STAAT EN MAATSCHAPPIJ

RUST AAN HET WESTFRONT
„Van het Westen geen nieuws" ! Dat was het dagelijks terugkeerende oorlogsbericht in de bladen tijdens den wereldkrijg van 1914 , —1918.
De ouderen onder onze lezers zullen zich dat nog wel opperbest herinneren.
Doch ook op heden, terwijl wij dit schrijven, vernemen wij over de oorlogshandelingen tusschen de drie mogendheden: Duitschland, Engeland en Frankrijk weer hetzelfde dagelijksche bericht, n.l. dat van het Westfront niets belangrijks valt mede te deelen.
Er is echter een duidelijk verschil en ook een tastbare overeenkomst aan te wijzen met betrekking tot die rust op het gevechtsfront in het Westen in den wereldoorlog en in den oorlog, die thans gaande is.
In den wereldoorlog van 1914—1918 stond het toch zoo — en dat is het, verschil, dat die rust eerst intrad, nadat ernstige gevechten en groote veldslagen hadden plaats gehad o.a. het groote Fransche offensief van generaal Nivelles, dat ingezet werd om het einde van den oorlog te brengen, wat ten gevolge had, dat de actie van de geallieerden (bondgenooten) met de centrale mogendheden vastliep, terwijl op dit oogenblik in den huldigen oorlog; nog geen enkel gevecht van beteekenis plaats heeft gehad en de rust toch reeds is ingetreden.
De overeenkomst ligt in de omstandigheid, dat aan het Westfront een evenwichtstoestand tusschen de legers van de belligerente (oorlogvoerende) partijen is ingetreden, die evenals in 1917 tot stilstand in de operaties aanleiding geeft.
De oorzaak van dezen evenwichtstoestand vindt men bij den huldigen oorlog in de krachtige verdedigingslinie met haar permanente (duurzame) werken, welke Frankrijk in de Maginotlinie bezit en die Duitschland met dezelfde werken in de Siegfriedlinie heeft, welke beide liniën zoó sterk zijn, dat, wanneer een der partijen tot den aanval overging, dit op een groot echec (nederlaag) voor die partij zou uitloopen.
Daarbij is nog in aanmerking te nemen, dat de Maginotlinie langs de zuidelijke grens van België, ook al is haar verdedigend vermogen daar ter plaatse niet zoo groot, in het Noorden van Frankrijk, ter beveiliging van een omtrekkende beweging van Duitschland. is doorgetrokken, terwijl aan den anderen kant door Duitschland, tot het keeren van een dergelijk gevaar, de Siegfriedlinie langs de oostgrens van Nederland is verlengd geworden.tot de Noordzee.
De rust, die zich thans in den oorlog der drie groote mogendheden op het Westfront voordoet, is dus een gevolg van het feit, dat het met de oorlogshandelingen muurvast zit. Het laat zich dientengevolge aanzien, dat deze rust in de komende wintermaanden wel niet zal worden verstoord, ook al is dit niet wiskundig vast te stellen.
Intusschen wijzen de moeilijkheden, waarin zich de oorlogvoerende partijen bevinden, er wel op, dat de oorlogshandelingen ditmaal een geheel ander verloop zullen hebben als 25 jaar geleden.

ACTIE TER ZEE
Wordt van het Westfront „geen nieuws" bericht, omdat de legers der belligerente partijen elkander in evenwicht houden, zoo staat het intusschen niet met het optreden der oorlogvoerende mogendheden ter zee.
Dit optreden neemt zelfs bij den dag scherper vormen aan.
Vooral blijkt het, dat het onderzeewapen, de duikbooten en het luchtwapen, het vliegtuig, groote gevaren opleveren voor het passagiers- en handelsverkeer op de Noordzee en op de Atlantische Oceaan.
Het is daarbij niet alleen de duikboot en het vliegtuig zelve, die het verkeer ter zee bemoeilijken, maar veel meer zijn het de mijnen, die door duikboot en vliegtuig gelegd worden, die de scheepvaart ernstige moeilijkheden in den weg leggen, zoo niet het personen- en handelsverkeer onmogelijk maken.
Dat er op zee mijnen worden gelegd, zelfs in zoo groote getale, dat gesproken kan worden van mijnenvelden, daartegen kunnen geen bezwaren worden ingebracht. Zich van dit strijdwapen te bedienen, is het goed recht van elke oorlogvoerende mogendheid.
Maar, dat er ook wordt overgegaan om mijnen te leggen in de vaarwaters en vaargeulen, die door de neutralen gebezigd worden tèn behoeve van hun passagiers- en handelsschepen is, ook bij den verscherpten oorlog, ontoelaatbaar en streng af te keuren.
Daartegen wordt terecht geprotesteerd.
Het gebeurde b.v. met den Simon Bolivar, het mooie schip van de Koninklijke Boot, is voor de mogendheid, die zonder eenige waarschuwing in het vaarwater een mijn legde, niet minder dan schandelijk.
De ondergang van het kostelijke schip moge een uitvloeisel zijn geweest van den verscherpten oorlog ter zee, doch daarmede is de zaak niet goedgepraat.
Het is daarom niet te veel gezegd, dat de neutralen de vrees bekruipt, voor hetgeen hen in de toekomst nog te wachten staat.
Daarbij komt dan nog, dat 't leggen van mijnen in de vaarwaters, in het midden latende, welke oorlogvoerende mogendheid daaraan schuldig staat, Engeland er toe gebracht heeft om uit represaille-overwegingen ook de handelsoorlog te verscherpen.
De Engelsche regeering wil Duitschland treffen via de onzijdigen.
Duitsche goederen zullen voortaan, ook al zijn ze door de onzijdigen gekocht en betaald en dus eigendom van de neutralen geworden, als contrabande- worden beschouwd en op grond van het contrabande-recht in beslag worden genomen.
Zoo treft de verscherping van den oorlog ter zee de neutralen aan alle kanten.
Gelukkig laat, de Nederlandsche scheepvaart zich niet ontmoedigen. Reeders en bemanningen blijven varen. Reeds voeren enkele schepen weer uit, gebruik makende van de beschermingsmiddelen, waarover wij de beschikking hebben.
Doch wat zal het einde zijn ? Macht gaat boven recht. Wel is er actie ter zee.
De militaire oorlog wordt vervangen door den economischen oorlog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen