WAT DE PERS TE LEZEN GEEFT

In Duitschland woedt de onzalige Kerkstrijd onverzwakt voort. Tal van predikanten zuchten in een concentratie-kamp, het hoofd kaalgeschoren, gestoken in gevangenispak, als boeven.
De (Haagsche) Avond post van 15 April haalt een opmerking aan van prof. mr. dr. A. Nygren in zijn pas bij Bosch en Keuning te Baarn, in Nederlandsche vertaling verschenen boekje „De Kerkstrijd in Duitschland", waarin deze Zweedsche hoogleeraar zegt, dat de toestand voor zeer vele christenen thans: „overeenkomst begint te vertoonen met de situatie van de christenen in den tijd van het Romeinsche Keizerrijk".
Dr. Nygren meent, dat zoo de weg wordt gebaand tot „een komende christelijke vernieuwing" „waarvoor niet degenen, die thans leiden, maar veeleer zij, die thans lijden, het materiaal zullen verschaffen."
Dir. Nygren zegt verder over het wezen van den Duitschen Kerkstrijd: „Waarom gaat het in dezen strijd ? Het antwoord is eenvoudig : het gaat om het christendom zelf, om het zijn of niet zijn daarvan. Wat in dezen tijd in Duitschland is gebeurd, is niets meer en niets minder dan dat er een nieuwe religie ten tooneele is verschenen, naast het christendom en daaraan tegengesteld, een religie gegrond op „bloed en bodem", op rasidealisme, of misschien zou men beter kunnen zeggen : ras-materialisme".
De (Haagsche) Avondpost merkt hierbij op:
„Wat prof. Nygren hier bedoelt is de in Duitschland opgekomen z.g.n. „derde Confessie", belichaamd in de „Duitsche-Geloofsbeweging", die feitelijk in de plaats van het geloof in het christendom het geloof in Duitschland stelt, nog anders gezegd „das Deutschtum". Het is dit geloof, dat den rijksjeugdleider Baldur van Schirach deed zeggen : „Ik behoor tot geen enkele confessie; ik 'ben evangelisch noch katholiek ; ik geloof slechts aan Duitschland". Zelfs zij, , die niet tot deze „derde confessie" behooren, zooals b.v. de z.g.n. „Duitsche Christenen" (de groep in de Evangelische Kerk, welke, met behulp van den Staat, de uiterlijke macht in de Kerk heeft veroverd) hebben toch getracht het Evangelie fascistisch en Jezus zelf fascist te maken. Men neme slechts kennis van deze uitlating van een harer leiders: „Wanneer wij datgene uit de Evangeliën nemen, wat tot onze Duitsche harten spreekt, treedt het wezenlijke van Jezus' leer helder en stralend aan den dag, dat volledig overeenstemt met de eischen van het Nationaal-Socialisme"
En de rest van het N. T. schaft men dan, eenvoudig genoeg, af. Ludendorff heeft dezer dagen zelfs ronduit verklaard, dat men zich van het christendom moest afwenden."
De (Haagsche) Avondpost schrijft dan verder : „Uit dit alles blijkt toch wel overtuigend, dat er in Duitschland een worsteling gevoerd wordt vóór het zuivere christelijke geloof. En die worsteling wordt gevoerd door een groote schare dappere Duitsche Protestanten en hum geestelijken. Het is tragisch, dat dit geschieden moet in een land', waaraan de zaak van het Protestantisme zoovéél te danken heeft. Maar het is verheugend tevens, dat in het beeld van algemeen-bezwijken en buigen en bukken voor het Fascisme, deze Gideons-bende stand houdt en de banier van het christelijke geloof tracht hoog te houden in den storm. Wij durven nu reeds zeggen, dat deze Protestanten hiermee historisch werk doen".
Verder schrijft de Avondpost:
„Het zal de eeuwige, onvergankelijke glorie van het Duitsche Protestantisme blijven, dat, terwijl alles hukte en boog (ook Rome) en zich onderwierp aan de „Gleichschaltung", uit zijn midden zich een sterke, taaie, moedige oppositie verhief, die, ondanks tegenspoed en vervolging, stand hield in naam van het Christen­dom zélf."
Ook zegt de Avondpost:
„Ellende en verdrukking is veler deel. Tal van predikanten zijn naar concentratiekampen verbannen. Maar dat het Fascisme althans op één gebied met zijn geweld en zijn onderdrukking niet allen overwonnen heeft, en dat dit gebied is het geloof, de Protestantsch-Evangelische Kerk, dat vervult ons met blijdschap en trots". „Aan de strijders in deze geloofsworsteling onze groet van eerbied en dank."
Dr. Locher van Leiden schrijft in ons „Kerkblaadje" :
„Laten ze maar zóó voortgaan de machthebbers in Duitschland ! Dan bereiken ze het tegendeel van wat ze willen. Het machtige Romeinsche Rijk heeft het ten slotte moeten afleggen tegen Christus. Beraadslaagt eenen raad, en hij zal niet bestaan."
En in het Algem. Weekblad Oor) lezen we : (Oog en Oor)  lezen we:
„De leer van het staats alvermogen grijpt overal met bedenkelijke kracht om zich heen. Wie zijn korrel wierook niet brandt voor den koning of dictator, in wien het staatsalvermogen belichaamd is, wordt naar een concentratiekamp gestuurd of in de gevangenis geworpen.
Met groote blijdschap begroeten wij daarom alle uitingen der christelijke kerken, waarbij men zich met grimmige standvastigheid tegen het moderne heidendom, dat geen Koninkrijk van andere orde boven zich duldt, verzet. De Kardinaal-aartsbisschop Bertram heeft in alle Katholieke Kerken van Duitschland een herderlijken brief laten voorlezen, waarin met kracht tegen de moderne vergoddelijking van ras en bloed wordt positie genomen. En onder Protestanten is het van algemeene bekendheid, dat een groot deel van de Duitsche Protestantsche christenheid sedert lang reeds geen kamp wenscht te geven tegen de leer van Rosenberg, Hauer e.a. Barth heeft daarbij in het heetste vuur gestaan en een voorbeeld gegeven, dat duizenden christenen in de heele wereld met dankbaarheid heeft vervuld.
Ook in ons land vermeerderen de uitingen dergenen, die thans reeds bij voorbaat te kennen geven, dat er op hen, in geval van een strijd in verband met het moderne heidendom, absoluut in afwijzenden zin kan worden gerekend. Dezer dagen schreef een Gereformeerd predikant, dat men bij mogelijke staatsverheerlijking en menschvergoding alle Gereformeerden onverzettelijk tegenover zich zal vinden. De schrijver herinnert in dit verband aan de Belijdenis waarin gezegd wordt, dat wij Gods Woord hebben te gehoorzamen, ook al ware het dat de Magistraten en placcaten der vorsten daartegen waren, en dat de dood of eenige lichamelijke straf daaraan hing.
Van onzen kant haasten wij ons bij het overal oprijzend christelijk verzet ons aan te sluiten. Wij hebben de Overheid te gehoorzamen. Maar zoodra deze zich op de plaats gaat stellen van Christus den Heere is, het met haar gezag gedaan, en verwachten wij hier in Nederland een tegenstand die óf op een burgeroorlog of op een nieuwen tachtigjarigen oorlog zal uitloopen. Hier vinden Roomsch-Katholieken, Gereformeerden, andersdenkende Orthodoxen en Vrijzinnigen elkander zonder reserve."
En nu wat Hitler zelf, de dictator, de Führer in eigen persoon zegt.
„Hij die meent langs den omweg van een politieke organisatie een godsdienstige hervorming te kunnen bereiken, bewijst daardoor slechts dat hij niet het flauwste begrip heeft van godsdienst, geloof of Kerk
Een politieke partij mag geen oogenblik uit het oog verliezen, dat het in den loop der geschiedenis nog nooit aan een politieke organisatie gelukt is, een godsdienst om te vormen. De lessen der geschiedenis nu leert men, om ze in een gegeven geval toe te passen. Wie daar geen kans toe ziet, verbeelde zich niet een staatkundig Leider (Führer) te zijn. Hij is een nul, die aan hoogmoedswaanzin lijdt."
Men vindt deze treffende opmerkingen in een boek, dat wel de bijbel van het Duitsche Nationaal-Socialisme werd genoemd.
Het heet „Mein Kampf" en werd geschreven door Adolf Hitler.
Toen hij nog geen Führer was En wat de Führer zich niet meer herinnert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen