STAAT EN MAATSCHAPPIJ

DE PRINCIPIELE KANT
Het voorontwerp van den Minister van Sociale Zaken, inhoudende beperkende bepalingen in zake den loonarbeid van de gehuwde vrouw, dat op dit oogenblik bij den Hoogen Raad van Arbeid in onderzoek is, heeft, wat niet anders te verwachten was, de voorstanders van de emancipatie (gelijkstelling) der vrouw, vrijzinnigen, sociaal-democraten en communisten in hooge mate ontstemd. Men gaat in links feministische kringen zelfs zoover, door het voornemen der Regeering te kwalificeeren als een aanslag op de vrijheid van de vrouw.
In deze kringen acht men het een gelukkig teeken, dat de plannen van de Regeering om de gehuwde vrouwen uit zoo velerlei passende arbeid - - zooals men dat noemt — te verdrijven, een algemeen en veelzijdig verzet uitlokt.
Arbeidersvrouwen, vrouwen met academische vorming, onderwijzeressen, huisbedienden, vroedvrouwen, ambtenaressen, liberale-, vrijzinnig-democratische-en socialistische vrouwen, zij allen — aldus schreef dezer dagen de voorzitter van de federatie „Den Haag" van de Sociaal-Democratische arbeiderspartij — één in gezindheid, teekenen protest aan tegen het Regeeringsvoornemen, dat, zoo het werkelijkheid wordt, de vrijheid van arbeid voor de vrouw een gevoelige slag zal toebrengen
Het voorontwerp — zoo ging deze sociaaldemocraat verder — is in wezen reactionnair, het wil een stuk moeilijk verkregen vooruitgang terug duwen. Het moet de overtuiging van ieder waarlijk vooruitstrevend mensch zijn, dat dit stukje vermolmde politiek geen kans mag krijgen. En daarom wordt een ieder opgeroepen om een gloeiend protest tegen deze wandaad der Regeering uit te brengen. Men ziet, dat het voorontwerp van Minister Romme den toorn en de verontwaardiging van de aanhangers der links feministische vrouwenbeweging heeft opgewekt.
Wat is nu juist van de bewering, dat, wat de Regeering zich voorneemt tot stand te brengen, een aantasten is van de persoonlijke vrijheid der vrouw?
Loopt die vrijheid bij het voorontwerp inderdaad gevaar?
Wij gelooven van niet.
De vrouw, ook de gehuwde vrouw, kan zich ook in de toekomst blijven bewegen, zooals zij wil.
De Voorzorg, het orgaan van den Christelijken Nationalen Werkmansbond, van 12 Maart merkt op, dat de vrijheid van de gehuwde vrouw om in het belang van anderen buiten het gezin werkzaam te zijn niet wordt aangetast. Zij mogen in dat opzicht doen wat zij willen. Alle belanglooze arbeid buiten het gezin mag worden verricht. De gehuwde vrouwen mogen in het belang van de gemeenschap werken, zooveel als zij willen. Zij mogen daarvoor echter geen loon ontvangen.
Deze opmerking van De Voorzorg is alleszins juist.
Doch ook de Overheid heeft een taak te vervullen. Zij heeft, om reden het gezin de sociale cel is, waaruit de maatschappij is opgebouwd, juist aan dat gezin de volle aandacht te schenken. Heeft een vrouw een gezin te verzorgen, dan moet zij daartoe de gelegenheid hebben. De Overheid zelf heeft het grootste belang bij een goed en gezond gezinsleven. Nu is de slaafsche arbeid van de gehuwde vrouw nadeelig voor het gezin, allermeest voor haar man en kinderen, maar ook in niet mindere mate voor de samenleving. Daarom kan de Overheid, wil zij het gezin en de maatschappij geen schade berokkenen, tegenover het vraagstuk van den loonarbeid van de gehuwde vrouw niet onverschillig staan.
Het gaat hier om een landsbelang van de eerste orde.
Intusschen moet het verbazen, dat ook in sommige Christelijke kringen het verzet tegen de voornemens der Regeering zijn invloed doet gevoelen.
Men redeneert dan zoó : de souvereiniteit van bet gezin brengt mede, dat de beslissing over de vraag, of de vrouw al of niet loonarbeid verricht, berust bij man en vrouw samen.
De Overheid heeft zich daarbuiten te houden. Zij heeft met wat in het gezin geschiedt, niets te maken.
Hier is een beginselzaak aan de orde.
Is de redeneering echter wel juist, dal man en vrouw het samen hebben uit te maken, of de vrouw al of niet loonarbeid zal verrichten? Deze vraag moet ontkennend beantwoord worden.
Immers bepaalt de mensch niet, hoe hij zijn leven moet inrichten, maar Gods Woord. De mensch heeft in afhankelijkheid van God den weg te zoeken, die de Heere hem aanwijst. Leidt die weg naar het huwelijk, dan hebben niet de man en de vrouw te beslissen, wat voortaan de taak der vrouw zal zijn, doch dan zullen de ordinantiën Gods, die voor het huwelijk zijn gegeven, die taak moeten uitwijzen.
In Genesis 2 : 18 ordineert God, dat het niet goed is, dat de mensch alleen zij. „Ik zal hem — zoo zegt de Heere — een hulp maken, die als tegen hem over zij.
De roeping der vrouw is dus den man bij te staan op den levensweg. En wanneer God het huwelijk met kinderen komt te zegenen, dan hebben man en vrouw saam de taak de kinderen op te voeden.
Man en vrouw zijn dus niet vrij het huwelijksleven in te richten; zooals zij dit willen. Zij zijn daarbij aan Gods ordinantiën gebonden.
Zoo de Overheid dus niet toelaat, dat de gehuwde vrouw loonarbeid verricht, dan worden daardoor de souvereine rechten van het gezin niet aangetast.
Er is dan ook geen enkele reden, ook niet van principeel standpunt bezien om zich tegen een maatregel, waarbij loonarbeid aan de gehuwde vrouw verboden wordt, te verzetten.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen