GRETSKE „DE FREULE"

Met toestemming van den Uitgever J. H. Kok, Kampen
„Dat die som solide belegd werd, en verder als stamkapitaal dienst deed. Wij moesten dan trachten dit bedrag door erflatingen en schenkingen vermeerderd te krijgen, om dan later uit de rente een fonds te vormen uit hetwelk behoeftige weeskinderen gesteund worden. In den aanvang zou dat niet zoo gemakkelijk gaan, doch ik vind deze daad van Gretske zoó nobel, dat wij niet achter mogen blijven in het pogen om te trachten het doel te bereiken".
„Daar kan ik mij volkomen mee vereenigen", sprak dominé. „Als ik nu dat geld hier eens liet, — u bent veel meer geldman dan ik — en u ging met boer Grondsma hier eens over spreken ? "
Maar dat laatste leek dokter niet goed. Met genoegen zou hij in overleg met de andere heeren die som beleggen, en het bewijs daarvoor mocht ook wel in zijn brandkast liggen, maar dominé moest met den eigenaar van „Landlust" praten. Daar was hij niet geschikt voor. Na eenig tegenspreken werd aldus besloten. Men zou dan later zien of de besproken plannen levensvatbaarheid hadden.
Van een nabij zijnden toren sloeg het elf uur. Haastig stond de prediker op. Wat men in de pastorie wel zeggen zou over zijn uitblijven.
Met een warmen handdruk ging hij heen.
„Wel man, is dat laten wachten ? " Wij vreesden haast dat je een ongeluk was overkomen. Als wij, vrouwen, dat nu eens deden !"
k' ben weer veel te laat, maar dringende zaken en een belangrijk gesprek "
„Van zelf, de heeren hebben altijd dringende zaken. En wat zei de dokter ? "
„'t Liep alles bijzonder gunstig af. Dokter was ook, evenals wij, verbaasd over de liefdedaad van Gretske en niet ongenegen mee te helpen om hieruit iets blijvends te formeeren".
„En moest oude Martha nu ook zoo lang wachten tot de heeren hun gesprek uit hadden ?'
„Ik weet het niet; 'k heb ze niet gezien toen ik heenging. Wellicht dat zij al lang slaapt".
„'t Is toch niet alles, dunkt mij, zoo'n vrijgezellen-leven".
„'t Zou my ook niet lijken, moeder ; krijg ik nog een kopje thee ? "
„Dus niet eens thee gedronken ? "
„Geen droppel. Maar daarom wel iets anders".
„O, die mannen ! Sophie, haal de bonbon-doos eens, dan willen wij ook nog eens snoepen".
Daarmede was de vrede weer geteekend.

Hoofdstuk XV.
Doodsschaduwen.
Maar op „Landlust" was de pret nog niet uit, toen dominé thuis kwam. Die dag was het bekend geworden, dat binnenkort alle 65-jarigen, beneden een zekeren welstandsgrens: , maar waar men hier natuurlijk ver onder bleef, een ouderdomsrente van drie gulden per week zouden ontvangen, en dat bericht was voldoende om opnieuw de bewoners daar in feestelijke stemmlng bijeen te brengen. Ditmaal was de Bultenaar aan de beurt om te ontvangen, en weer ging het er vrooiijk toe, niettegenstaande het orgeltje ontbrak, omdat het nog in reparatie was. De kermisstemming kwam er in, waartoe een pas aangekomen gezelschap van acrobaten en artisten en een spulle-baas met zijn volk, het hunne bijdroegen. 't Werd een begroeten van oude kennissen en een aanknoopen van nieuwe vriendschapsbanden, waarbij het niet aan den noodlgen humor ontbrak; tal van verhalen, in welke waarheid en verdichting vermengd werden, de aandacht boeiden, en de .gulheid van dit reizend volk, gewoon om van de hand in den tand te leven, opnieuw aan 't licht trad. Zoo kwam het, dat het al laat was toen de buurtjes volgens afspraak zich verzamelden rond het Regeerlngsbesluit met een glaasje dankbaar te aanvaarden, 't Zou nu nog eens goed worden op den ouden dag ! Het onrecht, bij hetwelk de een boven den ander begunstigd werd, zou weggenomen zijn, en men behoefde dan niet meer zoo te krimpen. Jammer, dat „de drank" juist nu zoo duur werd. Vroeger, in den goeden ouden tijd, had men een liter brandewijn voor enkele stuivers, maar thans kostte deze eenige guldens. Dr zou wel wat op gevonden moeten worden, want anders zou men in de toekomst nog genoodzaakt zijn zich bij de geheelonthouders te scharen, en men had zich zelf altijd beloofd, dat het hiertoe nooit komen zou. Als het dan niet hooger of lager kon, dan zou men tot den wijn de toevlucht moeten nemen. Deze was altijd nog goedkooper in. prijs, omdat de heeren die meer drinken, zooals de Bultenaar zei, en men in de belasting voornamelijk de armen van hun beetje genot zocht te berooven. Doch een der anderen merkte op, dat wijn de moeite van het drinken niet waard is. Men moest al héél wat hebben, voordat deze lekker begon te smaken, en dan kon men voor datzelfde geld ook wel een bittertje of iets anders nemen. Zoodat het einde van de bespreking werd, dat men besloot vooralsnog geen afschaffer te worden, 't Kwam dan maar zoo 't kwam.
„En wat heb jullui vandaag wat gemist!" viel op een gegeven oogenblik de Goudvink in. Bik was nieuwsgierig wat dat wezen mocht, en toen kwam het verhaal van het dominé's-bezoek. Dus dat kwam achter die vernieuwing van Lombok weg.
(Wordt vervolgd).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen