Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

STAAT EN MAATSCHAPPIJ

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

STAAT EN MAATSCHAPPIJ

Gemis aan verantwoordelijkheid

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wij hebben de vorige week naar aanleiding van de gewijzigde internationale verhoudingen en van het feit, dat zoo goed als heel Europa bezig is aan den bewapeningswedloop deel te nemen, waardoor de kansen voor het uitbreken van een nieuwen wereldoorlog sterk zijn vergroot, de aandacht gevestigd op de noodzakelijkheid, dat ook bij ons onverwijld ai die maatregelen zullen worden getroffen, die noodig zijn om onze weermacht, voor wat betreft uitrusting en organisatie ter beveiliging van de neutraliteit en ter handhaving van de onafhankelijkheid aan de gewijzigde internationale machtsverhoudingen aan te passen.
Nog zeer onlangs melde dr. Colijn op den hoogst onzekeren toestand, waarin ons land verkeert ten gevolge van de algemeene versterking der bewapening, die ongetwijfeld een verontrustend verschijnsel is en waaraan ons volk zoo maar niet zonder meer mag voorbijgaan. De politieke spanningen — aldus de Minister-President — die er zijn, worden door den bewapeningswedloop, die ontketend is, versterkt en daarmede nemen de gevaren voor de ontlading van die politieke spanningen ook ongetwijfeld toe.
Daarom was het de vorige week, toen in de Tweede Kamer de stemming plaats had over het wetsontwerp tot het instellen van een defensiefonds een groote teleurstelling, dat van de 89 aanwezige Kamerleden er nog 27 afgevaardigden waren, die hun stem, aan het fonds tot verbetering van de materieele uitrusting van land-en zeemacht onthielden.
Onder deze 27 Kamerleden bevond zich ook de groote groep der Sociaal Democratische Arbeiders Partij. Wel gaf de Kamerfractie bij monde van haar voorzitter bij de beraadslagingen over het Defensiefonds toe, dat eenzijdige ontwapening, waarvoor de Sociaal Democraten tot voor nog kort jaar en dag hadden gepleit, onmogelijk was geworden en ook verklaarde de heer Albarda, dat de weermacht toehoorde te worden voorzien van deugdelijke weermiddelen, maar toen het op de daad aankwam, schrikten de Sociaal Democraten terug en brachten zij hun stem uit tegen het wetsontwerp, dat juist diende om verbetering te brengen in de materieele uitrusting van de weermacht. De grond voor dit tegenstemmen was, dat de verbetering kosten met zich zou brengen.
Hoe geheel anders stonden de Sociaal Democraten hier ten opzichte van de landsverdediging, wanneer men hun houding vergelijkt met die van hun geestverwanten in het buitenland.
De Sociaal Democraten ten onzent, die voor de ontwikkeling van de Socialistische denkbeelden zoo telkens met instemming verwijzen naar de Socialistisch geregeerde Scandinavische landen, vinden echter daar geen steun voor de militaire politiek, die zij hier te lande voorstaan.
In Zweden — zoo melden de bladen — heeft de Minister-President aan de Sociaal Democra­tische Rijksdagfractie bijzonderheden medegedeeld over het wetsontwerp tot reorganisatie van de nationale verdedigingsmiddelen, dat de Regeering binnenkort bij het presidium van den Rijksdag zal indienen. Volgens dit ontwerp — zoo zeide de Sociaal Democratische Minister — zou de begrooting 130 a 135 millioen kronen toedragen, waarvan 73 millioen bestemd voor het leger en de luchtverdediging, 33 millioen voor de marine en 6 millioen voor de kustartillerie.
In Denemarken heeft de Sociaal Democratische Partij, die tot vóór weinige jaren nog op het standpunt stond van de ontwapening, haar koers volledig gewijzigd. 'De Socialistische bladen maken melding van de benoeminig van den secretaris van de Sociaal Democratische Partij tot Minister van Defensie, als opvolger van den Socialistischen Minister-President Stauning, die tot nu toe zelf dit departement toeheerde. De wijziging van het Kabinet beteekent de nieuwe wending in de landsverdedigingspolitiek der Deensche Sociaal-Democratie. De eerste daad nu van den nieuwen Minister van Defensie was de indiening van een voorstel om de militaire uitgaven met ettelijke millioenen Deensche kronen te verhoogen.
In Noorwegen gaat het niet anders. Ook daar wordt de Defensiebegrooting met volkomen instemming der Sociaal Democratische Rijksdagafgevaardigden met vele millioenen kronen verhoogd.
In België, waar Sociaal Democraten deel uitmaken van het Kabinet van Zeeland, steunen de Socialisten de militaire politiek der Regeering.
Maar tot het niveau, waarop de Sociaal Democraten in de Scandinavische Rijken, in België en in andere landen van Europa staan, kunnen de Socialisten hier te lande zich niet opwerken.
Wel komt er op dit punt eenige kentering.
Er zijn Sociaal Democraten, die de leiding der partij ongezouten haar halfslachtigheid voor oogen durven houden.
Zoo stond in de Sociaal Democraat van 18 Januari met betrekking tot de houding, die de Sociaal Democratische Kamerfractie tegenover het Defensiefonds zou aannemen, van de hand van den Socialist, den heer Hartog, dit te lezen :
»Toen wij destijds (dat was in Augustus 1914) de mobilisatiekredieten toestonden, deden wij dit met de motiveering, dat de veiligheid des lands de beschikbaarstelling der militaire weermiddelen gebood. Het is doodgewoon halfheid en lafheid (cursiveering van ons, Red.) anderen daarvoor geld te laten voteeren en als de nood aan den man komt, die middelen weer te gebruiken. Dat noem ik onsocialistisch«.
De houding van de leiding der Sociaal Democraten is halfslachtig.
Eenerzijds willen de Sociaal Democraten zich handhaven als een partij, die de zelfstandigheid van het grondgebied wil bewaren en anderzijds houden zij zich vast aan den eisch der nationale ontwapening, die in de resolutie van 1934 uitdrukkelijk is gesteld.
De Sociaal Democratische Arbeiders Partij durft de verantwoordelijkheid niet aan.
Die verantwoordelijkheid wordt geschuwd; zelfs als het gaat om de hoogste belangen van ons land : de veiligheid van den Staat.
Ook bij de stemming over het Defensiefonds leverden de Sociaal Democraten het toewijs, dat zij hun oude standpunt nog niet hebben verlaten : de weerloosheid van Nederland te midden van een tot de tanden toe gewapend Europa.
Dit was het treurige feit, dat ditmaal voor de zooveelste maal viel te constateeren.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 februari 1936

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

STAAT EN MAATSCHAPPIJ

Bekijk de hele uitgave van donderdag 27 februari 1936

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's