Verschrikkelijke veronachtzaming der H. Sacramenten.

Neen, we zijn er de laatste dertig, veertig jaar niet op vooruit gegaan. Gelderland maakt hierop eene uitzondering. Vooral in Zuid-Holland staat het in vele gemeenten met de Avondmaalsviering droevig gesteld. Het begint ook al hier en daar met de Doopsbediening. Evenals onder Israël elk kind, ja zelfs de vreemdeling werd besneden, zoo achtte tot voor kort elk huisvader en -moeder het noodzakelijk om hun kind te laten doopen. We zouden haast zeggen, dat men zich van het Sacrament van den Heiligen Doop wel wat oppervlakkig afmaakte. De vermaning van het formulier, dat men het niet uit gewoonte of uit bijgeloovigheid doen moest, was allesbehalve overbodig. Die vermaning zou, wat betreft het Heilig Avondmaal, in vele Zuid-Hollandsche gemeenten totaal overbodig zijn. Kort geleden hoorde ik in een gemeente, waar ik belangstellend vroeg hoe het met de Avondmaalsviering stond, dat er maar twee aan kwamen, n.l. het hoofd van de Openbare School en zijn vrouw. Ge begrijpt wel, dat de Heere mij niet geroepen heeft om over deze eenigste Avondmaalsgangers een oordeel te vellen. Het gebeurt op sommige plaatsen, dat er slechts eenmaal per jaar Avondmaal wordt gevierd. Welk een onderscheid met de Kerk Gods van de eerste decenniën, toen men elken Zondag Avondmaal vierde. In dit licht kunnen we dan ook deze verschijnselen op kerkelijk terrein niet anders dan met weemoed begroeten. Het rechte inzicht in de leer der Sacramenten is verloren. Men begint zich in allerlei bochten te wringen.
Dat de wereldling niet aan den disch wordt genoodigd, spreekt vanzelf.
Een Sacrament dient tot opbouw en versterking van het geestelijke leven. Waar nog zelfs geen vonkske van leven in 't hart zich openbaart, is versterking onmogelijk. De Heere kan den grootsten zondaar wel wederbaren en vernieuwen, doch ge gevoelt dat het daarover nu niet gaat.
Maar in Holland zullen toch wel ware heilzoekenden wezen? Ik weet, dat ze er zijn. Menschen, die niet durven ontkennen dat God aan hunne ziel gearbeid heeft. Toch missen ze den moed om ten disch te gaan. De algemeen heerschende gedachte is immers toch deze, dat er alléén maar plaats is aan den disch voor de bevestigden in de genade. Men keert 't dus eigenlijk om. Niet de verbrokenen en verslagenen van geest worden er verwacht, opdat hun zwak toevluchtnemend geloof er door zou worden versterkt, maar alleen degenen, die met hun gang ten Avondmaal te kennen geven dat ze onder de bevestigden worden gerekend. Waar echter voor hun gevoel die vastheid in de week van voorbereiding weer o zoo ver weg is, blijft ook nu weer de bevestigde weg, het ten slotte overlatend aan enkele anderen om Avondmaal te vieren, op wie men gerustelijk van uit de hoogte komt neer te zien.
Zoo hoort men in vele kringen van o zoo weinig zegen aan den Heiligen Disch! Hoe zou 't ook anders kunnen! Ik lees in Gods Woord nergens dat alleen de bevestigden in het geloof ten disch worden genoodigd. Gods dierbaar Getuigenis kent ten slotte maar één soort Avondmaalsgangers: den armen zondaar, die bij het licht van Gods ontdekkende genade zijne zonden betreurt en beweent, en nu met den tollenaar moet uitroepen: O God, wees mij zondaar genadig; om zich als een verlorene in eigen oog neder te werpen aan den voet van het kruis van Christus, in den geloove, dat Zijn dierbaar bloed reinigt van alle zonden. Die hiervan iets mag ervaren door Gods genade, zal ten slotte vele tegenwoordige Avondmaalspractijken moeten verwerpen en betreuren.
De gevolgen zullen niet uitblijven. Straks staan we met een Kerk met vele ongedoopten en zonder Avondmaalsviering. Onbewust is men bezig om de Kerk in handen te spelen van het modernisme. Als tenslotte Gods volk de Kerk en de Sacramenten begint te minachten, is het geen wonder dat ook de wereld zulks doet; maar dan op veel vreeselijker wijze.
Het land waar Schortinghuis zijne vijf „nieten" predikte, is nu geheel modern. De uitersten raken elkander, heeft men wel eens gezegd. De geschiedenis leert het ons. Beware de Heere onze Kerk voor de verdere doorwerking van de ongereformeerde Labadistische beginselen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen