GEESTELIJKE OPBOUW

HET SPIRITISME. (17)
Afgezien van het vele en schandelijke bedrog, dat de geheimzinnigheid van het Spritisme in de hand werkt en door de nieuwsgierigheid van velen wordt uitgelokt — is het overigens een bedenkelijk verschijnsel, dat op een spiritistische bijeenkomst een medium een onmisbare persoonlijkheid is. Buiten een medium om openbaren de geesten der gestorvenen zich niet zoomin als zij tot de levenden zoo maar, zonder tusschenpersoon, spreken. Die noodzakelijke tusschenschakel is bedenkelijk en pleit niet voor het gave van het  Spiritisme. En juist van dat medium hangt nu bijna alles af; omdat het medium de spreekbuis der geesten moet zijn; of, als de geest van den gestorvene schrijven wil, zoo moet hij zich van het medium bedienen. Zoo'n medium is middel, tusschenpersoon), man of vrouw, verkeert dan in een toestand van „trance" verrukking van zinnen) en is in dien toestand als op de grenzen van deze onze lage landen en de hooge geestelijke wereld, tusschen de geesten en de levenden als middelaar optredend. Het medium brengt dan de mededeelingen en openbaringen uit de bovenzinnelijke wereld aan de levenden.
Niet elk mensch is voor dat geheimzinnig werk geschikt. Wel heeft ieder mensch — leert het Spiritisme — min of meer aanleg om met de geesten in rapport te treden ; ieder mensch bezit min of meer mediamieke geschiktheid, al is de maat ook zeer uiteenloopend. Maar omdat de aanleg bij de meesten niet geoefend is, is het aantal menschen, van wie de geesten zich voor hunne openbaringen niet kunnen bedienen, zoo groot en zijn de mediums zoo weinig in getal. En ofschoon de geesten der gestorvenen — volgens de Spiritisten — zich wel buiten zulk een tusschenpersoon om, door klokgeluiden kunnen kenbaar maken en in hun etherisch omhulsel door luchttrillingen, bonzen, stooten, loopen, enz., zich kunnen laten hooren, toch zijn zij slechts voor regelmatige en meer volledige openbaringen in staat, indien zij van de stem of de hand van een medium kunnen gebruik maken. Mevrouw Elise van Calcar zegt, dat aardschgezinde geesten, die zich nog in een ongelukkigen toestand bevinden, door middel van klopgeluiden, ook zonder hulp van een medium, om hulp kunnen roepen; zij hebben nog zooveel stoffelijks uit het lichaam overgehouden, en hun perisprit is nog zóó onzuiver, dat zij zich daardoor, met behulp van de lucht, ook zonder organische fluïdes van een medium hoorbaar kunnen maken. Maar dat alles blijft uitzondering; regel is, dat de geesten de hulp van een medium noodig hebben. Want de geesten ontleenen aan het medium krachten en I stoffen om hun openbaringen en verschijningen te doen plaats vinden.
Wat is nu een medium; voor medium geschikt ? en wie is Iemand, die geschiktheid bezit wegens de eigenaardige gesteldheid van zijn organisme, om den geesten tot voertuig van hun manifestaties (openbaringsverschijnselen) te dienen, is aangewezen om als medium op te treden. Het zenuwgestel, hun gevoeligheid met name, moet er zich toe leenen dat de geesten door hun hand schrijven, door hun mond spreken ; door stoffen of dampen, die van het medium uitstralen, brengen de geesten verschijningen teweeg, maken geluiden, enz.
Zenuw-zieke personen, van hysterischen aanleg, met een abnormaal zenuwleven öus, zijn voor dit werk het best geschikt. En het is een bekend verschijnsel, dat een filedium na elke zitting (séance) nerveuzer en zwakker wordt.
Volgens Janet en andere psychiaters het zenuwzwakke of zenuwzieke menschen ; waarbij de aanleg voor medium bij de vrouwen grooter is dan bij de mannen ; bij magere, nerveuze menschen weer meer dan bij wel gevleeschde ; bij jongere personen meer dan bij oudere; terwijl meisjes op zekeren leeftijd 't best er voor geschikt schijnen te zijn.
Van dien verborgen mensch met al zijn geheimzinnige krachten, in het medium gevonden, maakt de geest van den afgestorvene gebruik. De geest benadert het medium, gaat in hetzelve in, ontleent er kracht en stof aan om openbaringen te geven. Hierbij kan het medium onder invloed van de geesten komen, maar ook de geesten onder invloed van 't medium.
Wat moeten we nu van dat rapport tusschen de geesten en het medium en het medium en de geesten denken ?
Juist omdat het door het medium heen gaat, moet aan dat medium onze volle aandacht geschonken worden. Dat is het centraal-station voor heel de beweging. En dan komt, wat de heer De Fremery noemt in zijn „Nieuwe Handleiding tot de kennis van het Spiritisme" (bladz. 330) in aanmerking, n.l. dat de gedachte, de verbeelding dus van het subject (in dit geval het medium) de zelfprojectie is van zooveel verschijnselen. Zooals wij in onzen slaap allerlei op het doek onzer voorstelling kunnen projecteeren, waarbij wij reizen en klimmen, lachen en weenen, blij en benauwd zijn, terwijl wij slapen, zoo kan uit het onderbewuste, uit de gedachtenkelder vanuit de zenuwkrachten van het medium, dat in donker gehuld of achter een gordijn verborgen is, zooveel te voorschijn komen onder spannende omstandigheden, dat het medium schrijft, spreekt, zingt, vertelt, enz.
Door zelfprojectie maakt een slapend mensch zioh kleeren, met schoenen en hoed, terwijl hij in nachtgewaad te toed ligt en ziet zichzelf wandelen of in den trein zitten, met allerlei ontmoetingen, niet zelden van menschen die vèr, weg wonen of reeds lang dood zijn. Zoo wonderlijk werkt de geest terwijl de mensch slaapt. Eén seconde hebben we des daags aan iemand gedacht of even z'n naam gehoord, en we kunnen 's nachts uren met zoo iemand dan bezig zijn voor ons gevoel, hoewel we overigens ons werkelijk zoo niet voor den persoon in kwestie interesseerden. Hoe machtig is de projectie van dit of dat op onzen geest en hoe kan dus uit ons onderbewuste een massa te voorschijn komen, veelsoortig en op velerlei wijze gecombineerd.
Zoo kan het medium zich ook allerlei voor den geest stellen en allerlei kan uit het onderbewuste opkomen, maar waarbij het dan volstrekt niet zeker is dat bijv. de persoon dien men zich voorstelt, dien men ziet of dien men hoort, er zóó in werkelijkheid uitziet en zóó in werkelijkheid spreekt, als het medium in den geest ziet; evenmin als wij, wanneer wij onszelf 's nachts in den droom, met hoed en jas en schoenen aan, zien wandelen, inderdaad met hoed en jas en schoenen aan op dat oogenblik in bed liggen !
In het medium is het centraal-station voor al de spiritistische avontuurlijkheden. Het medium moet voor de gemeenschap met de geesten geschikt zijn en dan gaat het medium, van binnen uit, zeggen, schrijven, vertellen wat het medium ziet en hoort en ondervindt.
Zenuw-zwakken, zenuw-zieken, zijn als medium buitengewoon geschikt. Overgevoeligheid maakt bizonder voor dit werk bekwaam. En dan wordt er door het medium, onder gelukkige omstandigheden (!) heel wat voortgebracht!
Nu weten we allen, dat uit het onderbewuste zoo heel veel geprojecteerd kan worden, wat saam een wondere geschiedenis van allerlei maken kan. Denkt maar aan ons droomen. Wat kunnen we dan massa's zien en hooren en doen, terwijl we stil in ons bed liggen. Wat kunnen we reizen en trekken, lachen en weenen, vechten en lief zijn in onzen slaap. Ja, er is een wondere inwerking van den geest op het lichaam. Waarom wij ook voor ons droomen de bewarende en heiligende kracht Gods noodig hebben. „Geef mij heilige gedachten en wees in den slaap mijn lust", zegt het Avondlied van de Herrnhutters zoo mooi! ...

(Wordt voortgezet).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen