STAAT EN MAATSCHAPPIJ

VERMOOGING VAN HET CONTIGNET DIENSTPLICHTIGEN
Moesten wij de vorige week in ons artikel „'s Lands Defensie" op den grooten achterstand wijzen, welke bij het materieel van de weermacht bestaat, als gevolg van het feit, dat op de defensie-begrootingen der laatste jaren te scherp is bezuinigd geworden — van ƒ 129 millioen in 1922 liep het eindcijfer der begrooting terug op ƒ 88 millioen voor 1936, een bezuiniging dus van niet minder dan van rond ƒ 40 millioen in een tijdsbestek van 14 jaren — ook staat het er met de levende strijdkrachten niet gunstig voor.
Zooals wij in ons laatste nummer schreven, hebben de ons omringende landen kort na den wereldoorlog de motorisatie, en ook de mechanisatie (invoering van pantser-en vechtwagens) van hun legers met kracht ter hand genomen. Dit was mede een gevolg van een streven om de strijdmachten een zoodanige samenstelling te geven, geleerd door den langdurigen en uitputtenden stelling-oorlog van 1914/1918, dat weder snelle beslissingen kunnen worden bevochten. Het gevolg daarvan is, dat de mogendheden hiermede in het bezit zijn gekomen van middelen, welke er zich toe leenen, een tegenstander te overvallen en te overmeesteren, alvorens deze zijn militaire mobilisatie heeft kunnen voltooien.
Het gevaar, dat zich bij deze situatie voor een land met geringe diepte als het onze voordoet, is dat der strategische overvalling, een vijandelijke overvalling, waarbij de tegenstander onverhoeds tot diep in het land doordringt ter bezetting van strategische punten.
Ten einde nu de opmarsch te bemoeilijken van gemotoriseerde en gemechaniseerde afdeelingen, in wier bedoeling het ligt tot overvallingen over te gaan, zullen kleine versterkingen op daartoe geëigende punten nabij verschillende belangrijke opmarschwegen worden gebouwd. Deze versterkingen (kazematten), bewapend met anti-vechtwagens geschut, zullen, zooals vanzelf spreekt, te allen tijde een voldoende en goed geoefende bezetting moeten hebben.
Nu laat de sterkte van het contingent dienstplichtigen, zooals de Dienstplichtwet in artikel 27 der Wet dit bepaalt, ± 22.000 man, niet toe, dat de lichtlng in meer dan twee ploegen wordt gesplitst. Het gevolg van dit twee ploegen-stelsel is, dat gedurende één maand bij het hoofdwapen, de infanterie, geen enkel man onder de wapenen is, en aannemend (zooals in de practijk geschiedt), dat de dienstplichtigen eerst na een verblijf van drie maanden in het leger afgericht zijn, zijn dus gedurende zeven maanden van het jaar geen geoefende infanterie-soldaten beschikbaar.
Om In deze leemte te voorzien, is uitbreiding van het contingent dienstplichtigen noodzakelijk, want daardoor zal het mogelijk zijn tot het drieploegen-stelsel over te gaan en is men er van verzekerd gedurende het geheele jaar een veiligheidswacht ter beschikking te hebben.
Bovendien geeft een verhooging van het contingent nog dit voordeel, dat voor het verkrijgen van de vereischte oorlogssterkte van de landmacht minder lichtingen zullen noodig zijn dan thans het geval is en derhalve de strijdmacht in 1ste linie in het algemeen uit jonger personeel zal bestaan.
Is dus uitbreiding van het contingent dienstplichtigen urgent, de Regeering acht deze maatregel voorshands niet toelaatbaar in verband met den financieelen toestand des Rijks.
Dat naast de materleele uitrusting van de weermacht, waarvoor thans een fonds wordt gesticht tot een bedrag van ongeveer ƒ 53 millioen, niet tegelijkertijd de aandacht geschonken wordt aan de levende strijdkrachten, valt te betreuren. Intusschen zal er naar een weg moeten worden gezocht, om toch op de een of andere wijze in de leemte te voorzien.
Zooals de toestand nu is, kan hij niet worden bestendigd.
Ook voor de vloot wordt het bemanningsvraagstuk een brandende kwestie.
Verhooging van het contingent is zoowel voor de landmacht als voor de zeemacht dringend noodzakelijk.

DEFENSIE-CIJFERS
In een overzicht betreffende den militairen dienstplicht en den duur der opleidingen van de dienstplichtigen, de vredessterkte en de uitgaven voor de weermacht in een aantal Europeesche Rijken, heeft dr. Colijn duidelijk doen uitkomen, dat wat de militaire druk op de bevolking en de uitgaven voor de defensie aangaat, Nederland verre beneden die van andere Europeesche mogendheden staat.
Zelfs in landen als Zweden en Denemarken, waar de Sociaal-Democraten over grooten invloed in de Regeering beschikken, is de vredessterkte van land-en luchtmacht in percenten uitgedrukt 0.33 en 0.3, terwijl dit percentage voor Nederland maar 0.2 bedraagt. Grooter is nog het verschil ten aanzien van wat de beide Noordsche Rijken en Nederland voor de defensie uitgeven. De uitgaven voor de weermacht (leger, vloot en luchtmacht) is in percenten van de geheele Staatsbegrooting uitgedrukt, voor Zweden 14.3, voor Denemarken 16.3 en voor Nederland 8.69.
Uit deze gegevens komt duidelijk naar voren, hoe geheel onjuist de redeneering is, die men vaak hoort, dat de persoonlijke en geldelijke offers, die Nederland voor zijn defensie vraagt, hoog zijn.
Een vergelijking, die voor ons land ook van belang is, is die met het naburige België, daarvan deelt het Overzicht mede, dat de vredessterkte van het Belgische leger bedraagt 678000 man, terwijl die van Nederland is 17.200 man (gemiddelde dagsterkte) ; en voorts dat in België het percentage van de Staatsbegrooting ten behoeve van leger, vloot en luchtmacht, komt op 16.9, terwijl dat van Nederland, zooals wij hierboven zagen, slechts 8.69 bedraagt.
De cijfers en gegevens van het Overzicht zijn ongetwijfeld leerzaam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen