STAAT EN MAATSCHAPPIJ

LEERRIJKE CIJFERS.
De laatste statistieken van wat zelfs in de zorgelijke tijden, die wij beleven, nog aan sommige weelde-artikelen besteed wordt, zijn zeer leerrijk.
Mocht in verband met den achteruitgang in zaken en de vermindering van inkomsten verwacht worden, dat b.v. de opbrengst der accijnzen op alcoholhoudende dranken benevens het gebruik van sigaren en cigaretten een geheel ander beeld zouden vertoonen, dan wat vroeger jaren te dien opzichte werd waargenomen, de cijfers, die in de laatste maanden terzake van deze artikelen bekend zijn geworden, geven niet den indruk van een sobere leefwijze der bevolking.
Wel valt, wat de opbrengsten der accijnzen op gedistilleerd, wijn en bier betreffen 'n vermindering van het gebruik dezer genotmiddelen te constateeren. Toch was het bedrag, dat in het vorig jaar voor deze luxe uitgaven werd besteed nog beduidend hoog.
Was de totale opbrengst der accijnzen over het jaar 1932 ruim 46.5 millioen, die over het jaar 1933 beliep nog een bedrag van boven de 42.7 millioen, een vermindering dus van slechts een kleine 4 millioen gulden.
Anders staat het met het gebruik van sigaren en cigaretten.
Bij deze artikelen doet zich het opmerkelijke verschijnsel voor, dat terwijl de totale waarde in geld sedert het jaar 1930 belangrijk daalde, er toch een sterke toeneming van het verbruik van sigaren en cigaretten valt waar te nemen. Dit verschijnsel is hieruit te verklaren, dat de duurdere soorten van sigaren en cigaretten moesten plaats maken voor de goedkoopere soorten.
Wat de toename van deze genotmiddelen aangaat, deelt de Nieuwe Rotterdamsche Courant mede, dat wat het artikel sigaren betreft, het verbruik per hoofd der gemiddelde bevolking van 143 over 1924 tot 171 over 1933 steeg en wat de cigaretten raakt, liep de stijging van 265 over 1925 op 475 over 1933.
Toch is ook het bedrag, dat jaarlijks aan deze luxe artikelen wordt uitgegeven, nog zeer aanzienlijk. Voor het jaar 1933 beloopt het bedrag aan sigaren ruim 74 millioen, aan cigaretten meer dan 44.5 millioen en aan tabak een kleine 25 millioen. Bij elkander genomen werd dus in het vorig jaar aan deze artikelen uitgegeven een bedrag van ruim 143 millioen gulden.
Voegen wij bij dit bedrag het geld dat aan alcoholhoudende dranken over hetzelfde jaar werd uitgegeven n.l. 42.7 millioen — dit bedrag is slechts de accijns, het eigenlijke bedrag der uitgaven is natuurlijk veel en veel grooter — dan werd in 1933 aan deze genotmiddelen een som van minstens 175 millioen gulden besteed.
Met het oog op deze uitgaven aan genotmiddelen zou men niet zeggen, dat de malaise zoo groot is als ze zich in werkelijkheid in ons land voordoet
En dan loopt het bij deze uitgaven alleen nog maar over een paar gebruiksartikelen.
Zou men alles wat aan niet noodzakelijke uitgaven in een jaar besteed wordt — de uitgaven voor vermaak en wat men noemt ontspanning daarin begrepen —, dan zou het reusachtige bedrag dat dan verkregen werd, het duidelijk doen uitkomen, dat van een sobere leefwijze bij de bevolking nog geen sprake is.
De statistische gegevens zijn ook op het punt der uitgaven leerrijk.

UITGAVEN VOOR WEELDEDOELEINDEN.
Aansluitende aan hetgeen wij hierboven opmerkten, lezen wij in „De Reformatie" onder het opschrift „Puzzle of symptoom" (overgenomen uit Feiten en Cijfers, Juni 1934) :
»We leven in een tijd van malaise, crisis, bezuiniging, versobering, salarisvermindering, achteruitgang van zaken, beperkende bepalingen enz. enz., en desondanks :
bracht de vermakelijkheidsbelasting in Amsterdam over de maand Maart meer dan ƒ 60.000.— op, tegen ruim ƒ 54.000.— in dezelfde maand van 1933 ;
werd de automobieltentoonstelling te Amsterdam bezocht door 110.000 betalende bezoekers ;
is het aantal automobielen boven de 100.000 in de provincie Noord-Holland in nog geen jaar tijds tot over de 10.000 geklommen ; kon een filmmaatschappij het riskeeren, voor de opname van een belangrijke gebeurtenis in de maand Maart ƒ 15.000.— te besteden ;
werden de voetbalwedstrijden Holland-België en Holland-Ierland voor uitverkocht gespeeld ;
leverde de zesdaagsche wielerwedstrijd, onlangs te Amsterdam gehouden, een bedrag van ongeveer ƒ 40.000.— netto winst op; zijn de buitenterrassen der restaurants in de groote steden 's Zondags tot de laatste plaats bezet;
staan de menschen voor de avondvoorstellingen der bioscopen in de rij ; werd er een kwartier na den aanvang van den voetbalmatch Nederland-Ierland voor een matig mooie plaats nog ƒ 15.— betaald aan opkoopers van kaarten;
was de voetbalmatch zelf door negenendertig duizend zes honderd menschen bezocht, — prijzen der plaatsen variëerend van ƒ 0.60 tot ƒ 5.—.
Wie lost deze puzzle op ? Of is het misschien niet een puzzle, maar een allerbedenkelijkst symptoom ? «
In gelijken zin schrijft „De Graafschapper" over : „Sport en Crisis.”
»Het is crisis vóór en crisis na, wat men hoort en wat men leest, zegt het blad. Geen enkel bedrijf floreert; geen enkele zaak gaat goed; het is overal malaise en misère.
Alleen de sportbewonderaars hebben, naar het schijnt, nog goede dagen.
Uit ruime beurzen kunnen ze schatten besteden, om te voldoen aan hun eenigste begeerte, n.l. om toeschouwer te kunnen zijn bij de een of andere sportdemonstratie.
Vooral de voetbal-razernij zweept de hartstochten op en doet alle zorgen vergeten en aan een toegangsbiljet voor een voetbalmatch offert menigeen zijn laatsten stuiver op. Als 't nog maar bij stuivers bleef !
Tegen ongekend hooge prijzen worden de plaatsen in stadion of renbaan verkocht. Dezer dagen werd een internationale wedstrijd gehouden te Milaan.
Natuurlijk moesten ook Nederlanders daaraan meedoen.
Het zou immers een onvergefelijk verzuim zijn, als de Nederlandsohe driekleur niet werd vertoond en Nederlandsche jonge mannen niet toonden aan het Buitenland, dat zij minstens even goed als anderen een bal weg kunnen trappen.
’t Heeft, naar we hoorden, echter niet mogen baten.
Nederland werd verslagen ! Het viel, al was het dan ook met eere !
Bijna wordt zoo iets als een internationale ramp beschouwd.
Maar niet alleen het „Nederlandsche elftal" reisde den verren weg naar Milaan; tal van landgenooten volgden hun voorbeeld.
Naar de bladen meldden, waren er duizenden van Nederlanders op het Milaansche voetbalveld !
Men schreef zelfs van acht duizend !
Is dat niet schitterend ? zoo vroeg men.
Is dat niet vreeselijk? zoo vragen wij.
Is dat niet onverantwoordelijk ? zoo voegen wij er aan toe.
Acht duizend Nederlanders te Milaan voor een voetbalwedstrijd.
Dat beteekent toch zeker, dat minstens een millioen gulden voor het bijwonen van zulk een „vermaak" uitgegeven werd !
En dat in crisistijd !
Dat, terwijl Crisis-comités dikwijls tevergeefs een beroep doen op steun!
Dat, terwijl er duizenden in het land zijn, die geen werk en geen brood hebben !
Dat, terwijl aan alle kanten wordt opgewekt om het nationale vermogen te sparen ! Is dat niet vreeselijk ?
We zijn geen bewonderaars van allerlei nieuwe belastingen.
Maar als de Regeering door het instellen van een sport-speelwoede-belasting paal en perk kon stellen aan dergelijke dwaasheden, dan zouden we dat kunnen toejuichen.
Er kwam dan tenminste nog iets in 's lands kas, dat ten algemeene nutte kon worden besteed, maar bovenal: misschien zou dan menigeen zich nog eens bedenken, voor dat hij opnieuw voor zulk een doel zijn koffer ging pakken.
En dat laatste zou verreweg het beste zijn !«
Alles bij elkander genomen, wordt er voor weelde-doeleinden in de benarde tijden, die ons volk doormaakt, nog heel wat geld uitgegeven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen