Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

RONDBLIK BUITEN DE GRENZEN

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

RONDBLIK BUITEN DE GRENZEN

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Met zijn redevoering van Zaterdag 20 Jan. heeft Churchill niet veel succes geoogst. De neutrale landen, tot wie hij zich richtte met een oproep om de geallieerden bij hun strijd te steunen, wezen deze suggestie onvoorwaardelijk af, en een officieele Londensche stem kwam later verklaren, dat de Minister van Marine slechts „een praatje bij de haard" had willen houden ; een ontboezeming, waarvoor alleen de spreker persoonlijk verantwoordelijk kon worden gesteld. Nu zal Churchill niet zoo naïef zijn geweest om te veronderstellen, dat de neutralen aan zijn radio-oproep gehoor zouden geven en hun neutraliteitspolitiek, ten gunste van de geallieerden, zouden laten varen. Waarschijnlijk acht de Britsche Minister de opnieuw-herhaalde verzekeringen, dat de neutrale landen hun afzijdigheid naar alle kanten zullen b1ijven handhaven, reeds een bevredigend resultaat van zijn „praatje bij de haard". Doch de reacties waren overigens fèl genoeg om Churchill tot voorzichtigheid te manen. Toen hij j.l. Zaterdag dan ook opnieuw achter de microfoon plaats nam tot het uitspreken van een redevoering, bleven de neutralen buiten schot. Ditmaal werd de wereld nogmaals verzekerd, dat de geallieerden tot dusver over den gang van zaken tevreden kunnen zijn. De Britsche Marine deed haar plicht en de Duitsche duikbooten werden tot de helft verminderd. De critiek, welke op de Britsche oorlogstactiek wordt uitgeoefend, vergeleek Churchill met de pijn, welke overal gevoeld wordt waar leven en gevoel aanwezig zijn. Pijn is niet prettig, doch hij is nu eenmaal onontkoombaar en, in zeker opzicht, zelfs nuttig. Churchill's philosofie is niet onaardig gevonden. Er schuilt ook veel waarheid in. Maar er is critiek, welke toch wel heel èrg pijn doet. Zoo moet Churchill — dunkt ons — een zeer pijnlijk gezicht getrokken hebben, toen hij kennis nam van de redevoering, welke de ex-premier van da Unie van Zuid- Afrika, Generaal Hertzog, in het Afrikaansche parlement gehouden heeft. Daarin werd toch betoogd, dat het Britsche rijk — waarvan Zuid-Afrika als dominion deel uitmaakt — beter vandaag als morgen vrede kon sluiten met Duitschland. En zóó welwillend liet Hertzog zich over het Derde Rijk uit, dat Premier Smuts opmerkte, dat diens rede wel een bladzijde uit „Mein Kampf" leek. Dat onze stamverwante Zuid-Afrikaners niet van geestdrift voor het Britsche rijk overloopen, valt te verstaan en was ook reeds gebleken toen de vraag, of ook Zuid- Afrika het voorbeeld der andere dominions volgen zou en Duitschland den oorlog moest verklaren. Premier Hertzog bleef toen in de minderheid en kreeg ook thans onvoldoenden steun voor zijn motie om tot vredesonderhandelingen met Duitschland over te gaan. Buiten het parlement blijft hij echter zijn actie, om van het Britsche rijk los te komen, voortzetten. Hertzog zocht hiervoor contact met Malan, de leider der nationalisten, en deze hebben nu tot samenwerking besloten. In een gemeenschappelijk communiqué wordt uitgesproken „dat een republikeinsche regeeringsvorm, afgescheiden van de Britsche kroon, het best overeenkomt met de tradities en aspiraties van het Zuid-Afrikaansche volk". Hierin — zoo zegt het communiqué verder — is de eenig doeltreffende garantie gelegen, dat Z.-Afrika niet opnieuw zal worden meegesleept in een oorlog van Groot-Brittannië.

Dit soort „critiek" moet Churchill, met name in oorlogstijd, wanneer eensgzindheid van het Rijk een levenskwestie is, inderdaad wel als zeer pijnlijk gevoelen. Dat deze oppositie de buitenlandsche politiek der Unie sterk zal beïnvloeden, behoeft overigens niet aanstonds te worden verwacht. Daarvoor is o. a. het Engelsch-sprekend element te talrijk. Maar als men bedenkt dat verschillende kolonies, welke Hitler terug verlangt, in Afrika liggen (Smuts herinnerde daar tijdens het parlementair debat begrijpelijkerwijs aan), dan gevoelt men aanstonds, dat deze oppositie straks wellicht nog grooter beteekenis kan krijgen dan ze op dit oogenblik bezit.

Gelukkig voor Engeland, levert de houding van Canada minder moeilijkheden op. Hoewel zich ook hier in enkele provincies de neiging openbaarde om zich van de oude wereld te isoleeren, is de overgroote meerderheid thans toch volledig op de hand van Engeland. Ja, men verlangt zelfs een krachtiger optreden tegen Duitschland. Binnenkort zullen in Canada nieuwe verkiezingen plaats vinden en men verwacht dat daardoor de pro-Britsche politiek versterkt zal worden.

Dit artikel werd u aangeboden door: de Gereformeerde Bond

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 1940

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's

RONDBLIK BUITEN DE GRENZEN

Bekijk de hele uitgave van donderdag 1 februari 1940

De Waarheidsvriend | 10 Pagina's