CHRISTELIJKE ETHIEK

7. HET NEO-MALTHUSIANISME. (1)
De „Vrije gedachte" telt op zedelijk gebied, ook ten opzichte van het huwelijksleven haar overwinningen bij menigte. Ooit in christelijke kringen in stad en dorp sijpelt hetgeen wat slecht, wat zonde is meer en meer door. En de nasleep voor het gezinsleven en voor het volksleven — ook voor het Kerkelijk leven — is vol vloek en, jammer. Lichaam en ziel lijden er onder bij velen. Voor individu en gemeenschap is het een ramp.
De practijken van het Neo-Malthusianisme vreten voort als een kanker. Over kinderbeperking wordt overal tegenwoordig gesproken. En de naam van ds. Thomas Malthus, een predikant uit Engeland (geb 1766) is aan deze dingen ten nauwste verbonden.
In den na-Revolutie tijd was er vooral een „crisis" en ds. Malthus berekende, dat de, uitbreiding van het menschengeslacht te snel ging in vergelijk met de voortbrenging der goederen, de uitbreiding van handel en scheepvaart. Het kon dus niet anders of de maatschappelijke ellende zal toenemen. Er was op die manier een verslechteringsproces gaande onder de menschen, nationaal en internationaal. Wel waren er allerlei omstandigheden, dat zoo het evenwicht weer werd hersteld : kindersterfte, besmettelijke ziekten, hongersnood oorlogen. Daardoor werd de wanverhouding tusschen goederenproductie en bevolkingstoename wel weer telkens bezworen. Maar de bevolkingstoename was en bleef een dreigend gevaar, oordeelde ds. Malthus. En hij kwam met de leer van de geboortebeperking. Echter op een héél andere manier dan het ellendige, venijnige, vuile Neo-Malthusianisme, dat z'n kracht vindt in allerlei obscure geschriften en alle geheimzinnige, halfgesloten winkels van gummi-artikelen".
Het boek van ds. Malthus (1803), dat viermaal herdrukt is, kwam met de theorie
lo. dat men niet op jeugdigen leeftijd huwen moest en 2o. dat men zich in het huwelijk moest weten te „onthouden", zoodat er in den regel niet meer dan twee of drie kinderen geboren werden. Zedelijke zelfbeperking („moral restraint") leerde hij van een kunstmatige beperking wilde ds. Malthus niets weten, als immoreel en slecht zijnde.
Het tegenwoordig Neo-Malthusianisme ijvert voor het twee-kinderenstelsel, maar niet omdat men bang is voor te weinig goederenvoortbrenging, voor te weinig land, graanvoorraad, voedsel enz. De redeneering is heel anders. Want men leert, dat met het twee-kinderenstelsel de welvaart zal toenemen, dat het levensgenot grooter zal worden, de menschheid op hooger plan zal komen staan, de zorgen minder zullen zijn en de levensbeweging aangenamer. Ook zou de prostitutie onder de menschen verminderen, omdat men zich op andere wijze nu vrij kon uitleven ; en waar de sexueele lusten den vrijen teugel konden worden gelaten in en buiten het huwelijk, zouden de conflicten en de ellenden in en buiten het huwelijk niet meer voorkomen.
In 1877 werd in Engeland een Malthusiaansche Bond opgericht, waarvan de bekende theosofe Annie Besant, die in alle mogelijke en onmogelijke bewegingen zit, de ziel was. Toen sprak men 't uit, dat alle „verstandige" menschen „voorbehoedmiddelen" als heel natuurlijk moesten beschouwen en ze moesten gebruiken. En ook in ons land werd in 1895 een Neo-Malthusiaansche Bond opgericht, waarvan o.a. mr. S. van Houten een ijverig propagandist was. Er zou een gelukkiger menschheid ontstaan !
Door den christen moet alle onmatigheid worden veroordeeld en in Gods kracht worden bestreden. We moeten niet het vleesch dienen maar Christus aannemen. En de liefde moet — ook in het huwelijk — door Christus, door 't geloof, geheiligd worden. Maar dan moet de liefde niet verknoeid, niet bedorven, niet ontheiligd worden, om aan de booze lusten te kunnen bot vieren en de verantwoordelijkheid van ons af te schuiven met geweld en op onnatuurlijke wijze.
Dr. Lammerts van Bueren, die het werk van den bekenden pionier dr. H. Pierson te Zetten voortzet, heeft deze manier van onmatige wellust in het huwelijk eens vergeleken met iets dat Keizer Heliogabalus placht te doen. Die smulpaap gunde de spijze geen tijd om te kunnen verteren, maar maakte dat de spijze weer kunstmatig terugkwam en verdween, om dan weer opnieuw aan den maaltijd te gaan.
En prof. Kouwer, de bekende vrouwendokter, noemde (1906) zijn collega prof. H. Treub een giftmenger, omdat deze voorstander was van het Neo-Malthusiajaisme en geneesmiddelen aanprees, die alles behalve onschuldig waren.
Lichaam en ziel verdervend zijn de onzedelijke en schadelijke practijken waarvoor dan ook de meest bekende doktoren waarschuwen, maar waarbij boven alles het Woord onzes Gods tot ons komt, om ons ernstig te vermanen niet in deze schrikkelijke zonde te leven. En dat er oorzaak voor is om op deze zondige, onzedelijke practijken te wijzen blijkt wel uit de cijfers die onlangs door den Rotterdamschen medicus dr. Sanders zijn bekend gemaakt — ook betrekking hebbend op christelijke gezinnen en kerkelijke gemeenschappen van verschillende belijdenis ! In Roomsche kringen daalde het kindertal sinds 1879 van 597 per honderd gezinnen tot 180 ; dat is een daling van 70 pCt. In Hervormde kringen liep het van 622 terug tot 147 ; dat is een daling van ruim 70 pCt. Bij de Calvinisten waren over 't algemeen de meeste kinderen, maar het is toch ook teruggeloopen van 684 tot 209 kinderen ; dat is óók een achteruitgang van 70 pCt.
Ook in christelijke kringen bespot men elkander als er weer een kind geboren moet worden. „Drie kinderen te hebben is onwelvoegelijk — en de vieze Neo-Malthusianistische practijk aan de hand te houden, is eerbaar", zegt ds. Fr. Tollenaar in zijn boekje : „Het erfdeel des Heeren" (Bredee's Uitg. Mij. 1933).
Mr. de Bie, de bekende Rotterdamsche kinderrechter heeft een brochure geschreven : „Ouders en kinderen". Op den omslag is afgebeeld een aardige kleuter, die met de handjes vooruit op ons toekomt, maar— „men wil het kind niet meer, omdat men het leven, ook het leven van het kind niet meer aandurft", zegt mr. de Bie.
In Duitschland is het geboortecijfer van 1909 tot 1929 gedaald van 4 tot beneden 2, nog lager dan in Frankrijk. In Berlijn is men zelfs op weg naar het nul-kinderenstelsel. Daar was in 1929 het geboortecijfer 0.92. Nog niet eens één kind per huwelijk !
„Dat is de vlucht voor het kind ; dat getuigt van een huiveringwekkende verkrachting van het moederschap en van een ontstellende levensverarming."
Wat worden er vele kinderen vermoord voor hun geboorte en wat wordt hun geboorte wreed verhinderd. En dat om het leven op hooger peil te brengen en er ten volle van te kunnen genieten !
Maar men haalt den vloek des Heeren over zich, men wil God de leiding over 't leven uit handen nemen, om dan zelf voor een „rustiger en aangenamer" leven te zorgen !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen