Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rondblik buiten de Grenzen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De volledige liquidatie van het Spaansche conflict laat nogal op zich wachten. Niemand twijfelt er aan of de strijd is voor de linkschen volledig verloren., maar er is toch altijd nog een leger, dat het tegen Franco opneemt. Men heeft overigens kunnen lezen dat het linksche leger in twee groepen uiteengevallen is. De communisten kwamen in verzet tegen den verdedigingsraad, welke onder leiding van generaal Miaja werd gevormd. Franco kan op 't oogenblik de bestrijding van de communisten rustig aan Miaja over laten ! Negrin en Del Vayo zijn naar Frankrijk gevlucht. Op het nippertje. Want hun „vrienden" waren allesbehalve over hen te spreken. Het is nog de vraag of beide kopstukken uit het oude Spanje wel in Frankrijk kunnen blijven. Men is daar niets op hun verblijf gesteld, nu niet zij, doch Franco en de zijnen het heft in handen hebben. Zoo is het leven.
Het schijnt, dat generaal Miaja alles in het werk wil stellen om verder nutteloos bloedvergieten te voorkomen. Maar Franco wil slechts van een onvoorwaardelijken vrede weten. En Miaja vreest, dat de rechtschen straks wraak zullen nemen voor den ondervonden tegenstand. Het staat wel vast, dat de regeering-Negrin zich, ten opzichte van gevangen genomen tegenstanders, aan gruwelijke wreedheden heeft schuldig gemaakt. Het Francoleger is wat dit betreft, evenmin geheel zuiver, en schijnt van amnestie, als voorwaarde voor een volledige overgave, niet te willen weten.

We hebben er overigens nog niet van gehoord, dat de Italiaansche en Duitsche soldaten reeds naar hun vaderland zijn teruggekeerd. De strijd is dus nog niet definitief beslist. Was dit wel het geval, dan zou Mussolini immers krachtens belofte zijn mannetjes reeds hebben teruggeroepen ? Het kan ook zijn, dat de Duce op dit punt een beetje vergeetachtig is. En de Britsche minister van buitenlandsche zaken. Lord Halifax, heeft er daarom goed aan gedaan nog eens te herinneren aan de gedane beloften. Mussolini's naam werd daarbij niet genoemd, maar Halifax's woorden kunnen desondanks zijn geheugen opfrisschen. De Britsche regeering vertrouwt, dat de verzekeringen zullen worden nagekomen. Mocht dat niet het geval zijn, dan zou — aldus Halifax — „een zeer ernstige toestand ontstaan". Dat is een vrij duidelijke waarschuwing. En nu laat Italië zich wel niet zoo heel makkelijk met waarschuwingen „bang" maken, doch het weet dat Engeland op 't oogenblik sterker staat, militair gesproken, dan een rond jaar terug. En, gelijk we reeds eerder opmerkten, speelt hierbij ook het Engelsche Pond een niet-onbelangrijke rol. Als Mussolini ooit de bedoeling heeft gehad zich, door steun te verleenen aan Franco, in Spanje te „nestelen", dan wordt hem dit op het oogenblik toch wel een beetje lastig gemaakt.

De Duitsche asgenoot is met het annexeeren van begeerde gebieden heel wat fortuinlijker. Reeds eenigen tijd was het merkbaar, dat er in Tsjecho- Slowakije iets aan de hand was. De règeering van Praag begon genoeg te krijgen van de Duitsche bemoeizucht. Ze verkeerde blijkbaar in de veronderstelling dat men goede vriendjes met Berlijn kon blijven en toch eigen zelfstandigheid handhaven. Dat was, gelijk we onlangs reeds zeiden, voor de regeering van Tsjecho-Slowakije echter niet mogelijk. Toen de nog overgebleven Duitsche minderheid straffer werd aangepakt, ontwikkelde de Duitsche pers aanstonds een campagne tegen de Praagsche „verdrukkers". En het sterk Duitsch-gezinde Slowakije viel de Duitschers bij. Men zal zich herinneren dat Slowakije, na de reorganisatie van Tsjecho-Slowakije, een eigen Kabinet kreeg, dat wel een zekere zelfstandigheid bezat, doch een onderdeel bleef uitmaken van de Centrale regeering te Praag. De Slowaken achtten dezen toestand echter onbevredigend en eischten volledige zelfstandigheid. Het schijnt zelfs dat men in Bratislava (Slowakije) een Staatsgreep in voorbereiding had. Deze actie is voor Praag aanleiding geweest de Slowaaksche regeering naar huis te zenden en een nieuwe te vormen onder leiding van den Slowaak Sidor, die Slowaaksch minister te Praag was. De afgezette regeering-Tisso deed toen een beroep op Duitschland. Hitler moest Tisso helpen om voor Slowakije zelfbeschikkingsrecht te verkrijgen. Daar is de Führer specialist in, dus werd de Duitsche hulp gauw en gretig toegezegd. Een der afgezette ministers mocht zelfs van den radio-zender te Weenen gebruik maken om voor de zelfstandigheid van Slowakije het pleit te voeren. Naar Duitsch recept, werd elk half uur een propaganda-leuze in het Slowaaksch door den Weenschen omroep uitgezonden. En Dinsdagmiddag heeft de Slowaaksche Landdag een wet tot autonoomverklaring van den Staat aangenomen, waarna Tisso de onafhankelijkheid van Slowakije proclameerde.
Rond deze gebeurtenissen speelden zich allerlei bewogen tafereelen af, die bewijzen hoe fel de tegenstellingen tusschen Tsjechen en Slowaken weer zijn opgelaaid. Het eene bericht na 't andere maakte melding over gruwelijke mishandeling, vervolging, molestatie enz., Slowaaksche Duitschers aangedaan. Des ondanks kan Berlijn weer tevreden zijn. Voorzoover we de situatie op dit oogenblik (Dinsdagmiddag) kunnen overzien, is Duitse! land weer een gunstig-gelegen Vazalstaat rijker worden. Als de Duitsche soldaten nog eens een uitstapje naar het Oosten willen ondernemen, kunnen ze, via Oostenrijk en Slowakije, zonder veel moeite bij de Russen gaan buurten.
Geen wonder, dat Polen en Hongarije zich door deze nieuwe situatie weinig gerust gevoelen. Er wordt melding gemaakt van troepenbewegingen en zoo meer. Doch uit deze nog onbevestigde berichten kunnen we geen conclusies trekken.
Het schijnt in ieder geval reeds nu vast te staan, dat het voormalige Tsjecho-Slowakije weinig van de na-oorlogsche heerlijkheid zal behouden. De na München reeds sterk ingekrompen grenzen werden wel door Frankrijk en Engeland gegarandeerd, maar daarmede bedoelde men slechts garantie tegen een buitenlandschen aanval. Als Slowakije zich van het republikeinsche verband wil los maken, is dat een zuiver-binnenlandsche aangelegenheid. Daar hoeft het buitenland zich niet mee te bemoeien. Behalve Duitschland dan natuurlijk

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 maart 1939

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 16 maart 1939

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's