VRAGEN BUS

Vraag : Wat beteekenis heeft het, als de Heiland aan het kruis bidt : „Vader, vergeef het hun, want zij weten niet, wat zij doen" ? Wie zijn die „zij", voor wie de Heiland bidt ? En wat beteekent het woord „vergeven" hier ? Worden hier de zonden verzoend en weggedaan van degenen, die Hem uitwerpen en kruisigen en lasteren ?
Antwoord : Wij kunnen ons best begrijpen, dat elk jaar, in de lijdensweken, weer bijzondere aandacht aan dit eerste kruiswoord geschonken wordt en naar de juiste beteekenis van het woord „vergeven" gezocht wordt. Wij willen een paar opmerkingen maken, wellicht dat het eenig licht ter verduidelijking geeft.
De kruiswoorden doen ons een bijzonderen blik werpen in Jezus' hart, en doen ons zien hoe Hij, de lijdende Heiland, staat tegenover den Vader, tegenover Zijn vrienden en tegenover Zijn vijanden. Het eerste kruiswoord is een bede, en dan niet voor Zichzelf, maar een bede aan Zijn Vader voor Zijn vijanden. Dat is al zoo bijzonder ! Laten we er allen op letten ! Voor Zijne Vijanden !
Straks zal het warden : „Mijn God, Mijn God !" Nu is het: „Vader". En de Zoon bidt den Vader voor Zijn vijanden. Voor welke vijanden ? In de bede zelve staat: „want zij weten niet wat zij doen". Dat is dus de cirkel, de kring die de Heiland Zelf trekt: 't zijn die vijanden van Hem. die niet weten wat zij doen. Wie zijn dat ? Dat zijn Jezus' vijanden hier in 't algemeen. Zelfs de oversten Israels zijn niet uitgezonderd, want Petrus zegt later, dat zij het door onwetendheid gedaan hebben ; terwijl Paulus óók zegt : „indien zij ze gekend hadden, zoo zouden zij den Heere der heerlijkheid niet gekruisigd hebben". Door onwetendheid. Wat geen onschuldigheid is, want dan behoefde er niet voor hen gebeden te warden en behoefde er geen sprake te zijn van „vergeven", 't Gaat om een misdrijf welke misdaad het is geweest, is voor ons duidelijk, al verzwijg  de Heiland deze misdaad en al noemt Hij haar nu niet, maar „zij hebben het toch niet in alles doorzien en niet alles geweten".
Terwijl de Heiland bidt, bedrijven zij de misdaad. En nu hooren we den Heiland niet bidden: „Delg, delg toch uit al hun euveldaan". Dat hooren we niet. En wat de Heiland Zelf niet zegt, moeten wij er niet van gaan maken. We hooren den Heiland bidden : „vergeef". En 't woord „vergeven" beteekent hier en dikwijls in de Schrift: „niet aanstonds de misdaad toerekenen en ten volle straffen". Het beteekent: , nog even opzij zetten en laten rusten". Het beteekent: „genadig uitstel van de rechtvaardige straf verleenen, opdat zij in den weg van waar berouw nog behouden mogen worden". Het is hier een volksmisdaad, welke, naar Gods rechtvaardig oordeel een dadelijke en oogenblikkelijke straf van verdelging eischte. Lees het verhaal van Israels zonde maar in Numeri 14, waar Israël, nadat de verspieders zijn wedergekeerd, tegen God en Mozes opstaan en zwaar zondigen. Lees dan b.v. vers 19 eens, waar Mozes bidt en zegt: „Vergeef toch de ongerechtigheid dezes volks, naar de grootte Uwer goedertierenheid enz." En het genadig antwoord luidt in vers 20: „Ik heb hun vergeven naar uw woord". Niet aanstonds zullen ze verdelgd worden. De aarde opent zich niet om hen te verslinden, als Dathan, Korach en Abiram. Geen vuur uit den hemel steekt hen in brand, geen doodelijke slangenbeten wonden hen, waarbij duizenden en duizenden in één oogenblik sterven. En zóó nu bij het kruis. De doodslagers van den Zoon blijven leven, omdat de Zoon, de betere en grootere dan Mozes is, gebeden heeft! Hij had gebeden, dat God hun niet dadelijk de misdaad zou toerekenen tot een eeuwig verderf. Hij komt Gods rechtvaardige wraak onderscheppen, om die af te keeren van hen. „Genade is uitgestort op Zijn lippen" en Hij bidt, opdat zij nog tijd zouden ontvangen tot berouw en bekeering. En zij blijven leven ; terwijl straks de schare, diep bewogen, zich zal terugtrekken, „slaande op hun borst". Opdat er straks velen zullen leeren vragen aan de discipelen: „Mannen, broeders ! wat moeten wij doen om zalig te worden ? " Opdat straks zelfs van de priesters het geloof gehoorzaam zullen worden, zich in Zijn Naam zullen laten doopen.
Onbegrijpelijk is de lankmoedigheid en goedertierenheid Gods, des Vaders. Gadelooze liefde is er bij den Heiland, ook als de menschen Hem op 't hoogst tergen en lasteren en hoonen. Hij pleit en bidt voor hen, zeggende : „Vader zij weten niet wat zij doen".
Er is een zondigen, waarbij niet meer te hopen valt. Ezau, Judas, zijn ons ten voorbeeld. De genadedag met de genademiddelen is er: „Heden, indien gij Mijne stem hoort, zoo verhardt u niet, maar laat u leiden". En het gaat er om, dat wij ons als zondaren geheel.en ongedeeld aan den Heiland leeren overgeven ; aan Hem, De aan het kruis Zijn grootste gehoorzaamheid en Zijn teederste liefde openbaarde. Zonde weet Hij zonde te zijn, stervende voor de zonde. En „genade" is dan „uitgestort op Zijn lippen".
Wat moet er innig medelijden zijn bij ons, met die honderden en duizenden, die zondigen, waarop het rechtvaardig oordeel Gods volgen zal, maar waarvan ook wij hebben te zeggen : „zij weten niet wat zij doen", dagelijks dan voor hen biddende : „Vader, ontferm U". Om den dag der genade met de genademiddelen aan te prijzen aan jongen en ouden, opdat zij zich niet verharden ten einde toe.
Alleen bij den Heiland aan het kruis is het voor zondaren veilig !
Hoort, Hij bidt!
Voor zondaren !

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen