VRAGEN BUS

Vraag : Wat beteekent 't woord Sacrament?
Antwoord : Het woord Sacrament is natuurlijk niet van Nederlandschen oorsprong; 't is een Latijnsch woord: Sacramentum. Vroeger was het bij de Romeinen ,,een zaak tot heilig gebruik bestemd en geschikt", 't Was het geld of het waardevol pand, dat, bij een twistzaak door elk der partijen bij den priester, dus op een heilige plaats, werd gedeponeerd, onder voorwaarde, dat het pand of 't geld verbeurd was, als men bleek de zaak verloren te hebben. Dus: heilig onderpand op een heilige plaats neergelegd. Ook beteekende 't woord Sacramentum: de eed hij een heilige plechtigheid ; vooral de krijgseed, die bij het vaandel op plechtige wijze werd uitgesproken in tegenwoordigheid van anderen.
Bij christelijke schrijvers beteekent Sacramentum: een heilige handeling, waarin geestelijke waarde ligt en waardoor geestelijke waarden worden afgebeeld of afgeschaduwd (Tertuliianus gebruikte het zoo 't eerst). We hebben dus te doen met heilige handelingen onder zekere teekenen en miet zekere plechtigheden, waardoor geestelijke dingen worden afgebeeld en voorgesteld, met de bedoeling door zichtbare voorstelling verzekering te geven, dat die geestelijke dingen waar en vast en zeker en betrouwbaar zijn. Zoo werden de Sacramenten: teekenen, afbeeldingen, voorbeelden van belangrijke, geestelijke dingen, om te dienen als onderpanden en zegelen ter bevestiging.
De Sacramenten moeten dus altijd zichtbare teekenen zijn, die door zichtbare teekenen zóó spreken van geestelijke, heilige dingen, dat die geestelijke zaken onmiddellijk voor onzen geest geroepen worden en ons voor oogen komen staan, om tot ons hart te spreken en ons bevestiging te brengen van de beloften, die er in die teekenen zitten, 't Moeten teekenen zijn, die onmiddellijk inbegrepen moeten worden, die onmiddellijk aanslaan in 's menschen geest.
Zoo zijn het dan teekenen, die niet alleen teekenen zijn, die alleen maar wat vertoonen, vertegenwoordigen, afbeelden en laten zien — maar ze moeten ook bevestigen en versterken en de beloften, die er in besloten liggen, verzegelen, zoodat we er bij de Sacramenten volkomen op vertrouwen.
Het getuigenis, dat in de belofte zit, Wordt dan door een tweede Goddelijk getuigenis, dat in het Sacrament, als teeken en zegel tot ons komt, bevestigd en versterkt. Want het gaat om de belofte des Evangelies, maar die belofte des Evangelies moet ons dan, naar Gods bestel in Zijn Kerk, nader gebracht worden aan de ziel door de Sacramenten.
Zoo moeten we niet blijven staan bij de Sacramtenten als zoodanig, maar we moeten de Sacramenten uit Gods hand ontvangen in Zijn Kerk, om nader gebracht te worden bij den geestelijken inhoud, die zichtbaar in de Sacramenten ons wordt voorgesteld en naderbij gebracht. Geen magische, toverachtige werking zit er in de Sacramenten, maar een geestelijke, afbeeldende en versterkende beteekenis, waarop de geloovigen hebben acht te geven.
Onze CatechiSmus zegt: „De Sacramenten zijn heilige, zichtbare teekenen en zegelen, van God .ingezet, opdat Hij ons door het gebruik daarvan de belofte des Evangelies des te beter te verstaan geve en verzegeIe ; namelijk : dat Hij ons vanwege het eenige slachtoffer van Christus, aan 't kruis volbracht, vergeving der zonden en het eeuwige leven uit genade schenkt" (Zondag 25 vr. en antw. 66).
En onze Catechismus verzekert dan nog eens bovendien (in vr. en antw. 67), dat beide Sacramenten, Doop en Avondmaal, 't zelfde bedoelen, n.l. „ons geloof wijzen op de offerande van Jezus Christus aan het .kruis, als op den eenigen grond der zaligheid". Want, zoo staat er : „Want de Heilige Geest leert ons in het Evangelie en verzekert ons door de Sacramenten, dat onze volkomene zaligheid in de eenige offerande van Christus staat, die voor ons aan het kruis geschied is”.
Driemaal zegt onze Heid. Catechismus in die ééne Zondagsafdeeling (n.l. de 25ste) dat onze zaligheid enkel en alleen gelegen is in het eenige slachtoffer van Christus, aan het kruis volbracht.
Driemaal achter elkaar!
Geheel in den geest van het Gereformeerd Protestantisme.
Vandaar dat wij b. v. bij des Heeren Heilig Avondmaal niet moeten hebben de Roomsche gedachte van de transsubstantiatie (dat de substantie van brood overgaat in de substantie van vleesch, enz.) ; ook niet de Luthersche gedachte van de consubstantiatie (dat in, met en onder het brood de wezenlijke lichamelijke tegenwoordigheid van Jezus gedacht moet worden; ons Avondmaalsformulier zegt daarom nadrukkelijk: ,,zoo laadt ons met onze harten niet aan het uiterlijke brood en den wijn blijven hangen, maar dezelve opwaarts in den hemel verheffen, waar Christus Jezus is, onze Voorspraak, ter rechterhand Zijns hemelschen Vaders, waarheen ook de Artikelen van ons Christelijk geloof wijzen; dat dus bedoeld is tegen de Luthersche voorstelling te waarschuwen en een beterere weg te wijzen !) We moeten óók niet hebben de Zwingliaansche gedachte van de figuratie, alsof het alléén om een historisch feit gaat, dat ons voor oogen afgebeeld wordt, want het is veel méér dan dat. Het is Calvijn, die ons wijst op de dynomystica, dat is : de geestelijke gemeenschap met 't lijden en sterven van Christus, om er in geloove ons geheele vertrouwen op te zetten en in ons geloof daardoor gesterkt te worden.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen