Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Rondblik buiten de Grenzen

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Niet zonder reden heeft Gamelin, de opperbevelhebber van de Fransche en Britsche strijdkrachten, dezer dagen in een persgesprek gezegd, „dat de oorlog nauwelijks begonnen is en dat een ieder geduld, veel geduld zal moeten hebben". Reeds in ons neutrale landje vraagt het publiek zich, bijna ongeduldig, af, waarom de oorlog, wanneer hij dan tóch onvermijdelijk is, maar niet meteeen krachtig wordt ingezet. Met hoeveel te meer spanning zal deze vraag dan niet gesteld worden in de landen, die rechtstreeks bij den oorlog betrokken zijn. De mannen zijn naar het front, het maatschappelijk leven ligt ontwricht, avond aan avond bedreigt het gevaar uit de lucht de verduisterde steden, maar van werkelijke oorlogs-activiteit kan nog nauwelijks gesproken worden. De situatie moet ook den „gewonen" burger van Frankrijk of Engeland wel bijzonder duister lijken. De eenige zekerheid is, dat hem nog vele verschrikkingen boven het hoofd hangen. En juist deze wetenschap alléén is weinig geschikt om een „geduldige stemming" te kweeken.
Opperbevelhebber Camelin noemde den huldigen oorlog „een geduld-oorlog". „Terwijl men in Frankrijk en Engeland kanonnen, vliegtuigen en tanks maakt, beschikt Duitschland niet over de noodige grondstoffen om hetzelfde te doen. Ieder uur, dat verloopt, werkt voor Frankrijk en Engeland". Eerst later zal blijken in hoeverre Gamelin terecht op „den tijd" als bondgenoot gerekend heeft. Feit is in ieder geval, dat ook de Duitschers den tijd niet ongebruikt laten voorbijgaan. Hun duikbooten brachten eind vorige week nog een zwaren slag toe aan de Britsche Marine, door het slagschip de , Royal Oak" tot zinken te brengen. Bijna zeven honderd man vonden den dood in de onstuimige golven. Het schip heeft, in Hollandsch geld uitgedrukt zoo ongeveer 35 millioen gulden gekost. De Engelschen konden, op hun beurt, melding maken van het tot zinken brengen van drie Duitsche duikbooten.
In verband met de Britsche blokkade-tactiek zijn dergelijke successen-ter-zee niet zonder gewicht. Ze hebben behalve materieele, vooral ook moreele beteekenis. De groote worsteling zal evenwel aan 't Westelijk front plaats hebben. In en achter de beide linies, de Fransche Maginot-linie en de Duitsche Siegfried-linie, staan ter weerszijden de legers opgesteld. Tot een eigenlijk treffen is het hier nog niet gekomen. De Duitschers hebben de afgeloopen weken besteed aan het ontruimen van de, in de gevechtszone gelegen, plaatsen. Ze deden dit echter niet, vóór dat in dit „niemandsland" verborgen mijnenvelden aangelegd en geheime helsche machines opgesteld waren. Wat Generaal Gamelin hierover mededeelde, bewees, dat de Duitschers ook in dit opzicht geen half werk hadden verricht. Desondanks is het de Franschen gelukt om zich aan het Westelijk front, op Duitsch gebied, belangrijke posities te verwerven, posities, die bij het komende treffen van veel beteekenis kunnen zijn. Ook overigens hadden partijen volop gelegenheid zich op de komende dingen voor te bereiden. De vraag is nu maar, wie hier met het groot offensief zal beginnen. De Fransche tactiek is er op berekend den vijand tot den aanval te dwingen. Deze is dan genoodzaakt tegen hechte versterkingen op te trekken en verkeert dus in de meest ongunstige positie.
In dit licht wordt het duidelijk, waarom Gamelin van „een geduldsoorlog"' sprak. Hoe langer de geallieerden geduld hebben, hoe beter zij zich kunnen voorbereiden. Wanneer de Duitschers dan toch eindelijk tot den aanval moeten overgaan, zullen hun, zoo verwacht men, gevoelige klappen kunnen worden toegediend.
Duitschland kent natuurlijk óók het geheim van dit cynistere geduldsspelletje wel. Maar het kan er niet van profiteeren. Uitstel van beslissing beteekent vanzelfsprekend ook voor de geallieerden nadeel, doch hun economische kracht wordt er niet door vernietigd. Dit laatste nu is, naar algemeen aangenomen wordt, met Duitschland wèl het geval. Een oorlog van langen adem kan het economisch niet uithouden. In hoeverre Rusland in staat en bereid is om de Duitschers economische kracht bij te zetten, valt niet te zeggen. Deskundigen beweren, dat de Sovjet-Unie alleen dan eenigszins beteekenenden steun kan verleenen, wanneer haar industrie onder Duitsche leiding ging werken. In die richting schijnt men ook de oplossing te zoeken. Doch het is duidelijk, dat dit geen kwestie van weken of maanden, doch van jaren is. Voorloopig schijnt de vervoergelegenheid tusschen Rusland en Duitschland ook nog niet aan de eischen, welke een zoo omvangrijk ruilverkeer zou stellen, te kunnen beantwoorden.
Als de politieke samenwerking tusschen Moskou en Berlijn, voorzoover we daarmede totnogtoe kennis maakten, een maatstaf kan zijn voor de economische samenwerking tusschen beide bondgenooten, dan valt er, ook in dit laatste opzicht, voor Duitschland weinig heil te verwachten. Stalin wekt namelijk nu niet bepaald den indruk dat hij tot belangelooze samenwerking bereid is. De Russische dictator deed nog niet veel anders dan „invloedsferen" binnenhalen, welke Duitschland aanvankelijk voor zichzelf bestemd had. En met de Baltische Staten, welke de laatste weken met Rusland „tot overeenstemming" kwamen, schijnt Moskou nog niet tevreden te zijn. Ook afgezien van Finland en Turkije (over mei positie, op het oogenblik dat wij dit schrijven, nog niet veel definitiefs bekend is) staan er nog meerdere landen op Stalin's verlanglijstje. Er gaan geruchten, dat Rusland ook een begeerigen blik op Noorwegen en Zweden, Roemenië en Bulgarije zou hebben geworpen. Denemarken, Hongarije en Yoego-Slavië zouden dan tot de Duitsche belangensfeer gerekend mogen worden.
Het is duidelijk, dat deze geruchten nauw verband houden met hetgeen zich thans rond Finland afspeelt. Wanneer Rusland „toestemming" zou krijgen om Finland, of zelfs maar de Aaland-eilanden, als mihtaire basis te gebruiken, bedreigt het ook Zweden. Bovendien bezit het in het Noorden de Moermanskust. Het zou op die manier Noord-Zweden van twee zijden kunnen bedreigen. Ook Noorwegen loopt gevaar : Spitsbergen ligt dicht bij de Moermanskust. En Denemarken is door de Scandinavische belangengemeenschap van zelf er bïj betrokken. De Scandinavische Staten, die het gevaar beseffen, hebben j.l. Woensdag dan ook reeds te Stockholm geconfereerd. Deze „Drie-koningen-conferentie" riep herinneringen wakker aan het begin van den wereldoorlog, toen de Noordelijke Staten zich eveneens over hun neutrale positie temidden der oorlogvoerende landen, verstonden. Maar hun positie is er thans minstens zoo gevaarlijk.
Nu het Duitsche vredesoffensief mislukt is en nieuwe belangrijke gebeurtenissen blijkbaar voor de deur staan, is het moment gekomen, waarop Rusland en Duitschland opnieuw moeten overleggen. Dat is zoo overeengekomen. Reeds is de Duitsche militaire activiteit toegenomen. Doch alvorens allesop-alles te zetten, zal Hitler eerst nog Stalin willen raadplegen. Zal Rusland, overeenkomstig de geruchten, nieuwe eischen stellen, alvorens Duitschland daadwerkelijke hulp te bieden ? En zal er van daadwerkelijke hulp „überhaupt" wel sprake zijn ? Hitler verkeert in de onaangename positie van iemand, die een leverancier, waarop weinig „verhaal" is, vooruitbetaald heeft
 

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 oktober 1939

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

Rondblik buiten de Grenzen

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 oktober 1939

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's