STAAT EN MAATSCHAPPIJ

Het ziet er in de wereld donker, zelfs zeer donker uit.
Men hoort van oorlogen en van geruchten van oorlogen.
Immers zien wij hoe de volken met koortsachtigen haast bezig zijn om hun legers te versterken en de toerustingen te verbeteren, opdat de nieuwe wereldkrijg hen niet overvalle.
Men hoort van beroerten en revoluties in de kreet, die uit millioenen keelen gehoord wordt : laat ons de banden verscheuren en de touwen van ons werpen.
De revolutiestorm steekt op.
De revolutionairen zijn bezig zich zoowel in Europa als daarbuiten te organiseeren tot een macht, welke als zij tot stand komt in het bijzonder aan het leven van de kerk, het gezin en de jeugd, als de toekomst van het volk, niet ongemerkt zal voorbijgaan.
In Rusland, Italië en Duitschland heeft het proces zich alreede voltrokken. In die landen heerscht de dictatuur, met het gevolg, dat de staatkundige-zoowel als de geestelijke vrijheid aan banden werd gelegd.
In Rusland hebben de communisten de kerken verwoest en werd de religie in een godlooze beweging omgezet. In Duitschland is de mythe van bloed, bodem en ras bezig om het kruis van Christus te verdringen om daarvoor in de plaats te stellen het hakenkruis ; de Dienst des Woords moet dienstbaar worden gemaakt aan de verheerlijking van het nationaal-socialistisch beginsel ; de Kerk moet de jeugd afstaan aan den Staat, ten einde de jeugd in de „Volksche" d.i. in den heidenschen geest te kunnen opvoeden.
Men wordt schier door schrik bevangen, wanneer men zich de toekomst van volken indenkt, die vervreemd zijn van het Christendom en aan het heidendom zijn toegevallen en men zich daarbij rekenschap geeft van de gevaren, die uit dien hoofde voor de Christelijke cultuur dreigen.
Ondertusschen gaat de revolutieonneering der volken voort.
In Spanje wierp zich bij de jongste verkiezingen een bewind op van mannen van anarchistisch-syndicalistisch signatuur, die oogluikend toelieten, dat de schrikkelijkste terreur over de bevolking werd uitgeoefend en dat kerken werden verwoest of verbrand. Het gevolg was, dat de opstand uitbarstte, welke tot den burgerkrijg voerde, die nu reeds langer dan een half jaar op het Iberisch schiereiland woedt.
In Frankrijk, waar het revolutionair bewind het volksfront oprichtte, ziet de volksfrontregeering slechts ternauwernood kans om de orde en het gezag te handhaven. De Regeering heeft de eischen der revolutionairen uit te voeren, wil het niet tot gewapende conflicten komen, zooals onlangs nog het bloedbad, dat in een buitenwijk van Parijs plaats vond, of wil de Regeering niet het gevaar loopen, dat de fabrieken door de arbeiders worden bezet.
In België wordt samenwerking gezocht tusschen sociaal-democraten en communisten, die door hun optreden gestadige onrust brengen in 't bedrijfsleven ; de talrijke stakingen van den laatsten tijd zijn daarvan symptomen, waarbij de nationaal-socialisten handlangersdiensten bewezen. Deze laatsten doen in het opruien van stakers voor de communisten niet onder.
Uit Amerika wordt bericht, dat de toestand daar in vele opzichten reden geeft tot bezorgdheid. De methoden, welke de arbeiders daar gebruiken om hun eischen af te dwingen, doen sterk denken aan die van Moskou. De arbeiders nemen bezit van de fabrieken. De Regeering schijnt er voor terug te schrikken om tot krasse maatregelen over te gaan, omdat daaruit — zoo lazen wij onlangs — plaatselijke opstanden kunnen voortvloeien, terwijl hoogstwaarschijnlijk de machines in de fabrieken zouden worden vernield.
Zoo heerscht over de geheele wereld onrust, waarvan de revolutionairen gebruik maken om door het uitoefenen van terreur zich een machtspositie te verzekeren.
Gelukkig mogen we hier in Nederland door de bewarende hand Gods nog een stil en gerust leven leiden.
De Regeering handhaaft met kracht het gezag.
Maar ook hier dreigen gevaren.
De Marxisten en Nationaal-socialisten in Nederland zijn niet van andere makelij dan de geestverwanten van over de grenzen. Het Marxisme en Nationaal-socialisme zijn ook hier te lande revolutionair.
Het moge waar zijn, wat de Marxisten betreft, dat de sociaal-democraten van een samengaan met de communisten niet willen weten. Doch het zijn geen principieele maar tactische overwegingen, die de eerstgenoemden een eigen weg doen bewandelen.
En wat de nationaal-socialisten aangaat, ook deze zijn bezig om een machtspositie te veroveren, welke ten doel heeft om, wanneer het gunstige oogenblik is aangebroken, het gezag tot zich te trekken.
Daarom heeft men ook bij ons op zijn hoede te zijn.
De Overheid mag en moet den eisch stellen, dat de onderdanen zich gebonden weten tot gehoorzaamheid.
Romeinen 13 spreekt tot heel ons volk met Goddelijk gezag : „Alle ziel zij den machten, over haar gesteld, onderworpen ; want er is geen macht dan van God, en de machten die er zijn, die zijn van God verordend. Alzoo, dat die zich tegen de macht stelt, de verordening Gods wederstaat ; en die ze wederstaan zullen over zich zelven een oordeel halen. Daarom is het noodig onderworpen te zijn, niet alleen om der straffe, maar ook om des gewetens wil."
Laten wij dezen eisch uit Gods Woord ons steeds voor oogen houden.
En dat wel in het bijzonder in de donkere tijden, waarin wij leven.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen