De Catechismus van Calvijn.

ZONDAG 50.
Over het recht gebruik van den Doop.
Vraag : Wat is de juiste wijze om den Doop te gebruiken ?
Antw. : Het juist gebruik van den Doop geschiedt in geloof en met berouw ; dat wil zeggen : dat wij in hartelijk vertrouwen gelooven, dat wij door het bloed van Christus van onze onreinheid gewasschen en daardoor Gode welgevallig zijn. Vervolgens, dat wij aan onze naasten toonen door onze werken, dat de Geest van Christus in ons woont om onze eigen verlangens te dooden en steeds bedacht te zijn op de gehoorzaamheid aan Gods geboden.
Vraag : Wanneer dit voor een goed gebruik van den Doop noodig is, hoe kan men dan de kleine kinderen doopen ?
Antw. : Wij zeggen niet, dat het geloof en het berouw altijd moeten voorafgaan aan het ontvangen van het sacrament. Zij worden slechts geëischt van hen, die naar hun leeftijd, tot beiden in staat zijn. Wat nu de kleine kinderen betreft, is het voldoende, dat zij de vrucht van hun Doop openbaren, wanneer zij tot de jaren des onderscheids zijn gekomen.
Vraag : Kunt gij bewijzen, dat dit niet ongerijmd is ?
Antw. : Het blijkt wel uit de besnijdenis, die evenzeer een sacrament van berouw was, zooals Mozes en de profeten zeggen, en een sacrament des geloofs, zooals Paulus schrijft. En hier heeft God de kleine kinderen niet buitengesloten.
Vraag : Kan men bewijzen, dat er dezelfde reden bestaat om ze tot den Doop toe te laten, als er bestond om ze te doen besnijden ?
Antw. : Ja, want de beloften, die God oudtijds aan Zijn volk Israël had gegeven, zijn nu voor de geheele wereld.
Vraag : Maar volgt daaruit nu, dat wij dit teeken moeten gebruiken ?
Antw. : Ja, want als men alles goed beschouwt, voelt men immers, dat Jezus Christus ons geen deelgenooten gemaakt heeft van de genade, die oudtijds aan het volk van Israël gegeven was, om deze voor ons te verkleinen of haar duisterder te maken dan zij was, maar Hij heeft haar veeleer voor ons vermeerderd en klaarder gemaakt.
Vraag : Bedoelt gij, dat, indien wij den Doop niet aan de kinderen geven, de genade van God door de komst van den Heere Jezus dan geringer zou zijn geworden ?
Antw. : Ja, want het is duidelijk, dat wij het teeken dan niet zouden hebben, dat de ouden hebben gehad, om de goedheid en de barmhartigheid Gods over de kinderen af te beelden, hetgeen ons veel tot onze vertroosting zou doen missen.
Vraag : Hoe kunt gij dat nog anders zeggen ?
Antw. : Daar God vroeger, zich openbarend als de Vader der kinderen, gewild heeft, dat deze belofte aan hun lichamen zou verzegeld worden door een zichtbaar teeken der besnijdenis, zoo zou het niet passend wezen, wanneer er geringer verzekering in dit opzicht zou zijn sedert de komst van Jezus Christus. Want dezelfde belofte geldt, gelijk vroeger den vaderen, nu ons, en God heeft ons in Christus een nog klaarder waarborg van Zijn goedheid gegeven. En zoo zou men, daar het zeker is, dat de kinderen deel hebben aan de kracht en het wezen van den Doop, hun onrecht doen, wanneer men hun het teeken onthield, dat toch ondergeschikt is aan de beteekenende zaak.
Vraag : Onder welke voorwaarde moet men de kleine kinderen doopen ?
Antw. : Men moet hun den Doop toedienen tot een getuigenis, dat zij erfgenamen zijn van den zegen, die God beloofd heeft aan het zaad der geloovigen, opdat zij, wanneer zij tot de jaren des onderscheids gekomen zijn, de waarheid van hun Doop erkennen, om er de vrucht van te ontvangen en te openbaren.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen