STAAT EN MAATSCHAPPIJ

HET BEVOLKINGSVRAAGSTUK
Het bevolkingsvraagstuk is op dit oogenblik een probleem, dat heel de beschaafde wereld bezig houdt en dat voor de toekomst der volken van groote beteekenis kan worden.
Het vraagstuk dateert, intusschen niet van den laatsten tijd, doch is reeds van ouden datum. Het is echter de laatste tien jaar acuut geworden, tengevolge van den strijd der mogendheden om de machtspositie.
Een Rijk met een groeiende bevolking laat een volk met een ongunstig geboorte- en sterftecijfer ver achter zich.
Inmiddels is het duidelijk, dat het bevolkingsvraagstuk niet voor alle landen dezelfde beteekenis heeft.
Voor het eene land staat de zaak anders dan voor het andere land. Voor Nederland b.v. is de beteekenis van het vraagstuk een andere dan b.v. voor Frankrijk, in welke landen de bevolkingscijfers beduidend uiteenloopen, zeer ten nadeele van laatstgenoemd land.
In Frankrijk dringt het, naar de bladen mededeelen, meer en meer tot de volksovertuiging door, dat, wanneer in dat land de geboortecijfers niet gunstiger dan op het oogenblik gaan worden, het in de toekomst tegenover zijn tegenstanders Duitschland en Italië machteloos zal komen te staan.
De toestand, wat de nataliteit (geboortecijfers) betreft, is voor de drie genoemde landen op heden toch zoo, dat de bevolking van Duitschland 89 millioen, die van Italië 44 millioen — en die van Frankrijk 42 millioen zielen telt. De bevolkingsdichtheid bedraagt in Duitschland 135 zielen per vierkante kilometer, in Italië 142 en in Frankrijk 76. Het aantal geboorten bedroeg over het jaar 1938 voor de drie landen Duitschland, Italië en Frankrijk respectievelijk 1.495.O00, 1.031.000 en 612.000 kinderen.
Zijn deze cijfers op zichzelf reeds belangrijk, de gevolgen zijn niet minder belangrijk. Die gevolgen liggen in het geboorte-overschot. In Duitschland bedroeg dit overschot in het zelfde jaar 1938 545.000, in Italië 424000, terwijl in Frankrijk een geboorten-tekort viel te constateeren.
Er sterven in laatstgenoemd land jaarlijks gemiddeld 35000 menschen meer dan er geboren worden.
Hoe staat het nu met de geboorte- en sterftecijfers in de andere landen ?
Blijkens de laatstbekende statistische gegevens van enkele landen, verstrekt door het Volkenbondsbulletin, waren deze cijfers per 1.000 inwoners de sterftecijfers zijn tusschen haakjes geplaatst — voor Zweden 14.3 (12), Zwitserland 15 (11.3) ; België 15.1 (11.9), Denemarken 18 (10.8), Duitschland 18.8 (11.7), Nederland 19.8 (8.5).
In al deze landen zijn de geboortecijfers niettegenstaande de sterkere daling dan die der sterftecijfers, toch nog hooger dan deze ; behoudens Frankrijk waar het geboortecijfer 14.7 en het sterftecijfer 15 bedraagt, benevens Oostenrijk, waar deze cijfers respectievelijk 12.8 en 13.4 zijn.
Wat Nederland betreft zijn de cijfers, zooals reeds hierboven werd aangegeven, vergeleken bij die van de andere genoemde landen niet ongunstig. Het geboortecijfer is 19.8 en het sterftecijfer 8.5.
Toch valt ook voor ons land een daling van het geboortecijfer te constateeren.
Genomen per 1000 zielen der bevolking, bedroeg het geboortecijfer in 1876 37.1. Na 1875 liep het cijfer regelmatig naar omlaag (zie ook De Waarheidsvriend van 12 October 1938).
De cijfers voor de laatste jaren waren 193i) 23.1, 1931 22.2, 1932 22.0, 1933 20.8, 1934 20.7, 1935 20.2, 1936 20.2, 1937 19.8.
Deze daling van het bevolkingscijfer wordt nu goedgemaakt door het lage sterftecijfer, dat hier te lande valt te boeken over 1938 op 8.5.
Dientengevolge neemt in Nederland de bevolking jaarlijks toe. De toename bedroeg het vorig jaar nog 104.000 zielen.
Alles bij elkaar genomen kan men bij ons in tegenstelling van Frankrijk spreken over een groeiend Nederland.
Thans gaat men in Frankrijk allerlei maatregelen nemen om de geboortecijfers in gunstigen zin te beïnvloeden.
Er is daar een wet in werking, waarbij een kindertoeslag van vijf procent van het salaris van den vader voor het eerste kind wordt verleend, tien procent voor het tweede kind, vijftien procent voor elk der volgende kinderen, de toeslag wordt genoten tot het zeventiende jaar.
Zoo doet men in Frankrijk een noodsprong om de bevolking voor uitsterven te behoeden. Toch ware het heel wat beter — en dit geldt ook voor ons land — om maatregelen te treffen om de geboortebeperking tegen te gaan.
Het groote kwaad is hier het neo-Malthusianisme en de propaganda, die voor de neomalthusiaansche leeringen gemaakt wordt.
Deze leeringen — en daaraan herinnerde nog onlangs een der Christelijke bladen — zijn de oorzaak, dat reeds veel meer menschen het spoor bijster worden, dan men gemeenlijk vermoedt.
De geboortebeperking is in strijd met de eeuwige scheppingswetten. Zij moet worden tegengegaan door een ieder, voor wien de Bijbel nog altijd geldt als een lamp voor den voet en een licht op het pad.
 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen