezegd heeft: „Ik ben de Waarheid."
De Waarheid wordt niet verstaan door den historisch geloovige. Hij kan zich eigen maken een begrip van de waarheden der Schrift, kunstig; samengeregen door logische denkkracht. Maar het verstaan van de Waarheid Gods mist hij. Het geloofszintwig om haar te onderscheiden, bezit hi| niet.
Twee hoorders van muziek beluisteren de klanken, die door de hand des knstenaars uit het muziekinstrument betooverd worden. De een, de kenner er muziek, beleeft de diepe beteekenis er klanken. Hij verstaat die klanken, die weerklank wekken in zijne ziel. De ander vangt de klanken op, maar verstaat hun diepe beteekenis niet.
Dit beeld verduidelijke u, wat bedoeld wordt door den Heere Jezus. De discipel van Jezus alleen verstaat den diepen, veelbeteekenenden klank der Waarheid Gods, ontlokt aan de harp des Evangelies.
„Vrijmaking door de Waarheid" is het tweede voorrecht, dat Christus belooft,
Daar is wegens de zonde een gebonden zijn met sterke banden. De Koning der Schepping is geknecht. Vandaar de dorst naar vrijheid, die den natuurlijken mensch verteert. Vrij te zijn is de begeerte zijner ziel, is de leuze, die hij weet in zijn opgeheven banier.
De natuurlijke mensch droomt van en jaagt naar vrijheid, maar blijft tot slavernij gedoemd.
Alleen Gods kinderen worden vrijgemaakt. Vrijgemaakt van allen band, die hen bindt. Vrijgemaakt van alle keten, die hen vastsnoert. De zonde en de wereld worden onder hun voet gelegd. Zij worden verlost van deze tyrannie. De macht des Satans wordt verbroken, zijn strik wordt losgemaakt." Geen vloek der wet tyranniseert hen meer.
Rijke profetie ! Volledige kennis der Waarheid, geheele vrijmaking door de Waarheid; Een profetie, die pas in den hemel hare volledige vervulling bereiken.
Hier wordt slechts ten deele gekend ; hier wordt nog vaak gezucht over de banden, die binden. Maar eenmaal zal voor Jezus' discipel de vervulling van Jezus' Woord beleefd worden.
Zalig, die dat beleven mag ! Zoudt gij, waarde lezer, daarop gegronde hoop hebben ?
Leg den toetssteen eens aan !
Is er bij u een blijven in- en een vereenigd zijn met het Woord Gods ?
Dan alleen zal uw ingang zijn in de stad van eeuwig licht, in het land van eeuwige vrijheid.

Rotterdam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen