OVERGAVE

Met trage hand nam zij uit d' oude laad' 't vergeeld portret en lang zag zij 't aan. Toen, één verteedering heur stil gelaat, lei ze het weder zonder zucht of traan.
Heur zacht gelaat sprak van verwonnen leed. Had zij niet al haar dierb'ren heen zien gaan ?
Maar 't weten, dat een Vaderhand het deed zag uit haar vriend'lijk oog u rustig aan.
En toegewijd vervulde zij de taak, door God haar toevertrouwd in 't eenzaam leven.
En met bewondering zagen we, hoe vaak zij opgewekt aan and'ren zich kon geven.
o Wond're kracht van 't kinderlijk gelooven geen wereldmacht Uw glans vermag te dooven.

Lunteren. W. W. B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen