Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rondblik buiten de Grenzen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

We memoreerden reeds eerder, dat ook Mussolini zich actief met de rassenleer is gaan bezig houden. Het Italiaansche ras moet zuiver gehouden worden. En hoewel het „Italiaansche ras", wetenschappelijk beschouwd, allerminst een zuiver vaststaand begrip schijnt te zijn, biedt de daarop gebouwde fascistische leer in ieder geval een dankbare gelegenheid om ook in Italië de Joden tot tweede-rangs-burgers te dégradeeren. Zoo doet men dat immers ook in Duitschland ! Maar nu kan men de Italiaansche fascisten niet méér beleedigen, dan door te zeggen, dat ze bepaalde theorieën of gebruiken van anderen hebben overgenomen. Het fascisme is door den Duce tot leven gewekt, en bezit genoeg innerlijke kracht om een geheel eigen bestaan te voeren. Imitatie is den fascisten onwaardig. Zelfs de opvallende paradepas, die eerst te Berlijn en daarna te Rome ingevoerd werd, mocht niet aangemerkt worden als-van-Hitler-overgenomen. Italiaansche geleerden kwamen er aan te pas en ontdekten dat de Romeinen vroeger, héél vroeger, heusch ook reeds met strakke, hoog-opzwaaiende beenen gemarcheerd hebben ! De Italiaansche eer was gered.
Maar wat nu de rassen-leer betreft, heeft zelfs de Paus het openlijk betreurd, dat Italië Duitschland hierin is nagevolgd. „Wij willen niets scheiden" — aldus de Paus — „in de menschelijke familie, en wij beschouwen het racisme en het overdreven nationalisme als slagboomen, die tusschen de menschen worden opgericht". Mussolini heeft daarop gereageerd door te verklaren, dat Italië met het rassenvraagstuk voortgang zou maken, en dat het dwaasheid was om te zeggen, dat Italië hierin een ander nabootst.
Men kan uit deze woorden wel afleiden, dat de verhouding tusschen het Vaticaan en Mussolini op 't oogenblik veel te wenschen overlaat. Dergelijke scherpe redevoeringen over en weer zijn we niet gewoon. Er was tusschen Mussolini en het Vaticaan, sinds jaren, een bepaalde overeenstemming bereikt, ten aanzien van beider positie. Zelfs kreeg men meermalen den indruk, dat er van een zekere samenwerking kon worden gesproken. Men herinnere zich slechts de wel zeer tegemoetkomende houding, welke het Vaticaan tegenover de annexatie van Abessynië heeft aangenomen, en de bescherming, welke de r.k. Missie in het veroverde gebied thans van de fascistische regeering geniet.
Uit het feit, dat de Paus thans zoo openlijk en beslist tegenover de fascistische rassenleer stelling neemt, blijkt dan ook wel, dat men met meer dan een klein verschil van meening te doen heeft. Blijkbaar acht Mussolini het thans niet meer noodzakelijk om het Vaticaan te ontzien. Zouden we hier soms te doen hebben met een nawerking van het Anschlus-drama ? Men weet, dat het Vaticaan zich aanvankelijk scherp heeft uitgelaten over de inlijving van Oostenrijk, waartoe Mussolini oogluikend zijn medewerking verleende. In ieder geval kan worden geconstateerd, dat de verstandhouding sindsdien zichtbaar koeler is geworden. Toen Hitler een bezoek bracht aan Italië, protesteerde de Paus krachtig tegen het groote aantal hakenkruisvlaggen in de Italiaansche hoofdstad. Van officieele zijde heeft men dat toen maar laten begaan, doch Mussolini zal er desondanks wel weinig over te spreken zijn geweest. Nadien zijn er voortdurend oorzaken van verwijdering bij gekomen. En de rassenleer, welke Mussolini nu in toepassing wil brengen, geeft uiteraard tot een conflict met de R.K. Kerk meer dan één aanleiding. Als een Christelijke Kerk haar roeping getrouw is, kan men haar met recht „anti-racistisch" en „antifascistisch" noemen, gelijk men nu de R.K. Kerk in Italië beschuldigt.

Hoe de situatie in het verre Oosten is, kan, op 't oogenblik dat we dit schrijven, nog moeilijk worden vastgesteld. Van Japansche zijde wordt gemeld, dat de heuvels, welke de Russen in Mandsjoekwo bezet hadden, door een Japansche tegenaanval weer aan de Russen ontnomen zijn. Van Russische zijde wordt dit, overigens met tal 'van bijzonderheden omkleede, bericht weer tegengesproken. Feit is in ieder geval, dat de Russen en Japanners hier duchtig slaags zijn geraakt. Aan beide zijden vielen vele tientallen slachtoffers.
Het is op zichzelf reeds ernstig, dat het grensconflict opnieuw tot zulk een bloedige botsing aanleiding heeft gegeven. Aanvankelijk werd immers gemeld, dat Japan bereid was om het conflict langs diplomatieken weg tot oplossing te brengen. Waarschijnlijk hebben echter de Japansche leger-autoriteiten (die in Japan dikwijls anders oordeelen dan de regeering) het nuttig geoordeeld om de Russen met de wapens te verdrijven. „En ze kunnen nog meer krijgen", aldus luidt de korte inhoud van de Japansche verklaringen.
En de reacties in de Russische bladen zijn zeker niet minder heftig. „Het roode leger zal de Japanners wel tot kalmte weten te brengen".
In Parijs en Londen is men echter zoo verstandig om, met het oog op deze gebeurtenissen, geen dikke woorden te gebruiken. Het jongste gevecht wordt te Londen „als een zuiver plaatselijk incident" beschouwd. Dat is ook maar 't beste. Laten we hopen, dat we het zoo kunnen blijven beschouwen. We hebben er reeds eerder op gewezen, dat er niet zoo heel veel noodig is om een grensconflict tusschen Japan en Rusland tot een wereld-oorlog te doen uitgroeien. Maar toch krijgen we in het onderhavige geval eerder den indruk, dat men elkaar over en weer eens wil „probeeren". „Hoever kunnen we gaan ? " En dan blijkt soms, dat de situatie sterker spanningen kan verdragen, dan men verwachtte.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 augustus 1938

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 augustus 1938

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's