KERKELIJKE RONDSCHOUW

De S.D.A.P. is zenuwachtig. Het Fascisme maakt de Socialisten onrustig. En van socialistische zijde werpt men zich allerwege op, om het Fascisme te bestrijden, in de pers, met manifesten en demonstraties, ook met vragen in de Kamer, enz. enz. Rood klopt zichzelf op de borst en zegt : wij zullen ons volk beveiligen en wij zullen ons vaderland te hulp komen, door ons als één man te stellen tegen de N.S.B, met haar orgaan „Volk en Vaderland". Men wil geen dictatuur. Men wil geen geweld en onderdrukking van den sterken man, van den leider, zooals de N.S.B, dien zich voorstelt en dien dé fascisten 'begroeten met opgestoken rechterhand en geroep van „heil".
't Zijn vooral de socialisten, die alle heibeltjes, opstootjes, schandaaltjes enz. van de N.S.B. aanbrengen en m 't geding brengen. Men waarschuwt tegen de dictatuur van het fascisme, met den roep om „vrijheid". Waarbij de communisten dan zeggen : vrijheid — brood — arbeid !
Maar als de socialisten zoo tegen de dictatuur van het fascisme zijn, bijgestaan door de communisten en bolsjewisten, wat brengen zij dan zelf ? Ze zijn tegen de dictatuur van het fascisme, maar wat is het, dat zij zelf brengen ? Waar zijn die roode en oproerige heeren en dames vóór?
Welnu — dat zullen ze u spoedig zeggen. 'Ze zijn tegen de dictatuur van het fascisme in naam van de democratie ! De democratie wordt bedreigd, zoo wordt in daverende redevoeringen gezegd en in lange artikelen geschreven door „Het Volk", „De Dageraad", „De Voorwaarts" enz. enz. En voor die bedreigde democratie (of moeten we het met een hoofdletter zetten ? ) komt men nu op. Lees de geschriften maar bij de roode optochten enz.! „Voor de democratie en tegen de dictatuur"; „voor de vrijheid en tegen het geweld".
Maar dan zegt men niet, wat men nu onder democratie verstaat. Het woord zegt: het volk (demos) moet regeeren en de macht hebben. Het volk moet het zeggen, hoe 't gaat moet. Vrijheid, gelijkheid, broederschap ! Recht voor allen !
En daarbij past — zeggen de rooien — geen dictatuur, geen sterke man, geen heerscher, die alles alléén te zeggen heeft.
Maar — wij meenen toch te weten, dat als de revolutionaire democratie aan 't woord komt, het geweld, met onderdrukking en bloed vergieten, niet achterblijft. Wij meenen ons te herinneren, dat in 1918, na den oorlog, de hand van één gereed stond om naar 't bewind te grijpen en overal z'n bevelen te geven. En die één was — de leider van de Socialisten.; Pieter Jelles was z'n naam. En we meenen wel eens gelezen te hebben, dat men hier in Nederland toen niet anders was dan in Duitschland : waar de rooien alles zetten op het geweld, op de dictatuur, op 't alleen-recht van de S.D.A.P.
De socialisten moesten iets minder praatjes verkoopen tegenover de N.S.B, en de Fascisten, schamper sprekend van „de dictatuur''. Want de rooien zijn erfelijk belast met machtswellust en dictatoriale neigingen, waarbij macht, geweld, vervolging, onderdrukking, m.oord, brand, roof, enz. in der rooien lijn ligt. De oom socialist en de neef communist verschillen hierin maar een heel klein streepje.
Jammer, dat men toch zoo slecht beginselen weet te onderscheiden en dat men maar schreeuwt met holle leuzen.
Want wat is er nu verschil tusschen de fascist, die zegt: de mensch zal 't doen, en de socialist, die eveneens zegt: de mensch zal 't doen. De fascistische man, zooals de fascist het ziet en de Socialistische partij, zooals de socialist het ziet: in beide gevallen de mensch, die zelfbeschikkingsrecht opeischt; de autonome mensch, die zich zelf ten wet is.
Om maar weer het bekende voorbeeld van den jongeling Samuel te noemen. Toen die in het heiligdom verkeerde en God tot hem kwam met Zijn Woord en openbaring, zei de vrome Samuël : „Spreek, Heere, Uw knecht hoort". Stil, vroom, onderworpen, gehoorzaam. Onderworpen en gehoorzaam aan God. Stil, vroom vragend : Heere, wat wilt Gij dat ik doen zal.
Dan is dat zelfbeschikkingsrecht wég ; daarvan is afstand gedaan ; de autonome mensch die zich zelf ten wet is, is dan wég; de Heere is onze God, onze Koning, onze Wetgever, onze Rechter.
Wie is God ? De mensch ? De fascistische mensch of de socialistische mensch ? De Staat, de Leider, de President, de Dictator ?
De socialist en de fascist verschillen hier principieel volstrekt niet. Geen grenzen aan de macht van den mensch, van den dictator, van den Staat, van den republikein. Mussolini of Lenin of Mirabeau of Troelstra of Wijnkoop — 't verschilt geen haar. Ze mogen verschillende inzichten hebben, maar hun beginsel is één en 't zelfde : de mensch zal met zijn almachtigen wil en met zijn helderziende wijsheid alles sturen naar zijn welbehagen en ieder — hoort ge het — ieder zal bukken ; zal bukken en gehoorzamen ; en anders — dan uit den weg geruimd ! Verzet duldt men niet.
Geestelijke vrijheid is er niet. Ja, vooral de geestelijke vrijheid is in gevaar èn bij den fascist èn bij den socialist èn bij den communist.
De christen spreekt van democratie in gezonden zin. Het volk mag niet rechtloos zijn. Het volk moet z'n invloed hebben op den gang van ons gemeenschapsleven, in Staat en Maatschappij. We zijn ook daar elkanders leden. Maar de christen vraagt om een gezonde samenwerking van Overheid en Volk, met eerbiediging van ieders plaats en van de grenzen, door God hier gesteld, naar de openbaring Zijner - waarheid in Zijn Woord. Waarbij we als christenen spreken van gezag ; ook van vrijheid ; in niets voor de gezagsmenschen en voor de vrijheidsmenschen onder doende ; maar juist dan ook eerbied hebbend voor gezag èn vrijheid, naar de beginselen van Gods Woord en Wet.
Geen democratisch geweld met vermoording van de vrijheid.
Geen fascistisch geweld met vernietiging van de vrijheid.
Waar de Heere Souverein is, daar zal gezag en vrijheid, Overheid en Volk op 't heerlijkst met elkaar verbonden zijn en 't meest gezegend samen leven.
Buigen voor Gods souvereiniteit, voor den Heere, den Almachtige. Om dan samen. Overheid en Volk, in Zijn wegen te wandelen !
Dan geen Staatsalmacht noch volkssouvereiniteit. En nu we in andere landen met angst en beven zien, dat er een Staatsalmacht is naar fascistisch beginsel, waarbij de rechten Gods geschonden worden, de Kerk van haar vrijheid is beroofd, de geestelijke vrijheid om hals is gebracht en alles zucht onder de vuist van den Staat, die god is — terwijl er weer elders een Staatsalmacht is naar revolutionair, bolsjewistisch beginsel, - waarbij de verdrukking van Kerk en volk nóg vreeselijker is en meer openlijk God gelasterd wordt — daar hebben wij als Kerk en Volk in Nederland den Heere te danken voor de groote en vele voorrechten, die wij hier nog mogen genieten. Maar tegelijk zij 't voor ons allen een oorzaak, om te waken en te bidden en te strijden, dat, onder ons toch moge gevonden worden : Heere, spreek, Uw dienstknecht. Uw dienstmaagd hoort!
De Heere onze Koning, onze Wetgever, onze Rechter !
„Wat ons aangaat, wij en ons huis, wij willen den Heere dienen".
Laat daartoe in ons gezin, in de Kerk, in de school, in onze vergaderingen, ja, overal, een gedurig gebed mogen opgaan van jongeren en ouderen !
En worde het drievoudig snoer : God, Nederland en Oranje, onder ons niet verbroken, maar worde het bevestigd en versterkt!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen