Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rondblik buiten de Grenzen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het wordt steeds duidelijker, dat Engeland na het aftreden van Eden een nieuwe diplomatieke periode is ingetreden. De min of meer idealistische volkenbondspolitiek maakte plaats voor een reeks zeer zakelijke onderhandelingen, waarbij slechts het belang van het Britsche rijk in het oog gehouden wordt, en men neemt wat onder de huidige omstandigheden te krijgen valt. Het spreekt vanzelf, dat zulk direct overleg sneller tot resultaten leidt, dan de schier eindelooze beraadslagingen te Geneve, waar op z'n minst een schijn van interniationaal récht behouden moest blijven, en zoo talrijke belangen van anderen een woordje meespraken. Maar ieder die voor een krachtige internationale rechtsorde voelt, zal zich over den huidigen gang van zaken zeker niet verblijden, en kan slechts hopen, dat het politieke Volkenbondswerk nog eens weer, en dan op hechter fundament, zal kunnen worden hervat. Anderzijds kan het Engeland ook al weer niet al te kwalijk worden genomen, dat het niet langer op-zien-komen speelt, doch de werkelijkheid onder de oogen ziet, en op grond daarvan zijn maatregelen neemt.
Ontkend kan niet worden, dat Chamberlain op den nieuwen weg goede vorderingen maakt. Na met Italië en Ierland tot overeenstemming te zijn gekomen, werden nu vriendschappelijke besprekingen gevoerd met Frankrijk. De geruchten daar van doken reeds direct na het Britsch-Italiaansche accoord op. Dat Parijs en Londen „makkelijk tot overeenstemming kwamen" (zooals Daladier verklaarde) vond zeker mede in het optreden van den nieuwen Franschen premier zijn oorzaak. Het was bekend, dat Daladier in Downingstreet goed staat aangeschreven. En waar hij duidelijk heeft latene blijken geenerlei sympathie te gevoelen voor de communistische gedachte om de Spaansche regeering in haar strijd tegen Franco te steunen, was ook over dit. punt weinig of geen verschil van meening tusschen Daladier en Chamberlain meer over.
Mèt Engeland is Frankrijk nu van meening, dat na een symbolische terugtrekking van vrijwilligers, aan Franco het recht van oorlogvoerende moet worden verleend. Waar een symbolische s terugtrekking de combinatie Mussolini-Franco wel weinig schade zal doen, behoeft niet it gevreesd te worden, dat van die zijde tegen de Fransch-Engelsche voorwaarde bezwaar zal worden gemaakt.
Als we overigens willen nagaan wat precies het resultaat der Fransch-Britsche besprekingen is geweest, moeten we ons veronderstellenderwijs uitdrukken. Want over de details der besprekingen wordt het grootste stilzwijgen in acht genomen. Er duiken echter hardnekkige geruchten op, over bepaalde samenwerking tusschen de Britsche en Fransche defensie, in het bijzonder voor wat betreft de coördinatie der luchtstrijdkrachten en der voorziening van levensmiddelen en grondstoffen. Zelfs zou een regeling getroffen zijn ten opzichte van het gebruik door de Britsche luchtstrijdkrachten van de vooruitgeschoven bases op Fransch gebied. Een en ander wil nog al wat zeggen voor het geval er eens oorlog mocht uitbreken
Het spreekt vanzelf, dat ook het Tsjechische probleem, gelijk vrijwel elke internationale kwestie, onder de oogen werd gezien. Om de gang van zaken daar zoo gunstig mogelijk te kunnen beïnvloeden werd een practische werkverdeelin-g toegepast. Frankrijk zal nu te Praag y namens beide mogendheden er op aandringen zóoveel mogelijk aan de eischen der Sudeten-Duitschers tegemoet te komen, terwijl Engeland i 2ajn invloed te Berlijn zal aanwenden, dat de eischen van die zijde vooral niet worden overdreven.
Na afloop van de besprekingen hebben de e Fransche ministers in het roemruchte Windsor Castle met den Engelschen koning en de Koningin gedineerd. Ook de nieuwe minister van buitenlandsche zaken, Lord Halifax, behoorde tot de gasten. Uit alles blijkt dat aan de jongste Fransch-Britsche besprekingen groote waarde wordt gehecht.
Het valt te vermoeden, dat Rusland de gang van zaken met zorg gadeslaat. Het is immers duidelijk, dat Daladier zich veeleer op Londen/ Rome oriënteert dan op Moskou, waar meerdere voorgangers van Daladier zich als kind in huis voelden. Maar in het Derde Rijk voelt men zich al evenzeer ongerust. Een Frankrijk dat een doelbewuste buitenlandsche politiek voert, bezig is de binnenlandsche orde te herstellen, een militair accoord met Engeland aangaat, en op het punt staat met Italië tot overeenstemming te geraken, zoo'n Frankrijk biedt een geheel ander beeld dan het nog niet lang geleden onder een Volksfrontregeering te zien gaf. En van Engeland kan, mutatis mutandis, hetzelfde gezegd worden.
Hoe de internationale toestand zich onder de zich steeds wijzigende verhoudingen verder zal ontwikkelen valt moeilijk te zeggen. Er teekenen zich bepaalde machtsverhoudingen af die elkaar mogelijk een tijdlang in evenwicht kunnen houden, doch waarvan de totstandkoming overigens slechts verklaard kan worden uit een wederzijdsch gevoel van angst en onveiligheid.
Zou deze wetenschap Berlijn misschien aanleiding kunnen geven om de kwestie der Sudeten-Duitschers niet op de spits te drijven ? Er zijn nog geen teekenen die op een bezadigde houding van Duitschland wijzen. Ter gelegenheid van den nationalen dag van den arbeid" heeft Konrad Henlein nog eens herhaald dat hij zijn (vorige week besproken) eischen ten volle handhaaft. In geen geval willen de Sudeten-Duitschers met een minderheids-positie genoegen nemen.
Het spreekt vanzelf, dat de hier gereleveerde politieke gebeurtenissen der laatste dagen geen nadeeligen invloed zullen uitoefenen op het indrukwekkend uiterlijk vertoon waarmede Hitler te Rome ontvangen wordt. De Romeinen zijn opgewekt, om met volle geestdrift te groeten „den leider van het groote Duitschland, dat in beslissende uren aan het fascistische Italië het tastbare bewijs van zijn solidariteit heeft gegeven". En Hitler van zijn kant heeft immers verklaard, dat hij nooit zal vergeten hoe Mussolini door zich afzijdig te houden, hem geholpen heeft bij de inname van Oostenrijk ? De „as" zal dan ook wel weer danig worden opgepoetst. Maar intusschen men zal er zich in Engeland en Frankrijk wel niet door laten verblinden.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 mei 1938

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 5 mei 1938

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's