STAAT EN MAATSCHAPPY

Tweeërlei houding.
Het is een opmerkelijk verschijnsel dat, terwijl de Sociaal Democraten ten onzent zich teweer stellen tegen elken maatregel, welke kan strekken om de neutraliteit (onzijdigheid) van het Rijk te handhaven of om de verdediging van het land mogelijk te maken en opkomen voor de eenzijdige, nationale ontwapening, hunne geestverwanten in het buitenland geen bezwaar maken om daar de weermacht in stand te houden, ja, zelfs die te versterken.
Op deze tweeërlei houding der Socialisten, die zeggen een internationale partij te vormen, is weer eens duidelijk de aandacht gevestigd geworden, toen de vorige week het wetsontwerp inzake het vlootplan van den Minister van Defensie in de Tweede Kamer aan de orde was.
Dit plan bracht geen vermeerdering van kosten met zich. Zelfs was het bedrag voor den aanbouw van schepen veel lager dan het bedrag, dat in de jaren na 1920 werd uitgegeven, toen vier millioen gulden meer werd aangevraagd, dan in de laatste jaren het geval was geweest. En wat in de komende tien jaar, waarover het vlootplan loopen zal, zal worden besteed, is niet hooger, dan wat over 1930 werd geraamd, zoodat wat de kosten voor den aanbouw van schepen betreft, alles bij het oude blijft.
Daarom moet het verwonderen, dat terwijl in den toestand geen verandering komt, de voorstanders van ontwapening een actie in den lande hebben gevoerd, gesteund door een petitionnement, alsof de defensiebegrooting met millioenen wordt verhoogd.
De reden van de actie der Sociaal Democraten moet uit dien hoofde dan ook niet in de allereerste plaats gezocht worden in het vlootplan zelve, maar hierin, dat zij een nieuw getuigenis wilde afleggen voor de eenzijdige, nationale ontwapening.
Dat de partijgenooten b.v. in Duitschland daar geheel anders over denken, leert ons de geschiedenis van den pantserkruiser in 1928, toen 't Duitsche Kabinet, waarin niet minder dan vier socialistische Ministers gezeten waren, terwijl bij de verkiezingen van dat jaar een krachtige actie tegen het oorlogsschip was gevoerd geworden, tóch eenstemmig zich voor den aanbouw van den pantserkruiser verklaarde.
Ondanks deze kruiser-misère schreven de Sociaal Democraten in Duitschland in hun militair program, dat „Duitschland beslist een weermacht noodig heeft tot bescherming van de zelfbeschikking van het volk".
En 't was de , , Vorwarts", het hoofdorgaan der Socialisten in Duitschland, die deze toelichting op het program gaf : , , De absolute weerloosheid van een volk schenkt geen waarborg, dat het land niet in den oorlog gesleept wordt. Het ergste echter wat een volk overkomen kan, is, dat het door zijn machteloosheid gedwongen wordt mee te doen aan een oorlog voor anderen en zoodoende te bloeden voor vreemde belangen".
Zooals bekend is, is in Engeland de leiding van zaken in handen van een arbeiderskabinet. De Socialistische Minister van Marine in het Labour-ministerie, de heer Alexander, deelde nu op 3 Juli van dit jaar in het Lagerhuis mede, dat in de Vereenigde Staten 140.000 ton in aanbouw waren en in het Britsche Rijk 115.000 ton. De totale kosten voor den aanbouw van niet minder dan 20 schepen in 1930 waren, kanonnen en munitie medegerekend, geraamd op 10.540.000 pond, d.i. 125 millioen gulden. En dit geschiedt met instemming van de Sociaal Democraten in Engeland.
Wij zouden ook nog op de houding van de Sociaal Democraten in andere landen dan in Duitschland en Engeland kunnen wijzen.
Doch daarover voor ditmaal genoeg. Uit hetgeen wij mededeelden, blijkt wel voldoende, hoe geheel anders de geestesgesteldheid bij de Socialisten in : het buitenland is ten opzichte van de eenzijdige, nationale ontwapening, vergeleken bij die van hunne geestverwanten hier te lande, de Sociaal Democraten van "geen man en geen cent".
Op het koloniaal congres van de Sociaal Democraten, in het voorjaar van 1929 gehouden, sprak de Sociaal Democraat, de heer Stokvis, in een onbewaakt oogenblik, dat een scheiding van Nederlandsch-Indië uit het Nederlandsche rijksverband een catastropihe zou beteekenen voor de Nederlandsche arbeiders, en wij voegen er bij : ook voor hef geheele Nederlandsche volk. Doch die catastrophe zou ook komen, wanneer Nederland Indië zou kwijt raken.
Daarom heeft het ons verheugd, dat Minister Deckers, ondanks het geschetter van Vrijzinnig Democraten, Socialisten en Communisten, voet bij stuk heeft gehouden en het vlootplan in veilige haven heeft gebracht.
God de Heere heeft aan Nederland rijke goederen in Indië toebetrouwd, doch ook ons volk een groote verantwoordelijkheid gegeven.
Daarom heeft ons land naar de mate van zijn krachten alle middelen aan te wenden om de onafhankelijkheid der Overzeesche gewesten te bewaren, opdat ook de Zending onder de volkeren van den Indischen Archipel haar vrijen loop moge hebben.

Op den verkeerden weg.
In sommige Christelijke Jeugdorganisaties schijnt de studie van de beginselen en van wat zich op het terrein van Kerk, Staat en Maatschappij voordoet, den jongeren niet meer te bekoren en te bevredigen.
Er wordt daarom gezocht naar iets anders, om op de geesten beslag te leggen, de jeugd te lokken en haar bijeen te houden.
Zoo deelde „De Nederlander" dezer dagen mede, dat de Christelijk Historische Jongerengroep te Schiedam besloten heeft ihaar krachten te zullen wijden aan den jaarlijkschen propaganda-feestavond. Daartoe zal op Woensdag 29 October eerst een dame eene redevoering houden, en dan na de pauze een tooneelstuk in drie bedrijven worden opgevoerd. Men hoopt ook op de belangstelling der ouderen uit de Unie voor dezen feestavond.
Bij het lezen van dit bericht, dachten wij onwillekeurig aan de dagen van voorheen, toen ook onze jongemannen met warmte en enthousiasme deelnamen aan den strijd voor het behoud van de geestelijke goederen van ons volk en aan het doorwerken van de christelijke beginselen op alle terrein des levens. Hoe konden die jongeren toen niet met aandacht en eerbied naar de ouderen luisteren, wanneer zij het hadden over de groote daden Gods, aan land en volk bewezen.
Dat men thans een tooneelspel gaat opvoeren, terwijl de verleiding op allerlei gebied voor onze jongeren toch reeds zoo groot is, bevestigt onze meening, dat het met menige Jeugdorganisatie den verkeerden kant uitgaat, zoo deze niet onder behoorlijke leiding komt te staan.
Wij kunnen niet gelooven, dat de Christelijk Historische voormannen een optreden van de Jongerengroep, zooals deze thans te Schiedam plaats heeft, kunnen goedkeuren. Doch laten zij dan hun gezaghebbend woord doen hooren.
Het gaat bij de jongeren om de toekomst van ons belijdend volksdeel.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen