VRAGENBUS

Vraag : Kon de mensch in het Paradijs volkomen gehoorzaam zijn aan den wil van God ?
Antwoord. Ja, de mensch was zóó geschapen, dat hij aan Gods wil kon gehoorzaam zijn in zijn drievoudig ambt van profeet, priester en koning. De mensch was geschapen : kunnende niet-zondigen. Er was dus een mogelijkheid om te vallen. Zoo was de mensch geroepen zijn gehoorzaamheid, vertrouwen en liefde te openbaren en te bestendigen. Dan zou hij, in den weg der gehoorzaamheid, komen tot de toestand van : niet-kunnende zondigen. Hij zou dan boven de zonde zijn uitgekomen, volhardende in den weg der gehoorzaamheid.
De vrijheid van den mensch om gehoorzaam, maar ook ongehoorzaam te kunnen zijn, noemen we de kiesvrijheid van den mensch in den staat der rechtheid.

Vraag : Had Adams latere zonde voor ons dezelfde gevolgen als die in 't paradijs ?
Antwoord. Neen. Adams zonde in 't paradijs heeft voor ons die ontzaglijke beteekenis gehad (erfschuld—erf smet; erfzonde), omdat Adam toen stond als ons verbondshoofd en wij allen in hem begrepen waren. Maar Adams latere zonde komt voor hem persoonlijk en strekt zich niet verder uit over ons, omdat hij toen niet meer verbondshoofd was.

Vraag : Hoe wordt het ons persoonlijk duidelijk dat we Christus toebehooren ? Hoe weten wij het van anderen ?
Antwoord. Het wordt ons duidelijk door het geloof, dat ons leert Christus te omhelzen en dat ons al Zijne weldaden deelachtig maakt. Het geloof is dan geen oorzaak van onze zaligheid, want het is geen verdienstelijk werk, doch een gave van God en het doet het voorwerp des geloofs Jezus Christus belijden, den Heer e aanroepend, zeggende : Abba, Vader!
Hoe we het dan van anderen weten of ze Christus toebehooren?
Uit hun belijdenis en wandel, zooals ons geloofsoog dat leert onderscheiden. Over het inwendige hebben wij niet te oordeelen, dat komt alleen den Heere toe; maar over belijdenis en wandel gaat ons geloofsoog, om den boom en de vruchten te onderkennen.
Bij ons zelf gaat het dan om het getuigenis des Heiligen Geestes, dat de Geest getuigt met onzen geest, dat we kinderen Gods zijn.
Van anderen kunnen we nooit zeker zijn, omdat we daar het getuigenis des Heiligen Geestes niet hebben en we moeten afgaan op hunne woorden en werken, belijdenis en leven; maar dan kan er ook geveinsdheid zijn (hypocrieten).

Vraag: Kan er geloof bestaan zonder zekere, betrouwbare kennis ?
Antwoord. Neen. Want men kan niets gelooven en aannemen zonder dat het een vaste vorm beeft aangenomen en inhoud heeft gekregen. Zoo moet er in het geloof aan het vertrouwen kennis, vaste en betrouwbare kennis voorafgaan. En dat heeft voor den Christen als inhoud : alles - wat God ons in Zijn Woord heeft beloofd.
„Dit is het eeuwige leven, dat zij U kennen, den eenigen waarachtigen God en Jezus Christus dien Gij gezonden hebt".
Zonder kennis van de Goddelijke, Schriftuurlijke waarheden kunnen we niet gelooven.
En die kennis moet „zeker" zijn (volgens onzen Cat. Zondag 7) wat geenszins beteekent een „zekere onbestemde, wazige kennis" ; maar een zekere, stellige of vaste kennis, die geen zweem van twijfel toelaat.
Ons „ongetwijfeld" christelijk geloof, dat zeer „vast" is, moet een vast, stellig begrip hebben van de hoofdsom des Evangelies.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen