O DOOD!...

o Dood, die door de landen gaat, terwijl de lente luwt en lacht, wie is het, die u toeroept : „Staat!" Wie treedt u tegen in uw macht ? Daar schrijdt een lijkstoet langs de wegen... Een bloeiend leven ligt geveld, o Sterke dood, wie komt u tegen, wie hoedt ons voor uw wreed geweld ?
Wie troost de droeven, diep gebogen gaand achter 't hun zoo dierbaar stof ?
De leeuwrik juub'lend stijgt ten hooge, de velden zijn één bloemenhof.
Maar wie heelt deez' gebroken harten, wie stlit er deze felle smarten ?

II.
Mijn Heiland, zoo wij U niet kenden, o Gij, Die dood waart, en Gij leeft, wie zoude ons troosten in de ellenden, wanneer ons alle troost begeeft ?
Maar nu, — zoo wij in U gelooven, wordt 't doodsgewaad een bruiloftskleed. Wel blikken weenend wij naar boven, maar toch — de vreugd verwint het leed.
Wij leggen onze dooden neder in een door U geheiligd graf ; En Uwe liefde, naamloos teeder wischt eenmaal alle tranen af.
„Ween niet!" dus spreekt Uw Heilandsstem „Zij wachten u in 't Nieuw Jeruzalem".

III.
Nu worden 's levens lasten lichter bij 't uitzicht op de heerlijkheid, en naad'ren wij u daag'lijks dichter, o onvolprezen eeuwigheid.
Nu drukken minder ons de zorgen, en gaat gereeder onze voet. Hoe straalt de glorie van den morgen der eeuw'ge vreugd ons tegemoet!
De Dood moog' door de landen gaan, de Vorst des Levens gaat hem voor.
Weer zingt een ziele méér in 't koor van de verlosten, die er staan voor 's Heeren troon, wier aangezicht blinkt in het ongeschapen Licht.
Lunteren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen