INGEZONDEN.

Oegstgeest, 13 Dec. 1927.
Geachte Redactie.

Mag ik voor onderstaande nog een plaatsje? Prof. dr. H. Visscher zegt in De Waarheidsvriend, dat ik me „aanstel" en een „verontschuldiging" gaf. Het eerste laat ik met eerbied staan, maar het tweede bestrijd ik, want het is een te vroeg gegrepen handhaving van bewering, dat prof. Visscher toch iets te verwijten had aan mij; en ik ontken dat nog.
De bewering, dat ik „verdacht maakte", laatmij koud. Professoren zijn het aan hun stand verplicht, om, zelfs in een booze bui, te argumenteeren. Indien prof. Visscher citeert, wat ik schreef, blijft van die verdachtmaking niets over. Van elk boek, dat over Genesis 2— 3 schrijven wil, zou ik een voorafgaande, sterk sprekende aanbeveling, klakkeloos overgenomen door redacties op verzoek van uitgevers, die de recensie al vast vriendelijk overleggen, ontraden; het komt er, vooral in dagen van strijd, op aan, voorzichtig te oordeelen. Overigens is het wel wat vreemd dat prof. V. zoo boos is, als men zegt: „deze hoogleeraar denkt veelszins anders dan wij zelf het doen; ga daarom niet van te voren zijn werk aan het volk onvoorwaardelijk aanbevelen in zoo'n moeilijke kwestie."
Over Marcus 16 zou misschien nooit meer gedacht zijn — gelijk ik er niet aan dacht — als prof. Visscher dadelijk scherp voor het volk het onderscheid had laten zien tusshen tekstcritiek en andere critiek. Overigens zou men hier weer kunnen verwijzen naar die argumenten, die de Reformatie indertijd gaf tegen prof. V.
Tenslotte: het is moeilijk te zeggen, wat er gebeurd zou zijn, als men bij ons naar prof. V. geluisterd had. In elk geval zou het nuttig inzicht omtrent het verschil tusschen tekst-en bijbelcritiek aan vele gereformeerde lezers niet zoo duidelijk zijn geworden als het thans kan zijn. Voorts: als prof. V. waarschuwt tegen het „hoog van den toren blazen" over een „zoogenaamde gereformeerde wetenschap, waarvan de heeren zelven niet weten wat zij is", dan kon het hem verblijden, dat althans ik in zooverre naar hem geluisterd heb dat ik zei: menschen, kerkboderedacteuren, weest een beetje voorzichtig: gij weet volgens prof. Visscher, dien gij vriendelijk aanbeveelt, niet eens, wat gereformeerde wetenschap is; vermoedelijk zijn de uitgevers van een boek in dezen even onbevoegd als gij; laat daarom een boek van prof. Visscher toch in vredesnaam niet a priori als het toppunt van gereformeerde wetenschap gelden voor het goedgeloovende volk. Of moet ik aannemen, dat de gereformeerde leiders van onze Kerken zelven niet weten wat gereformeerde wetenschap is, en alleen prof. dr. H. Visscher als zoodanig met volle vertrouwen — hem alleen — tegemoet treden? Dan vraagt de hoogleeraar een klein ietsje te veel.
Dat ik zou behooren tot hen, die Kuyper en Bavjnck te licht bevinden, daar moet ik over nadenken, zegt de hoogleeraar. Ik heb het advies gevolgd. Na drie dagen denken, zeg ik: hm! Wie zich nu weer „ergeren" wil, moet het maar doen. Ik behoud bij zulke bestrijding mijn goed humeur; vooral als zij komt van een hooggeleerde.
De „volle waarheid" van prof. Visscher dunkt mij nog al hypothetisch. En het schijnt dat hij aan ons, gereformeerden, alles zeggen mag, maar dat wij een gruwelijk kwaad doen als wij alleen maar zeggen: eerst eens afwachten wat er komt.
Met dank voor de plaatsing. Hoogachtend, Uw dw.,
K. SCHILDER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen