NINEVÉ

Ninevé was de hoofdstad van Assyrië, zij is gebouwd door Nimrod, „een geweldig jager voor het aangezicht des Heeren", die uit het land Sinear is getrokken naar Assur (zooals Gen. 10 vers 11 in juiste lezing luidt. Volgens prof. dr. G. Ch. Aalders, Korte Verklaring der Heilige Schrift, Genesis). Dat komt overeen met wat we lezen in Micha 5 vers 5, waar Assur „het land van Nimrod" heet. (Aalders, blz. 279). De naam Ninevé staat waarschijnlijk in verband met dien van de godin Nin (— heerscheres), de voorgangster van de godin Istar of Astarte. (Prof. dr. A. Noordtzij „Gods Woord en der eeuwen getuigenis", 2e druk, blz. 397).
Sanherib heeft deze stad van een onbeduidende plaats tot een trotsche wereldstad uitgebouwd ; een geweldige stad, zeer groot en zeer mooi.
De profeet Nahum deelt o.a. van haar mede, dat „er geen einde komt aan haar voorraad, het is een rijkdom, samengesteld uit allerlei kostbaarheden, ze is de woonplaats der leeuwen, de weideplaats der leeuwenwelpen", vol van „zweepgeklap, wielengeratel, jagende paarden, opspringende wagens, galoppeerende ruiters, zwaardengeschitter en lansengeflikker", „gij hebt uw kooplieden talrijker gemaakt dan de sterren des hemels, uw edelen zijn als de grashuppers, en uw beambten als een zwerm sprinkhanen, die op de muren zitten op een kouden dag" (2 vers 9 en 11 ; 3 vers 2, 3, 16, 17).
Allerlei opgravingen, niet in 't minst uit den laatsten tijd (de naam van den Franschman P. E. Botta moet hier worden genoemd) hebben vele overblijfselen van haar bouwwerken en vele brokstukken van haar muren aan het licht gebracht, voorzien van allerlei opschriften, die de waarheid van den Bijbel bevestigen, welke meermalen spreekt over haar heerlijkheid.
Het was een stad van kunst en wetenschap, van schoonheid en rijkdom, van handel en nijverheid, van cultuur en weelde.
Een stad van prachtige straten, breede wegen, schitterende tempels, schoone paleizen, vol ook van liefelijke boomgaarden, sierlijke tuinen, heerlijke perken en malsche weiden met grazend vee en golvend koren.
Een stad van geweldige afmetingen : „van drie dagreizen" (Jona 3 vers 3), d. i. van ca. 60 mijlen in omtrek, met een bevolking van 120.000 kleine kinderen (Jona 4 vers 11) of ca. twee miljoen inwoners, omgeven door muren van 100 voet of 30 meter hoog, die zóó breed waren, dat gemakkelijk drie wagens daarop naast elkaar konden rijden, en op deze muren stonden 1500 torens, elk 200 voet of 601 meter hoog. Bovendien was het ook een zeer sterke stad. „Ontzaglijke stukken rots vormden den voet van „bergenhooge" muren, waar nog bij kwam, dat de nadering der stad bemoeilijkt werd door een systeem van rivieren en kanalen, welker waterstand door dammen en sluizen kunstmatig kon worden opgevoerd. (Prof. Noordtzij, blz. 432).
Evenwel, hoe groot haar heerlijkheid ook was, die zij vooral te danken had aan den reeds genoemden Sanherib, die, na Babel verwoest te hebben, Ninevé tot de eerste stad van het Oosten wilde maken, toch was ze maar tijdelijk en vergankelijk. Na den dood van Assurbanipal is haar heerlijkheid vergaan. In 612 is Ninevé gevallen in handen van een macht, die uit het Oosten van den Tigris opkwam en het Assyrische rijk verwoestte. Nauwelijks 100 jaar heeft Sanheribs stichting bestaan.
Wanneer twee eeuwen later de beroemde Grieksche schrijver Xenophon zijn troepen hier langs leidt, zijn er slechts doodsche ruïnenheuvels, waaruit geen klank opstijgt, om Xenophon en de zijnen te herinneren aan haar vroegere heerlijkheid. En weer zes eeuwen later schrijft Lucianus, een geestige Grieksche hekeldichter en schrijver : „Ninevé is zóó verwoest, dat men niet kan zeggen, waar het gestaan heeft, geen spoor is er van overgebleven".
Aldus werd vervuld het boek van het gezicht van den profeet Nahum, dat den ondergang van de „bloedstad" op levendige wijze voorspelt, gelijk ook de profeet Zefanja heeft voorzegd: „Dan strekt Hij Zijn hand uit tegen het Noorden, en Hij zal Assur te gronde richten, en Ninevé stellen tot een wildernis, een oord, dor als een woestijn. (2 vers 13).
Dat het trotsche en verwaten Ninevé zelf andere gedachten had, dan een kortstondig bestaan en een smadelijken ondergang, blijkt uit een oude inscriptie, die gevonden is en aan Sanherib toegeschreven wordt, en die aldus luidt : Ninevé
„De trotsche metropool, de stad door Astarte bemind, welke in zich de heiligdommen der goden en der godinnen in vollen getale bevat ; de duurzame stichting, de eeuwige grondvest, wier plan van oudsher aan het stargewelf geteekend was, zoodat haar samenvoegsel straalde, de kunstvolle plaats, de woning des godd'lijken raads, waarbinnen 't overvloeit van ieder kunstig werk, van alle goddelijke beslissing".
[Prof. Noordtzij, blz. 432.]

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen