FEUILLETON

DE SMID VAN GRIJSDORP
door JEKA
41)
Er werd nog veel over gesproken. Van Leeuwen, die in den regel niet veel sprak, en zijn moeder in dergelijke zaken 't woord liet doen, wat haar ook best was toevertrouwd, zóó, dat allen gaarne naar haar hoorden, had het nu toch druk met den smid over deze treffende geschiedenis.
„Gij hebt cordaat gehandeld, neef, flink zoo. 't Mag dan financieel een heel stuk zijn, eerlijk handelen en vrede met God hebben is toch verreweg het beste".
„En onze dominé heeft er wat goed in gehandeld ook, wij beiden hebben hem veel te danken. Wat hij deed in Den Haag voor Hein en zijn gezin, en hier voor jou, heeft God gezegend. Ds. Stevens is een trouwe herder voor zijn schapen, dat hebben wij nu in 't bizonder ondervonden".
De avond vloog om, en er was toch nog zooveel te praten. Ook het aanstaande huwelijk van Rika kwam nog ter sprake.
Wat een verschil tusschen de kinderen in de smederij en die in het tuinhuis! Met elkander waren zij opgegroeid, veel hadden zij met elkander verkeerd; allerlei verwachtingen waren er gekoesterd en zoo gansch anders was het gegaan. Willem en Hein waren beiden afgeweken, samen in Den Haag in dienst geweest; Willem was door den dood weggerukt, in zonde gestorven, terwijl Hein nu door den Heere in het hart was gegrepen, tot berouw en aanvankelijke bekeering gebracht. Anna en Rika hadden beiden vroeg den Heere gezocht en van harte leeren dienen, en Anna was een lijderes geworden, weggekwijnd en uitgeteerd tot zij heenging, terwijl Rika gezond en frisch, gelukkig en vol vreugde haar huwelijk tegemoet ging. In de smederij was duisternis geweest, onrust en zorg, veel verdriet en tranen, in het tuinhuis reeds vele, vele jaren gezondheid, vrede en liefde, de zegen Gods.
Waarom zooveel verschil?
Dat kunnen wij niet zeggen. Gods wegen zijn meestal onnaspeurlijk, maar het zijn toch heilige wegen, goede wegen.
Dat werd dien avond in het tuinhuis door allen van harte toegestemd, al was het dan ook dat vrouw Zeelman bij vele herinneringen, als zij aan hare twee kinderen dacht, innerlijk ontroerde, zoodat zij een oogenblik zeer stil was.
Toch, wat de Heere haar in de laatste tijden had doen ondervinden, was winst, die tegen het geleden verlies rijkelijk opwoog.
,,De Heere heeft het alles wèlgemaakt", zooals tante Geertje zei. „Hij zou dat ook verder doen".
„Alle tijden brengen veranderingen mee; het zal hier ook zeer veel veranderen, als Riek straks weggaat. Wij zullen haar zeer missen, maar de Heere zal voorzien, en dan zal het goed zijn".
't Was een der laatste dagen van Mei en nog zeer vroeg in den morgen. Maar bij bakker Smals waren ze al vóór zonsopgang in de bakkerij bezig, er moest nog veel klaar gemaakt worden voor de bruiloft in 't tuinhuis van den Beukenhof, want 't was Rika's trouwdag. Ook Jans was opgestaan, zij stond voor het raam van haar kamertje en zag naar buiten. „Mooi weer, dat treft Riek; 'k moet er dadelijk heen". Zij had beloofd vroeg te zullen komen om met Gerrit het tuinhuis te versieren. Bloemen en groen waren er in, overvloed; mijnheer Schippers had geschreven, dat ze uit den tuin en de kassen voor Rika's bruiloft mochten gebruiken wat ze wilden.
Toch haastte Jans zich niet, zij bleef voor het open raam staan peinzen. „Hoe gelukkig was Riek! Neen, zij benijdde haar niet, maar gunde het haar van harte. Zou zij ook nog eens zoo gelukkig worden? Haar hart ging er naar uit, maar, maar de rechte Jozef was nog niet voor haar gekomen. Misschien zou het haar beurt nog eens worden, op 's Heeren tijd. Hij beschikte toch alles; en zij had het bij oom en tante immers goed. Maar? het kon ook anders, smid's An was gestorven. Die had het nu ook goed, maar geheel anders. Hoeveel genot hadden zij met hun drieën gehad. Riek, An en zij. En nu An dood, Riek straks boerin, en zij alleen overgebleven. Hoe zou het nu verder met haar gaan?"
Maar wat treuzelde zij, gauw zich aankleeden en naar 't tuinhuis, zij moest spoedig weer thuis zijn, om vóórdat de bruiloft begon, klaar te zijn. 't Duurde ook niet lang of zij was gekleed, wipte nog even de bakkerij in om oom goedenmorgen te zegge": „Morgen, oom, ik ga nu maar, dag!"
„Kom gauw weer thuis, Jans, als 't kan"' wij hebben het druk van morgen". Maar zij was al weg.
Er was nog iemand, die bij het versieren hielp; Hein, uit Den Haag. Met kleinen Jan was hij gekomen, nu Riek ging trouwen. En 't was voor allen een blijde thuiskomst geweest. Wat hadden zij veel te vertellen gehad over 's Heeren wegen, met hen gehouden! En ofschoon kleine Jan er niets van begreep, hij was niet minder blij dan de anderen. Wat een vooruitzicht, met vader naar tante Rika en opa te gaan! Hoe druk had hij het op reis gehad! Zooveel te zien, zooveel te vragen, dat het haast te veel werd en hij slaperig en door en door vermoeid in het tuinhuis aankwam. Maar toen hij uitgeslapen was, begon het opnieuw. Hij moest al maar bij tante wezen, waar Rika ging, ging hij ook, alsof hij „de kleine bruidegom" was, zooals Gerrit lachend zei, naast den grooten.
(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen