Rondblik buiten de Grenzen

Men zegt, dat de Chineezen vroeger ten oorlog trokken op geruischlooze pantoffels, beschermd door een parapluie en met een lantaarntje op de borst. Dat zal wel héél erg lang geleden zijn. Tegenwoordig is de oorlogstoerusting van China ook zoo kinderlijk niet meer. Maar als men nu leest, dat Chineesche vliegeniers per ongeluk hun bommenlast op twee punten van de internationale concessies hebben laten vallen en daar door ruim 1200 dooden maakten, dan moet men toch onwillekeurig aan 't oude verhaaltje denken. De Chineesche vliegeniers hadden een vergeefschen aanval gedaan op Japansche oorlogsschepen, welke in de Wangpoe, nabij de Zuid-Chineesche hoofdstad Sjanghai gestationneerd lagen. Door het Japansche afweergeschut waren — zoo luidt de Chineesche lezing — de bommenrekken van de vliegtuigen beschadigd, en zoo is de gevaarlijke last terecht gekomen waar ze niet behoorde: te midden van een groote menschenmenigte, die zich van geen naderend onheil bewust, in de omgeving van Wangpoe-kade te Sjanghai bevond. De geheele wijk was bezaaid met lijken, meerdere gebouwen gingen tegen den grond. Het meerendeel der slachtoffers zijn Chineezen, doch ook bevinden zich eenige Amerikanen en Russen onder hen.
Geen wonder, dat de Chineesche legerleiding haar spijt over het gebeurde heeft uitgedrukt. De Verklaring over de kapot geschoten bommenrekken, lijkt niet erg aannemelijk. Zouden alle betrokken vliegtuigen op dezelfde wijze gehavend zijn ? Het heeft er meer van weg, dat de jeugdige en onervaren piloten hun zware verantwoordelijkheid niet hebben beseft. Op z'n minst genomen is het lichtvaardig om met kapot geschoten bommenrekken over een zoo dichtbevolkte woonwijk te vliegen. De Chineesche vliegers hebben dan ook toegezegd, dat niet meer over de internationale concessie zal worden gevlogen, mits het Japansche vlaggeschip naar elders verplaatst wordt. Het schip is inderdaad hooger op gaan liggen, en wordt nu op allerlei wijze door de Chineezen bestookt.
Er wordt in Sjanghai zoó hevig gevochten, dat het moeite kost de vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen. Er zijn voor dit doel Fransche, Britsche en Amerikaansche versterkingen onderweg.
Dat er in Sjanghai zoo gevochten wordt, bewijst wel dat de Japansch-Chineesche spanning niet alleen in Noord-China tot uitbarsting is gekomen. Deze stad ligt ver verwijderd van het terrein, waar de Japanners speciale veroveringsdoeleinden hebben. Er wonen in deze belangrijke millioenenstad echter een 30 duizend Japanners. Voorts is Sjanghai het financieele en commercieele centrum van Zuid-China, zoodat klappen, die hier vallen, Zuid-China in den hartader treffen. Overigens blijven de Japanners in Noord China niet zonder succes bezig om de Chineesche troepen te verdrijven.
Hoezeer de groote mogendheden de gebeurtenissen in het verre Oosten ook met aandacht volgen, zij blijven tot dusverre passief. Waarschijnlijk hopen zij zoodoende het conflict nog te kunnen „localiseeren". Als de (nog niet officieel „verklaarde") oorlog tusschen Japan en China echter voort blijft duren, zullen de belanghebbende „buitenstaanders" toch wel een woordje gaan mee-spreken.
Rusland is er niets op gesteld dat Japan nog een beetje dichter naar Moskou opschuift. Niet ten onrechte zei een Chineesche minister, dat China in vrede met Rusland en geheel Europa wil leven. En Japan zal zich waarschijnlijk het Japansch-Duitsche verdrag herinneren, als het verkondigt, dat het „zuster China" voor het communistische gevaar wil behoeden.
En dan (last, not least) zijn er ook nog Engeland en Amerika, die bij de situatie in 't Oosten een weinigje belang hebben. Niet voor niets heeft Amerika tal van eilandjes in den Stillen Oceaan tot goed-ingerichte vloot-bases met olie-depóts aangelegd ! We zullen van een en ander wel meer hooren.

Van China naar Spanje. Het moge een heele afstand zijn, als men een rondblik buiten onze grenzen doet wordt de aandacht als vanzelf op beide punten gevestigd. Het is ook niet „toevallig" dat het oude conflict Japan-China juist nu tot een uitbarsting komt. Als Europa niet reeds zoo handen vol werk had om het Spaansche „conflict" ten koste van alles te localiseeren, zou het zich waarschijnlijk meer intensief met het Oosten bezig houden. En dat weet men daarginds evengoed als hier. De Engelsche bewapening neemt gestadig toe, maar het Britsche rijk is nog niet gereed om meer dan één schok tegelijk op te vangen. Het wil zoo'n schok althans liefst nog wat uitstellen.
Wat overigens de situatie in Spanje betreft: Franco heeft het offensief in Noord-Spanje hervat en zijn troepen rukten een duchtig stuk in de richting van Santander op. Op zee is het erg roerig. Telkens krijgt men weer berichten over oorlogsschepen van onbekende nationaliteit, die een of andere boot met z.g.n. contrabande In den grond boren of opbrengen.

Over den Kerkstrijd in Duitschland doen tegenstrijdige berichten de ronde. Verheugend is het, te vernemen dat de verschillende richtingen in de Belijdenisbeweging elkaar gevonden schijnen te hebben en nu één lijn zullen trekken tegen de machts-overschrijding van den Staat. Bij geruchte wordt vernomen, dat het meerendeel der gevangen genomen predikanten vrijgelaten zouden worden. Mogelijk houdt deze in uitzicht gestelde geste verband met den in September te houden Neurenbergschen partij-dag. Alsdan zal Hitler uitvoerig over het probleem „Staat en Kerk" spreken, en ook de Wereldkerkenconferentie te Oxford en haar boodschap behandelen. Als de Führer tenminste op 't laatste moment geen ander onderwerp voor zijn rede kiest. Dat is wel eens vaker gebeurd.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen