Rondblik buiten de Grenzen

„Wij verlaten Rome, meer dan ooit overtuigd van de goede voornemens en den goeden wil der Italiaansche regeering. Wij zijn er zeker van, dat een beter begrip is ontstaan, en dat de besprekingen in de toekomst niet slechts vrucht zullen dragen voor de betrekkingen tusschen onze beide landen, doch voor de Europeesche samenwerking". Aldus Chamberlain in zijn boodschap, welke hij, bij het verlaten van Rome, aan de pers gaf. Zijn woorden khnken nogal opgewekt, ofschoon weinig concreet. En dat stemt ook wel overeen met den algemeenen indruk, welke men van Chamberlain's reis opdoet.
Mussolini staat als een verstandig en hoffelijk gastheer bekend. Hij heeft dus de Engelsche heeren met de noodige waardigheid ontvangen. De Duce weet, dat er verschil is tusschen een dictator, die van uiterlijke pracht en praal houdt, en een Engelsch staatsman, voor wie een ouderwetsche parapluie als „symbool zijner waardigheid" volstaan kan. Rome was nu dan ook bij lange niet zoo „opgetuigd" dan toen Adolf Hitler de Italiaansche hoofdstad bezocht. Hitler's bezoek droeg ook trouwens veel meer een officieel karakter.
Het schijnt overigens, dat Chamberlain's reis niet veel meer dan eenige vriendelijke woorden opgeleverd heeft. Mussolini wil den vrede dienen, maar schijnt zich overigens vrijheid van handelen te hebben voorbehouden. En de Engelsche delegatie had ook al weinig zin om zich op bepaalde (of onbepaalde) punten vast te leggen. Vandaar dat het resultaat der besprekingen al heel magertjes is geweest. Ja, ook de besprekingen zélf waren van korten duur. Chamberlain en Mussolini hebben tenminste , volgens een Havas-bericht, slechts weinig woorden gewisseld. Wat er over en weer te zeggen viel, konden de respectievelijke ministers van buitenlandsche zaken, Ciano en Halifax, wel af.
De belangrijkste, van de aan de orde gekomen kwesties, was de Spaansche. Men had verwacht, dat althans daarover wel positief resultaat verkregen zou worden. Maar de gegeven toezeggingen lijken ons niet bijster belangrijk. De Italiaansche vrijwilligers zullen wel zoolang in Spanje blijven, tot Franco definitief zal hebben overwonnen. En wanneer de benarde toestand van Catalonië andere mogendheden misschien tot het verstrekken van meer hulp mocht bewegen, zou Italië de non-interventie-overeenkomst als geheel mislukt beschouwen en zijn vrijheid van handelen hernemen. Dat beteekent dus, dat Italië dan ook den schijn van niet-inmenging ei aan zou geven. Erg gewichtig lijkt ons dat niet. Men zal het dan ook wel vooral gehad hebben over de vraag, wat er met de vrijwilligers zal gebeuren, wanneer de beslissing in Spanje gevallen is.

Intusschen is de Spaansche kwestie ook al wel weer zóó oud, dat men niet speciaal terwille daarvan de Italiaansche reis van Chamberlain met belangstelling tegemoet zag. Men had in Rome gehoopt, dat het lukken zou Chamberlain voor het Tunis-karretje te spannen. Maar men heeft den Engelschen premier van alle zijden zoó hardnekkig gewaarschuwd, om geen nieuwe toezeggingen te doen aan den Italiaanschen Staatsman, dat Mussolini in dit opzicht geen enkel succes heeft geboekt. Van te voren had Chamberlain zijn Franschen collega zelfs beloofd om de territoriale eischen van Italië t.o.z. van Frankrijk niet in bespreking te nemen. En toen teen de Duce probeerde daar een balletje over op te gooien, hield Chamberlain zich „van den domme". Alleen om die Britsche zwijgzaamheid reeds, is men te Parijs goed te spreken over het resultaat van Chamberlain's reis. Men acht dit positieve winst, hoe negatief resultaat de besprekingen overigens ook hebben opgeleverd. Want al heeft Mussolini geen gelegenheid gehad om over de bekende eischen zijn hart eens aan het vaderhart van Chamberlain uit te storten, dat wil niet zeggen, dat de Duce nu ook verder van die eischen wil afzien. We zullen daar nog wel nader van hooren, wanneer de gelegenheid daartoe gunstig wordt geacht.
Met een enkel woord lieten we hierboven reeds uitkomen, dat de Barcelona-regeering er op het oogenblik niet gunstig voorstaat. De troepen van generaal Franco, die blijkbaar goed worden aangevoerd, hebben ook de tweede verdedigingslijn van Catalonië doorbroken en de steden Tarragona en Reus genomen, terwijl zij inmiddels langs de kust snel oprukken naar Barcelona. De weerstand van de anderen is hoe langer hoe geringer geworden en bovendien hebben de Franco-troepen het voordeel gewonnen, dat de frontlijn nu een 150 K.m. korter is geworden. Barcelona wordt reeds rechtstreeks bedreigd en de tegenstanders staan bij het schrijven van dit bericht nog slechts een 40 K.m. van de stad verwijderd. Barcelona heeft in arren moede de laatste reserves opgeroepen, doch het gebied, waaruit deze reserves komen moeten, is reeds aanmerkelijk ingekrompen en zooals het er thans uitziet, is het slechts de vraag of Barcelona zelve een beleg zal kunnen uithouden, dan wel bij eersten stormloop vallen zal. De mannen van Franco rukten vooral de laatste dagen met verbazingwekkende snelheid op. Tarragona en Reus vielen eerder, dan men algemeen verwacht had, hetgeen inmiddels voor deze stede den zegen meebracht, dat er weinig vernield is. De tactiek van het Franco-leger is duidelijk. Nadat het in het zuiden van Catalonië de beslissing had afgedwongen, Tartosa had genomen en den zak van Tartosa gesloten, waardoor een 6000 man der anderen werden afgesneden, buigt het langs de kust naar het noorden en valt zoo de tweede verdedigingslinie van Catalonië in den rug. Barcelona is thans het naaste doel en zet het succes zich voort, dan wordt daarna het restant van het reeds zeer gehavende leger van Negrin tegen en over de Fransche grens gedrukt. In totaal werden een 40.000 man van Barcelona in dit offensief gevangen genomen. Generaal Miaja doet wat hij kan om Catalonië door afleidingsoffensieven te helpen. Het offensief in Estremadura beloofde aanvankelijk iets, doch het 'schijnt dat hulptroepen der anderen hier het front tot staan gebracht hebben. Een tweede offensief volgde bij Brunote, een derde bij Toledo, doch het bleef bij kleinere successen, die Catalonië niet veel verlichting hebben kunnen brengen. Bovendien komt het thans te laat. Men zal er, zooals het er thans uitziet, dus mee moeten rekenen, dat generaal Franco's positie belangrijk versterkt is.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen