VRAGENBUS

Vraag : Hoe staan de wedergeboorte, de heilgmaking en de bekeering tot elkaar?
Antwoord : De wedergeboorte is de instorting van het eerste levensbeginsel.
De heiligmaking is de instorting van nieuwe gezindheden en hebbelijkheden.
De bekeering is een daad, waardoor de wedergeboren mensch in den weg der heiligmaking zich afkeert van de zonde en zich toekeert naar God.
De wedergeboorte geeft het vermogen — de heiligmaking brengt de hebbelijkheid — de bekeering geeft de daad.
Wat de heiligmaking betreft, valt op te merken:
In passieven zin ondergaan we de heiligmaking, als de Geest ons heiligt en ons nieuwe gezindheden instort, ons den beelde Gods gelijkvormig maakt (Rom. 8 vers 29). In actieven zin worden we geroepen ons te heiligen, en is ze dus verbonden met de bekeering, als tot openbaring komende daad. Het is een ingaan in den dienst des Heeren en Zijn wil te betrachten. In zooverre is de heiligmaking in actieven zin en de bekeering dus 't zelfde, - omdat ze beide inhouden : een zich geven aan den Heere in den weg der nieuwe gehoorzaamheid ; maar dan denken we bij heiligmaking in actieven zin bizonder aan het zich gewillig geven tot de nieuwe gehoorzaamheid en bij bekeering aan het zich afwenden van de zonde en de ongehoorzaamheid. (Zondag Cat. 33 ; Art. 24 Ned. Gel. Belijdenis).

Vraag : Wat is de verdienende oorzaak der rechtvaardiging ?
Antwoord: Alleen Christus in Zijn passieve en actieve gehoorzaamheid. De grond is nooit onze eigene gerechtigheid en dus altijd van een ander ; en wel van Christus. Dat belijdt de Gereformeerde met name tegenover Pelagianen (Remonstranten, Modernen) en Semi-Pelagianen (Room schen). De goede werken des menschen kunnen nooit de grond zijn. Want vóór het geloof heeft de mensch geen goede werken. (Rom. 3 vers 9). En de goede werken uit en door het geloof zijn : 1. onvoldoende om ons vroeger leven goed te maken ; 2. altijd met zonde besmet en hebben dus zelf nog vergeving noodig — en immers zijn de goede werken uit en door het geloof gedaan, niet onze werken, niet onze verdiensten, maar werken die God in ons tot stand brengt en vruchten van den waren Wijnstok Christus.
Omdat dus onze goede werken noch van ons en noch voldoende zijn — moet een vreemde gerechtigheid de onze worden, n.l. de gerechtigheid Gods, in Christus ons geschonken. Die gerechtigheid in en uit Christus heeft God ons geopenbaard. (Rom. 3 vers 25 ; 1 Cor. 1 vers 30; 2 Cor. 5 vers 21; Rom. 5 vers 16, 18 ; Gal. 3 vers 13). En die vreemde gerechtigheid is grond niet als ingestorte gerechtigheid (dit tegen de Roomschen, Remonstranten, Ethischen enz) maar als toegerekende gerechtigheid. Christus' gerechtigheid wordt door God ons toegerekend ; op onze rekening gezet, alsof wij dat alles gedaan hadden, hoewel 't enkel en alleen Christus' werk is (Rom. 5 vs. 18, 19 ; 10 vers 3, 4 ; 1 Cor. 1 vers 30 ; 2 Cor. 5 vers 21 ; Pil. 3 vers 8, 9).
Christus is onze gerechtigheid. En het geloof rechtvaardigt njet om zichzelf — maar alleen omdat het geloof Christus omhelst en ziet op Zijne gerechtigheid, uitroepende : „Hij is de mijne en ik ben de Zijne".
De instrumenteele oorzaak der rechtvaardigmaking is het geloof. In de rechtvaardigmaking rechtvaardigt het geloof niet, omdat het een goed werk is — maar omdat het de gerechtigheid van Christus aanneemt. De geloovige mag Christus aannemen, zooals Hij staat voor het geloofsoog zijnde de volkomene gerechtigheid voor al Gods kinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen